REVIEWKEF

Kef en McIntosch – Trans-Atlantische Symbiose

Max Delissen | 31 augustus 2010 | Fotografie Max Delissen | KEF

Baden in weelde. Jezelf overgeven aan schandalige luxe. Decadentie ten top. Extreme hebberigheid. Gelukzalig muziekgenot. Allemaal gevoelens die in mij opkwamen toen ik aan de gang ging met de KEF Reference 207/2 luidsprekers en de elektronica van McIntosh.

Als je wat langer bezig bent in de hifi weet je dat er op tradities gebaseerde verschillen bestaan in de manier waarop in diverse landen met muziekweergave wordt omgegaan. Doordat de wereld de laatste decennia in rap tempo kleiner is geworden nemen die verschillen echter steeds verder af. Het is vooral in de hoogste prijsregionen dat die regionale signatuur is verruild voor een soort optimaal gemiddelde. Laat me dat uitleggen. In dit geval gaat het om een Amerikaans en een Engels product, en dat levert volgens de oude denkwijze een behoorlijk spannende combinatie op.

Engelse luidsprekers hebben van oudsher de naam dat ze er nogal saai uitzien, en warm en enigszins terughoudend klinken. Erg lekker voor klassieke muziek en akoestische jazz, maar minder geschikt voor stevige rock of dance. Amerikaanse elektronica zit meer aan de andere kant van het spectrum. Zowel uiterlijk als klankmatig draait het aan de overkant van de Atlantische Oceaan om spektakel en impact. Groter is beter. Zit dat bij deze set ook zo? Niet dus... Nou ja, niet helemaal in ieder geval. Maar voor ik het over de prestaties - en de prijs - ga hebben moet ik eerst uitgebreid ingaan op de ultieme schoonheid van deze set.

Het oog wil ook wat

Over smaak valt niet te twisten. Die open deur trap ik op voorhand graag nog een keer in, want hij vormt de enige nuance in het volgende betoog. De KEF Reference 207/2 is een bloedmooie luidspreker, met een aantal functionele designkenmerken die hem direct herkenbaar maken als onbetwist topproduct. Er is bijna obsessief aandacht besteed aan details en afwerking. De glanzend gelakte kast is fors, maar heeft naar achteren toe een akoestisch zeer verantwoorde druppelvorm die hem aanzienlijk slanker laat lijken dan hij is. De voetjes waarop hij staat zijn voorzien van een rolbare kogel, waarmee het een fluitje van een cent is om zijn meer dan 60 kilo per stuk eenvoudig in beweging te krijgen om hem op de gewenste plaats neer te zetten.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat op laagpolig tapijt geen probleem oplevert, maar dat ik geen verantwoordelijkheid neem voor beschadigde parketvloeren. Bij de ‘kop’ van de luidspreker kun je niet eens meer spreken over een detail, want het is een niet te missen onderdeel van het uiterlijk. Deze van speciale kunststof gemaakte behuizing bevat de door KEF ontwikkelde Uni-Q eenheid, waarbij de hogetonen-unit in het hart van de middentoner is geplaatst. De klankmatige reden daarvoor hou je tegoed, want ik moet eerst nog even verder jubelen over het uiterlijk. In de kop van de luidspreker is namelijk ook een rond libelle-waterpasje gemonteerd, waarmee de luidspreker perfect recht kan worden gezet.

Snoepjes

De naam McIntosh doet mij denken aan een paarsomrande blikken trommel vol met in fel gekleurde cellofaantjes verpakte toffees. Ook al schreef je die naam net anders, de associatie met snoepjes is helemaal niet zo gek. Deze apparatuur ziet er uit om op te vreten. Op een bepaalde manier oogt het ook helemaal niet Amerikaans. De glanzende zwart glazen fronten met hun ouderwetse draaiknoppen en groen oplichtend logo doen toch echt Engels aan, en de zachtblauwe VU-meters op de versterkers missen ook het Grote Gebaar dat je vanwege de herkomst zou verwachten.

Ook hier is weer heel veel aandacht aan details en afwerking besteed. Alles aan deze apparatuur voelt alsof het gemaakt is om een eeuwigheid mee te gaan. Van de doodstil naar buiten zoevende lade van de MCD500 (sa)cd-speler tot de oerdegelijke luidsprekeraansluitingen van de MC501 mono-eindversterkers is er helemaal niks op deze apparatuur aan te merken. Het allergaafste detail is de rij elektronenbuizen in de C2300 voorversterker die door een glazen plaat in de deksel zichtbaar zijn. Als je de versterker inschakelt lichten de buizen groen op. Groen? Een kleine frivoliteit van de ontwerpers. In de buisvoetjes zitten gekleurde LED’s die de glazen kolven van een bijna onaards lichteffect voorzien. Daar ben ik echt op slag verliefd op geworden. Jammer dat we deze set maar kort te logeren hebben, want ik zou hem maar al te graag in mijn kofferbak gooien om hem de komende jaren thuis verder te evalueren.

MERK

EDITORS' CHOICE