Deel 1 van dit artikel verscheen eerder op HiFi.nl.

Gebaseerd op de beschreven klankmatige eigenschappen van de versterker in het boek van Menno, heb ik de keuze gemaakt voor een set mono-eindversterkers met de EL34 buizen in balans. In het ontwerp zijn geen exotische buizen of dito componenten gebruikt, maar gangbaar, betaalbaar en makkelijk verkrijgbaar materiaal. Het ontwerp zelf is ook erg functioneel, geen toeters en bellen, maar alleen het noodzakelijke om goed te kunnen functioneren.

Schema

Het schema van de complete eindversterker is op te delen in drie stukken: de voeding, de fasedraaier en de eindtrap. Aan de hand van deze deelschema’s heb ik een stuklijst samengesteld met de benodigde materialen en componenten.
Hieronder volgen de schema’s en korte beschrijving van de verschillende delen.

De voeding

Het schema van de voeding is een standaard uitvoering die in principe voor iedere buizenversterker kan worden gebruikt. De voeding van de versterker levert de hoogspanning (Vo), de gloeispanning (f-f) en de negatieve roosterspanning (NGV) voor de buizen. Vooral voor de hoogspanning is hier een waarschuwing op zijn plaats. In dit ontwerp wordt een spanning van ca. 380V DC gebruikt, een spanning die bij aanraking dodelijk kan zijn! Door de grote capaciteit van C20 blijft er na het uitschakelen van de voeding nog geruime tijd hoogspanning aanwezig (ik spreek uit ervaring..). Sleutel dus nooit onder spanning aan de voeding en zorg ervoor dat de condensatoren met behulp van een weerstand (ik gebruik 220k) worden ontladen! En.. meten is weten.

Copyright Menno van der Veen, alhier gepubliceerd met zijn toestemming

Als voedingstrafo heb ik gekozen voor een ingegoten ringkern exemplaar (type 4N605 van Amplimo, zie onderstaande foto) vanwege de gunstige elektromagnetische eigenschappen, de vorm en het gewicht van de trafo.

Een trafo met EI-kern kan hier natuurlijk ook worden gebruikt. Het bedrijf AE Europe wikkelt de trafo’s volgens klantspecificatie.