Voor haar officiele debuut-CD heeft de nieuwe vioolsensatie, de 22-jarige Alina Ibragimova, gelukkig eens geen voor de hand liggend repertoire uitgekozen. De Duitse componist Karl Amadeus Hartmann (1905-1963) gaf zijn afschuw over de situatie in zijn land anno 1939 vorm in het intens treurige Concerto funèbre voor viool en strijkorkest. Het wordt gekoppeld aan een aantal werken voor soloviool die hij twaalf jaar eerder schreef. 
De carrière van Ibragimova gaat als een speer. De in Rusland geboren, op haar elfde naar Engeland verhuisde violiste heeft al een leven van concoursen, prijzen en vermaarde leraren achter zich. Nu heeft ze de grote concertzalen aan haar voeten, als solist, als lid van een kwartet, en met de Karmerata, het vriendenorkest van Gidon Kremer.
Bij het vermaarde label Hyperion staat al een flink rijtje nieuwe CD’s aangekondigd, en deze eersteling heeft overal hoge ogen gegooid.
Met de keus voor een relatief onbekende componist geeft ze meteen aan dat ze niet voor de eenvoudige weg naar succes gaat, maar dat het primair om de muziek gaat.
Hartmann was een overtuigd socialist, die in de Nazitijd zijn land niet ontvluchtte, maar in eigen land verzet bood en in stilte – hij trok zich geheel terug uit het muziekleven in zijn land – in modernistische stijl doorcomponeerde in Beieren. Na de oorlog speelde hij een belangrijke rol in de wederopbouw van het culturele leven in München. Zijn muziek is een voortzetting van een muzikale lijn, beginnend bij Bach, via de grote bewegingen van Bruckner en Mahler naar de Slavische invloeden van Stravinski en Bartok en vooral de tweede Weense school van Schönberg en vooral Alban Berg. Geen lichtverteerbare weghapmelodieen dus, maar intens drama, navrante dissonanten, breed uitgewerkt expressionisme. Ibragimova en het door haar gedirigeerde kamerorkest Britten Symfonia maken deze interessante, onterecht vrij onbekende muziek toegankelijk door een vurige, briljant doorleefde uitvoering.
Na deze 22 minuten is Ibragimova op de rest van deze rijkgevulde CD solo te horen in twee suites en twee sonates voor viool. De componist was toen hij deze werken in 1927 componeerde even oud als Ibragimova nu: 22. De stukken doen onontkoombaar denken aan Bach`s Sonatas & Partita`s, hoewel ook de werken die Hindemith voor soloviool schreef een bron van inspiratie waren. Het zijn virtuoze stukken waarin barokelementen een dialoog aangaan met modernistische elementen
Alina Ibragimova, daar gaan we nog veel van horen. Een briljante violiste, wier betoverend spel schitterend is vastgelegd in de Henry Wood Hall in Londen.
Aanvullende informatie:
Karl Amadeus Hartmann – Concerto funebre for viool en strijkorkest, Suite No 1 & 2, Sonata No1 en No2 for solo violin.
Alina Ibragimova, viool, met Britten Sinfonia
Speelduur: 80:48
Label: Hyperion
Distributie: Codaex
Website: www.alinaibragimova.com
