REVIEW

Bright Eyes – Cassadaga

Jan Luijsterburg | 21 juni 2007

Conor Oberst is pas 27, maar heeft al een omvangrijke, zij het rommelige, discografie op zijn naam. Briljante songs werden vaak afgewisseld met vaag gefröbel. Met Cassadaga zet hij flink orde op zaken. Een groots gearrangeerd album dat past in een rijke traditie: country, folk, jaren 70 Dylan, maar hoogst actueel is als commentaar op de wereld van nu.

Bright Eyes – CassadagaDe albumtitel verwijst naar een spirituele hippiecommune in Florida. Niet dat Oberst daar woont, maar hij haalde er wel inspiratie. Cassadaga begint zoals Sgt Pepper’s afsloot: met een symfonieorkest dat een kakofonie aan geluid produceert. Daar doorheen een telefoonstem die een nieuwe tijd aankondigt. Ongrijpbaar als het begin van het doorbraakalbum van Bright Eyes, Lifted, or the Story Is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground. Wel duurt het nu minder lang eer er een liedje begint, de toegankelijkheid is aanzienlijk vergroot, zonder aan ambitie in te boeten.

Ik moet zeggen dat ik niet onmiddelijk gegrepen was door het album. Maar het is een beetje net als het bijzondere hoesje. In eerste instantie lijkt het een beetje saai, maar als je beter luistert/kijkt gaat er een wereld open. Bij het hoesje wordt je daarbij geholpen door een kaartje, een ‘spectral viewer’. Als je dat op het grijze hoesje legt (om alles te zien moet je het doosje helemaal uit elkaar halen) doemen er ineens wonderlijke illustraties op.

Zo gaat het als het ware ook met de muziek en teksten op Cassadaga. De vaak verradelijk blije melodieen zetten zich geleidelijk vast in je hoofd, je blijft je verbazen over de rijke arrangementen en de teksten onthullen pas na tal van beluisteringen hun dubbele bodem. Soms zijn de zinnen en beelden complex, maar Oberst kan ook als een ware romantische protestzanger kraakhelder uit de hoek komen.

Muzikaal sluit Cassadaga aan op I`m Wide Awake, It’s Morning, het album dat hij gelijktijdig uitbracht met het meer elektrische popalbum Digital Ash In A Digital Urn. Alleen is de aankleding dus veel uitbundiger, met grootse orkesten, een steelgitaar op zijn tijd, een ronkend orgel en koortjes. Alles opgenomen in briljante geluidskwaliteit en heel fraai op CD gezet – het HDCD lampje op mijn speler gaat er spontaan van branden, wat wijst op een hogere bitrate dan gebruikelijk.

Aanvullende informatie:

13 tracks, speelduur 62:05
Label: Polydor
Distributie: Universal


EDITORS' CHOICE