Haar vorige CD "Advisory Committee" begon met een nummer genaamd Cold, Cold Water, een popsymfonie van vijf minuten die niet alleen de luisteraar maar ook de rest van het album verpletterde, of op zijn minst in de schaduw deed belanden. Mirah kan nogal wispelturig zijn, en werkte haar liedjes niet altijd uit. Die schetsmatige aanpak lijkt op C`mon Miracle voorbij: het mirakel houdt nu een hele CD aan. Wonder volgt op wonder.

Een gladgestreken geheel is het daarmee allesbehalve geworden. Dat kan ook niet als Phil Elverum van The Microphones zich met de productie bemoeit. Dat genie heeft nogal eigenzinnige opvattingen over hoe een plaat moet klinken. Lo-fi is daarbij de term die voor de hand ligt, maar het is eerder een kwestie van een keuze. Zachte, akoestische klanken staan er allemaal `gewoon` mooi op, hoewel doorspekt met vreemde details, maar `hard` is onder zijn handen synoniem aan totaal overstuurde, dichtgeslagen geluidskanalen. Blaffend slagwerk, gitaren als stofzuigers, misthoorns toe. Vervorming zoals dat eigenlijk niet zou moeten mogen, maar wel een effectief, origineel en (wees gerust) selectief ingezet middel. Meestal is alles kalm, maar af en toe gaat de kop tegen de muur, lekker bevrijdend Whaaaaaa en Kaboem Kaboem.

Niet door Mirah zelf, want die zingt onverstoorbaar heel bescheiden, met een prettig lijzig fluisterstemmetje dat stiekem veel expressieve mogelijkheden in zich herbergt. En een mooi contrast vormt met die noisy momenten. Haar folky manier van zingen is verwant aan Cat Power en het vroege werk van Liz Phair en Juliana Hatfield, of Billy Hollyday als we wat verder terugkijken. De begeleiding is over het algemeen spaarzaam, veelal een akoestische gitaar, gedoseerd aangevuld met een breed scala aan instrumenten, waaronder gevarieerd slagwerk, piano, dulcimer, accordeon, blazers en onbestemde geluidseffecten. Er is een opmerkelijke rol voor de celli, zowel gestreken als geplukt. En soms dus even de Microphones teringherrie die een stevige punt maakt. Met een hele dikke viltstift.

De onbespoten organische sound en de subtiele arrangementen zouden bijna het belangrijkste doen vergeten: Mirah`s talent voor perfecte, trefzekere popmelodieen. Lichtvoetig en speels, maar een zwaar thema op zijn tijd niet schuwend. Jerusalem is zowat een protestsong te noemen. Mirah Yom Tov Zeitlyn (weet u ook meteen waarom ze slechts haar voornaam gebruikt) is een groot songwriter die door de opmerkelijke verpakking van haar liedjes niet snel Het Grote Publiek zal bereiken, maar dat zal haar een rotzorg zijn. Juist die eigenzinnige genialiteit maakt C`mon Miracle tot een uniek pareltje, met louter hoogtepunten.

Ook wie het minder om de emotie en meer om de klank te doen is kan hier ook het hart ophalen. Het geluidsbeeld van deze CD is buitengewoon interessant, en ondergraaft vastgeroeste ideeen over hoe een liedje moet klinken. Puur en direct, maar tegelijk vol effecten en manipulaties. En dan precies niet die we gewend zijn. Mirakels plaatje.

Aanvullende informatie:
11 tracks, 36:15
Label: k-records www.krecs.com
Distributie: De Konkurrent www.konkurrent.nl
Website Mirah http://www.kpunk.com/mirah/