door Hans Pronk - Audiohuis Delft
In maart is Canada wit en koud, de gebouwen grijs en de auto’s ook, maar dat komt door de pekel. Maar dit slechts is de buitenkant.
Tijdens onze Totem-trip is duidelijk geworden dat de Canadees algemeen en zeker ook de mensen van Totem bijzonder warm van hart zijn, hoe kan het anders zulke mooie producten op de markt zetten. ’Onze totem-trip’ werd gemaakt door een klein gezelschap bestaande uit Jim en Mike, wederverkopers uit Engeland, Olivier uit Frankrijk, Pierre uit België en Eric en ondergetekende uit Nederland samen met Wim en Martijn van Joenit en fotograaf Ludo uit Borgerhout.
Vanaf Lufthafen Frankfurt is het ongeveer acht uur vliegen naar het moderne vliegveld Montreal Dorval alwaar we warm verwelkomd worden door de brede lach van Vince Bruzzese, eigenaar van Totem. In gehuurde Dodges Travellers leidt Vince ons naar het Holiday Inn aan Sherbrooke Street, ons logeeradres tijdens ons verblijf. Een aantal dingen vallen al meteen op: de ruimte in het straatbeeld, moderne en oude gebouwen wisselen elkaar af, zo ook de hoogtes, oude kerken met koperen daken spiegelen zich in moderne hoogbouw, de enorme trucks die je op de grote wegen ziet blijven buiten de stad.
Maar Air Canada brengt ons niet om autootjes en winkels te kijken. In feite is fotomateriaal nodig om een nieuwe Totem brochure samen te stellen en van deze gelegenheid is meteen gebruik gemaakt ons kennis te laten maken met hoe een Totem luidspreker tot stand komt.
Totem gebouw
Het bezoek aan Totem in St. Leonard (Montreal n/w) is een hele belevenis. Een enorme hoge glazen entree met een zwart natuurstenen vloer, aan een gebogen wand staan alle modellen van Totem uitgestald, omgeven met bijzondere Noord-Indiaanse kunstwerken.
In het hele gebouw overigens staat geen enkele wand haaks op de ander, dat geeft een geweldig ruimtelijk effect. Een knap geconstrueerde gebogen stalen trap brengt ons naar de verdieping waar de ontvangstbalie is en een ruime open kantoorruimte.
Wat meteen opvalt is een warme uitstraling door de diversiteit van warme kleuren aan de wanden waar Lucy, steun en toeverlaat van Vince zich voor heeft ingezet. Haar verlangen niet te willen werken op een bedrijfsvloer deed Vince een enorme partij smalle vloerdelen vinden, afwisselend gekleurd en daarmee is de gehele verdieping voorzien. Door de grote ramen die elke ruimte heeft wordt het licht aangenaam gekleurd door de warme uitstraling van de vloer. Overal, maar niet overdreven zie je Indiaanse voorwerpen, van een zeer indrukwekkende Totempaal die we kennen van de brochure tot trommels, ’false faces’, beeldjes van zeepsteen en dergelijke, verder aan de wanden diverse kunst en op de vloer oosterse tapijten.
In iedere kamer (je spreekt hier niet van een kantoor) grote massiefhouten bureaus en vooral overal muziek; bij Vince een opstellinkje met Dreamcatchers op een oude B&O, maar ook een proefopstelling met Tribes en een nieuw ontwikkelde inbouwluidspreker ’Inner Spirit’ met dezelfde, aangepaste units als men in de Hawk ziet!, spelend op een door Sim gebouwde eigen versterkerontwerp van Vince.
Op Lucy’s kamer staat wederom Vince zijn eigen versterker met een Accuphase cd-speler en een symetrische opstelling met van achter naar voor: Dreamcatcher, Mite, Mani2, Hawk en Shaman.
Alles klinkt super, alles op weer zo’n mooi tapijt, hoezo tot op de millimeter uitrichten?
Wanden, bekleed met doeken die gevormd zijn als ware het tipi’s zie je in het huis-theater. Vier rijen luxe verstelbare feauteuils, een enorm beeldscherm en de Hawk als hoofdluidspreker.
Aan de andere kant van de brede, ook hier gebogen gang een ruime keuken met een grote tafel waar zeker tien mensen ruim aan kunnen zitten. Op een wandkastje een opstellinkje met de Mite. We worden verrast met alle lekkers wat er bij een banketbakker te halen valt.
