Heerlijk loom wentelen in sombere gedachten. De jonge singer-songwriter Kim Janssen is een meester in het oproepen van zo’n melancholiek weemoedig sfeertje, bepaald door zijn fluisterzachte, licht slissende stem en traag voortmijmerende songs. Als er dan opgenomen wordt in een oud treinstation in Massachusetts en meegespeeld door onder meer Marla Hansen, bekend van Sufjan Stevens en My Brightest Diamond helpt dat zeer.

Stijl en sfeer van dit album passen in een traditie. Als Kim of zijn producer Robby Baier niet heel erg vertrouwd zijn met het werk van bands als Idaho, Iron & Wine of Red House Painters moet er sprake van telepathie. Sorry had van Damien Rice kunnen zijn, en de kamermuziekachtige arrangementen op enkele nummers roepen de schitterende, veel te onbekend gebleven band Lullaby for the Working Class in herinnering. Dit gebeurt het sterkst in Nothing, waarin ook een vleugje Blue Nile meeklinkt.

Op het eerste gezicht kan de ingetogen muziek en de slome manier van zingen neuzelig aandoen. Wereldreiziger Kim articuleert erg slecht, vaak is hij net zo slecht te verstaan als het handschrift op de hoes te lezen is. Dat kan geen toeval zijn. Gelukkig is er een tekstvel bijgevoegd, want de ontboezemingen vol, oneerbiedig gezegd, existentieel puberleed, zijn in alle onhandige oprechtheid de moeite waard. De extreem ingetogen vertolking wekt de indruk dat het bijna niet gezegd mag worden, wat de intimiteit en daarmee de intensiteit enorm verhoogt.

Toch maar enkele zinsneden als voorbeelden, hoe banaal ze zonder muziek ook lijken. “The only thing that I can think about is how I’m ever going to make it to the end of my life. I’m always the only one standing by myself. Life is hard, I know easy feels just like being dead. Well I’m full of worry and there’s a lot of faces in my head. Let’s pretend I’m being honest.” Geen mooier medium voor dit soort overpeinzingen dan stemmige muziek rond de innemende fluisterstem, een akoestische gitaar en een piano, en soms wat extra toevoeging.

Dit debuutalbum kruipt langzaam onder de huid en ontpopt zich als verslavend. De opvallende gelijkenissen met andere artiesten zijn snel vergeven als je eenmaal ondergedompeld bent in de prachtig ruimtelijke opnamen die de sfeer van het verlaten station vangen.

Aanvullende informatie:
9 tracks, speelduur 38:32
Label: Volkoren 
Distributie: Munich Records
Website: www.kimjanssen.net
MySpace: http://www.myspace.com/kimjanssen