Lul - Ueberlocation

Het geheugen is een wonderlijk fenomeen. Neem het nummer Words van Neil Young. Slotstuk van Harvest, het legendarische album uit 1973. Harvest was een album dat iedereen had, waardoor de noodzaak het zelf aan te schaffen ontbrak. Zo werkte dat met het uiterst beperkte budget van de middelbare scholier destijds. Met het driedubbele overzicht Decade kwamen de meeste nummers van Harvest alsnog in huis, maar het prachtige Words ontbrak.

Eind jaren tachtig had de VPRO in één van haar historische popprogramma`s op de radio een rubriek waarvoor bands een cover opnamen. `Cover van de week`, was als ik het goed heb de niet super-originele naam. Meestal had ik tijdens die programma`s de twee vingers in de aanslag op het cassettedeck, maar natuurlijk net niet toen het Friese trio LUL (Lui Uit Leeuwarden) hun interpretatie van Words ten gehore brachten. Weg alle softe elementen uit het origineel, de jankende steelgitaar, de koortjes met Graham Nash en David Crosby. In plaats daarvan een gedreven kaalslag, een nummer dat je bij de strot grijpt, ondanks dat de zang bijna onhoorbaar naar de achtegrond gemixt is. Nooit meer teruggehoord, maar in het geheugen gegrift.

En nu staat het kleinood pontificaal op de heruitgave van het werk van LUL, als track nummertje 36 van de CD Ueberlocation. Naast Words, waarvan de muziek ietwat overdreven aan de band zelf toegeschreven wordt, zijn de volledige LP`s Inside Little Oral Annie uit 1988 en Autolocation uit 1989 opgenomen. De CD opent met Colony, een cover van Joy Division, oorspronkelijk een 12" single.

Distributiemaatschappij De Konkurrent beschrijft de platen als pure klassiekers voor `de liefhebber van schots en scheve hardcore-new-wave`. Naast invloeden uit die genres stond vooral het briljant-experimentele This Heat model voor LUL en de band die er later uit voortkwam, Solbakken. Klonapet, ee laatste CD van die reïncarnatie is besproken op https://hifi.be/recensies/1615.

Het is muziek die zich niet altijd meteen gewonnen geeft en aandachtige beluistering vergt. Zesendertig nummers in zevenenzeventig is erg veel van het goede. Een CD derhalve om gedoseerd in te nemen, niet alles tegelijk. De toegankelijkheid wordt ook niet geholpen door de beperkte kwaliteit van de opnamen, waarin dynamiek node gemist wordt. Dat alles wordt echter goedgemaakt door een enorme intensiteit. Hier is niks vrijblijvend. Een rijkgevulde pot ideeen.