Een statisch leeg beeld van een uitgestorven straat in een slapend Mexicaans plaatsje. Na een seconde of vijf verschijnt er iemand links in beeld, en beweegt zich langzaam naar de andere kant van het scherm. De camera draait nog een seconde of vijf door, dan gaat het beeld even op zwart. Het leven in een notendop. Deze vorm wordt in Lake Tahoe van de jonge regisseur Fernando Eimbcke consequent volgehouden.

In de eerste shot van de film knalt een jongen met zijn auto tegen een paal. De auto doet het niet meer en de jongen gaat proberen het defect te verhelpen. Dat duurt vrijwel de hele film: van de ene hulp naar de andere, van de regen in de drup. Een uiterst minimalistische roadmovie is het resultaat, inclusief de bijzondere ontmoetingen die bij het genre horen. Alleen de ruimtelijke verplaatsingen zijn kleiner. De motieven van de Juan, de jongen in de auto, worden heel langzaam duidelijk in het contact met zijn broertje en zijn moeder. Vader is overleden en ze proberen het verdriet ieder op hun eigen manier te verwerken.

De tergend lange omweg vol hilarische en absurde momenten geeft het onderliggende leed kracht. De minimale opzet houdt je als kijker in voortdurende afwachting; de aandacht verslapt geen moment. Genieten is het van de schitterende lang aangehouden shots, stuk voor stuk schilderijtjes. Eimbcke’s eerste film Temporada de Patos kreeg wereldwijd veel bijval, voor Lake Tahoe is de prijzenzee niet minder hoog.

Een boeiende ‘making of’ documentaire laat zien dat het productieproces van de film veel overeenkomsten had met het verhaal. Na een week draaien kwam men er achter dat al het geschoten materiaal onbruikbaar was vanwege een defect aan de camera.

Terwijl een delegatie afreisde naar de hoofdstad zat de hele cast zich eindeloos te vervelen in het afgelegen Yucatan, het schiereiland in uiterste zuiden van Mexico, in afwachting van een nieuw apparaat. De acteurs kregen hierdoor de perfecte voorbereiding op het tempo en de strekking van deze meesterlijke, gortdroge film.

Aanvullende informatie:
Mexico, 2008
Speelduur 81 minuten
Regie: Fernando Eimbcke
Met: Diego Cataño, Daniela Valentine, Hector Herrera
Extra’s: Making of, Interview met de regisseur
Beeld: 1:2,35 anamorf
Uitgave: De Filmfreak