Soms leidt het horen van muziek op de televisie tot de constatering dat je veel gemist hebt. De naam kende ik wel, maar de bijbehorende muziek niet echt. Een minuutje in het haastige televisieprogramma De wereld draait door was genoeg voor trompettist Eric Vloeimans en zijn kompanen om het publiek en de kijker als bij toverslag in trance te brengen.

Is dit jazz? Martin Bril denkt, in het prachtige stukje dat hij als hoestekst schreef, van niet, al zullen ‘deskundigen’ daar anders over denken. “Ik houd daarom niet zo van deskundigen”, gaat hij verder. Bril is gefascineerd, maar vindt het moeilijk de muziek te benoemen. Hij komt tot de termen betoverend, melancholiek en vrolijk, om vervolgens te gaan associeren op de naam Vloeimans (vloeiend, vloeibaar, ongrijpbaar). En Goudsmit en Fraanje hebben ook “namen die er wezen mogen”.

Als je de agendasecties van de websites van de leden van Fugimundi bekijkt zie je een duizelingwekkende hoeveelheid andere namen. Ze spelen zowat iedere avond met steeds wisselende collega’s. Daar moet je wel heel flexibel voor zijn of anders snel van worden. De tournee door de VS, cumulerend in een optreden in de fameuze Yoshi’s Jazz Club in Oakland op 13 oktober 2008, was een van de zeldzame gelegenheden wat langer in een zelfde formatie te spelen. De stukken werden speciaal voor de tournee en de CD geschreven, waarbij pianist Harmen Fraanje twee en gitarist Anton Goudsmit één compositie leverden.

Na een reeks gedragen, lyrische stukken waarin de prachtig vrije trompet gelijkwaardig tegenspel krijgt van de piano en de voor Goudsmit’s doen erg ingehouden gitaar, ontlaadt de spanning zich in een fraaie versie van de standard Somewhere Over The Rainbow van Arlen en Harburg en het relatief uitbundige Antwan, door Vloeimans geschreven voor Goudsmit. Het bevat zo ongeveer de enige solo van het album; de niet geringe virtuositeit staat verder continu in dienst van het samenspel. Juist het ontbreken van die in de jazz gebruikelijke opeenvolging van thema en solo maakt deze muziek zo ‘on-jazz-achtig’ en breed toegankelijk. Het zijn gewoon schitterende instrumentale songs van drie rasmuzikanten die weten hoe je magie moet bakken. Wat een heerlijke plaat.

Aanvullende informatie:
Speelduur: 61:13, 9 tracks
Label: Challenge Jazz
Websites:
http://www.ericvloeimans.com
http://www.myspace.com/ericvloeimans
http://www.harmenfraanje.nl
http://www.myspace.com/harmenfraanje
http://www.myspace.com/antongoudsmit