“Please, stop me niet in het hokje van de jazz”, smeekt Anna Maria Jopek. “Noch onder folk, pop… whatever. Ik omarm vele invloeden.” Hoe divers de Poolse ster (Warschau 1970) is, valt onder meer te beluisteren op haar twaalfde cd ‘ID’ met bijdragen van onder meer Richard Bona, Branford Marsalis, Dhafer Youssef en landgenote Kayah. Jopek heeft, kortom, vele muziekvrienden, waaronder ook Sting en Peter Gabriel. Maar haar grootste fan is waarschijnlijk Pat Metheny, met wie ze in 2002 de succesplaat ‘Upojenie’ maakte. 
Op 22 juni speelt de sympathieke vocaliste, getrouwd met een bekende Poolse radiomaker, op het festival Ocean Diva in Amsterdam, op 24 juni in het Zaantheater in Zaandam. Eerst een nadere kennismaking in De Muziekbeleving Van… (aflevering 23).
“Als je jong bent heb je helemaal niet door wat muziek kan betekenen in je leven. In Polen, net als in landen als Tsjecho-Slowakije en Rusland, was het heel normaal dat kinderen naar de muziekschool gingen en een zeer gedegen opleiding kregen. Voor mij was dat helemaal vanzelfsprekend, want mijn ouders waren zelf veel met muziek bezig. Mijn vader Stanislaw (1935-2006) was een bekende zanger in de volksgroep Mazowsze. Een fantastische tenor, beetje Pavarotti-achtig. Hij trad ook op, geweldig om te zien. Mijn moeder Maria was danseres bij Mazowsze. Ze waren allebei vooral bezig met Poolse volksmuziek.”
Bach en Mozart
“Ik was zeven toen ik naar pianoklas op de muziekschool ging. Mijn zus Patricja speelde viool. Op dat moment betekende dat weinig voor me, ik was daar veel te jong voor. Ik besef nu pas hoe dat die opleiding van levensbelang voor me is geweest. Maar of je nu professional wordt of niet, eigenlijk zouden alle kinderen een muziekopleiding moeten krijgen en moeten weten wie Bach en Mozart zijn.”
Opera
“Opgroeien in het Polen van de jaren zeventig en tachtig was allesbehalve gemakkelijk. Muziek bood een fantastische uitvlucht. Muziek was de enige wereld waarin harmonie bestond. Alle energie en liefde kon je daar instoppen. Dé manier om toch te blijven genieten van het leven. Toen ik vijftien, zestien was, kwam mijn vader op een dag thuis met twee tickets voor de bioscoopversie van de opera ‘Carmen’ met Plácido Domingo. Het was in Polen helemaal niet vanzelfsprekend dat je daar kaartjes voor kon krijgen. Ik wilde helemaal niet mee, want ik had de dag erna een zwaar proefwerk biologie op school. ‘No way’, zei mijn vader, ‘je móet mee naar Carmen. Als je dat ziet, vergeet je dat de rest van je leven niet meer. Dat biologieproefwerk, dat ben je zo vergeten.’ Ik ging mee. De opera was ronduit indrukwekkend, eigenlijk veel te veel indrukken voor een kind, maar ik ben het nooit meer vergeten. [lachend] Of ik geslaagd of gezakt ben voor dat proefwerk zou ik echt niet meer weten.”
Verbeelding
“Bij mijn kinderen probeer ik het nu hetzelfde te doen. Ook al begrijpen ze het niet altijd helemaal, muziek is enorm belangrijk voor de verbeelding van een kind. Ik heb zelf twee zonen, Stasio (7) en Franek (10). De eerste speelt klarinet, de andere cello. Hen een muzikale opvoeding geven, geeft enorm veel plezier. Vooral om ze muziek te laten ontdekken. Zitten we met de hele familie op de bank, laten mijn man en ik ze de masters horen. Hier jongens, dit is Bach, dit is Stan Getz. Vinden ze fantastisch. Net zoals mijn ouders bij mij deden proberen we de bewondering voor muziek een beetje te pushen.”
