In September 2009 kondigde Logitech een opvolger voor de bekende Squeezebox Classic aan, de Squeezebox Touch. Aangezien de Classic prat gaat op een goede geluidskwaliteit en met de een aanpassing aan de voeding een audiofiele status heeft bereikt, schepte het uitstel van daadwerkelijke levering hoge verwachtingen.
Uiterlijk gezien is er niets mis met de Squeezebox Touch. Het bekende pianozwart, mooie metalen standaard met rubber, een prachtig 4,3”-LCD scherm met een lichtsensor die de helderheid aanpast aan de omgeving en alle aansluitingen aan de achterkant netjes weggewerkt.
We hebben nu zo ongeveer elke Squeezebox wel behandeld bij hifi.be en het unieke van deze is natuurlijk het aanraakscherm. Deze is gemaakt van hetzelfde plastic als de rest van het apparaat en voelt niet erg prettig aan. Liever hadden we een glazen plaatje gehad, zoals bij de iPhone en iPod Touch. Deze zijn namelijk makkelijker schoon te houden, minder krasgevoelig en heeft een prettiger contactgevoel dan de Squeezebox Touch.
De bediening via het aanraakscherm zou voldoende moeten zijn, maar voor sommige functies, zoals bijv. terug naar ‘Home’-scherm, heb je de afstandsbediening nodig. Deze afstandsbediening werkt trouwens perfect, is erg simpel van opzet en mooi vormgegeven.
Net zoals bij de anders Squeezebox-spelers is de Touch ook vanuit de webpagina www.mysqueezebox.com aan te sturen onder ‘Remote Control’ of de optionele Squeezebox controller met ingebouwd kleuren display.
Wat betreft de afspeelbare audioformaten mogen we meer dan tevreden zijn. mp3, flac, wav, aiff, wma, Ogg Vorbis, HE-AACv2, HD-AAC en Apple Lossless zijn de formaten die rechtstreeks afgespeeld kunnen worden. En WMA Lossless, APE, MPC en WavPack via transcodering. Voor de internetradiostreams worden mp3, Ogg Vorbis, AAC en WMA ondersteund.
Dat deze Squeezbox het meest interessant voor de audiofiel is, heeft te maken met de mogelijkheid om ook bestanden af te spelen met een sampefrequentie van 88.2 en 96 kHz (16 en 24 bits). Deze bestanden zijn via het draadloze netwerk of via Ethernet te benaderen doormiddel van de Squeezebox Server-software. Dit is op zichzelf al uniek voor een netwerkspeler in deze prijsklasse en dan ook nog eens zonder transcoding van de originele bestanden. Ze komen er dus bit voor bit weer hetzelfde uit.
De Squeezebox Touch heeft ook interne server software aan boord, waardoor het mogelijk is om lokaal audiobestanden af te spelen. Dit kun je doen door een harde schijf op de USB-connector aan te sluiten. Een 3,5-inchschijf met voeding geeft de voorkeur, maar een 2,5-inchschijf die zijn voeding via de 5-volts-pinnetjes van de USB-connector haalt, werkt ook. De ingebouwde SD-card-sleuf heeft precies diezelfde functie. Alleen FAT32- en NTFS-geformatteerde schijven worden herkend, helaas nog geen HFS, het formaat waar Apple mee werkt. Aangezien de Squeezebox Touch op LINUX-software draait en aardig is te ‘hacken’, verwacht ik die functionaliteit ook wel binnenkort. In de testsituatie hadden we het meest succes als de schijf als eerste werd aangesloten, voordat de Squeezebox Touch via het netwerk bestanden kon afspelen. Het kwam geregeld voor dat schijven niet meer herkend werden of dat bestanden die via het netwerk wel konden worden afgespeeld (bijvoorbeeld Apple Lossless), niet via de USB-ingang werden herkend. Een beetje ‘buggy’ is het dus nog wel.
Er zijn al meerdere hackers aan de slag geweest om bijvoorbeeld de USB-aansluiting te gebruiken als uitgang naar een externe DA-converter, wat vlekkeloos verliep. Dit is trouwens niet voor iedere audiofiel nodig, want de ingebouwde AKM-4420 converter is van hoge kwaliteit (vergelijkbaar met de AKM die in de Transporter wordt gebruikt). Gebruik je dus de vaste tulpuitgangen, kun je goede tot zeer goede kwaliteit verwachten. Het laag wordt redelijk strak weergegeven, het geluid is transparant, maar toch nog warm zonder wollig te worden. Sommigen zouden het misschien kil noemen, maar de rest van je setup (eindversterker en speakers) is toch wel heel bepalend. De Touch legt een goede basis waar je geluidsmatig ver mee uit de voeten kan. Ik vind dat ie er ten opzichte van de Classic nog meer op is vooruit gegaan.
