REVIEW

Meredith Monk - Impermanence

Jan Luijsterburg | 01 april 2008

Een muziekstuk over tijdelijkheid, dat heeft iets ingewikkelds. Muziek beleven is bij uitstek iets tijdelijks; een klank is weg zodra hij geklonken heeft. Aanleiding voor het thema was het plotselinge overlijden van Monk’s levenspartner, de choreografe Mieke van Hoek. Vooral bekend van haar onnavolgbare vocale capriolen schenkt Monk nu meer dan voorheen aandacht aan de mogelijkheden van andere muziekinstrumenten.

Impermanence werd oorspronkelijk gemaakt voor het theater, als een niet narratieve performance voor dans en muziek. Een indruk van hoe dat er uit zag is te verkrijgen via videofragmenten op www.meredithmonk.org. Enkele jaren na de theaterpremière is er nu eindelijk de CD.

Openen met een stuk getiteld Last Song, dat zet meteen goed de toon. Op een tekst van James Hillman is het een expositie van Meredith Monk’s onnavolgbare eigen geluid. Zichzelf aan de piano begeleidend met trage akkoordenreeksen gaat de stem via een breed dynamisch bereik alle kanten op, waarbij kleine nuanceringen de stemming binnen een fractie van een seconde drastisch kunnen omgooien. Het sluit naadloos aan bij haar onvergetelijke meesterwerk Dolmen Music uit 1981.

Vervolgd wordt met een instrumentaal stukje: het hele ensemble, acht man sterk, speelt samen op een piano. De veelzijdige muzikanten Bohdan Hilash, John Hollenbeck en de ook zingende Allison Sniffin begeleiden het vocale gezelschap op de rest van de CD op een veelheid van voornamelijk blaas en slaginstrumenten, veelal op een minimalistische manier bespeeld. Steve Reich is nooit heel ver weg in deze basis voor de eindeloze expressiemogelijkheden van de menselijke stem, een terrein waarop Monk steeds weer nieuwe ontdekkingen doet, een beetje vergelijkbaar met onze Greetje Bijma. Gepruttel, gegrom, gepiep, gezucht, gejank, en dan weer bijna klassiek of zelfs quasi middeleeuwse polyfonie. Avontuurlijk en vaak zeer welluidend melodieus, met een sterk ritueel element, maar steevast wordt de rust doorkruist door bijtende accenten of schrijnende dissonanten.

Op haar achtste CD voor ECM bewijst Meredith Monk zich opnieuw als invloedrijk, volstrekt origineel in immer interessant kunstenaar. En de verpakking, met prachtig fotowerk van John Sanchez, ziet er, ECM eigen, weer geweldig uit.


Aanvullende informatie:
6 tracks, speelduur 65:16
Label: ECM New Series www.ecmrecords.com
Distributie: Challenge Records www.challenge.nl
Website: www.meredithmonk.org


EDITORS' CHOICE