De wind raast niet alleen door het gevarieerde landschap van Colombia maar ook door de accordeon die centraal staat in deze muzikale roadmovie. Somber gestemd gaat Ignacio per ezel op pad om zijn instrument terug te brengen naar de maker. Hij wil niet mee spelen, want het instrument is vervloekt. De jonge Fermin vergezelt hem op zijn reis omdat hij accordeon wil leren spelen.

Ignacio houdt het een tijdje vol maar bezwijkt toch vrij vlot voor de druk om zijn kunsten als ‘jugler’ te vertonen. Hij komt terecht in een soort battle, waarbij accordeonisten hun spel afwisselen met geïmproviseerde rijmpjes waarin ze op virtuoze wijze betogen dat de ander niet deugt en dat ze zelf de beste zijn. Net rappers, maar dan anno 1968 in het afgelegen platteland van Colombia. Het ging er daar ook toen al behoorlijk gewelddadig aan toe, en de accordeon moet dan ook nodig gerepareerd worden. De enige die dat kan is een excentrieke alcoholist die teruggetrokken op een berg woont en de broer van Ignacio blijkt te zijn.

Geleidelijk wordt het verhaal achter de accordeon duidelijk. In een strijd met de duivel himself heeft deze een vloek uitgesproken over het ding, dat niet voor niets horens heeft. Iedereen die er op speelt is verdoemt te blijven spelen, stoppen gaat niet meer. Ignacio lijkt er van overtuigd de vloek er ook voor gezorgd heeft dat zijn vrouw overleed. In hoeverre hij hier echt in gelooft blijft vaag in de door alledaagse magie beheerste cultuur. Ingehuurd worden om een machete duel muzikaal te begeleiden, dat is toch een opdracht die je in Nederland niet zo snel zult krijgen als accordionist.

Los Viajes del Viento heeft het tempo van de ezel van Ignacio. Dat is helemaal niet erg, want de sprookjesachtige sfeer, met de vallenatomuziek, exotische traditionele gebruiken en de prachtig gefotografeerde landschappen, werkt betoverend. Omdat Ignacio volhardt in zijn stugge gedrag tegenover Fermin krijgt de film niet de kans om klef te worden. Heel bijzonder.

Aanvullende informatie:
Colombia, 2009
Speelduur: 116 minuten
Regie en scenario: Ciro Guerra
Productie: Diana Bustamante, Cristina Gallego
Camera: Paulo Andrés Pérez
Montage: Iván Wild
Art direction: Angélica Perea
Muziek: Iván Ocampo
Met: Marciano Martínez, Yull Núñez
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 2.0
Uitgave: Eye
Distributie: de Filmfreak