Wie het verslag van dag 1 van mijn bezoek aan de High End Show niet heeft gelezen weet niet dat ik al een volle dag heb rondgelopen op ongeveer de mooiste en meest uitgebreide high end audio show van Europa. Ik bevind me in het M.O.C., een complex in München, waar sinds 2004 de High End Show wordt gehouden onder aanvoering van The High End Society, een Duits “Fachverband” van fabrikanten en belangrijke importeurs. De tweede dag begint boven in de gang achter het Atrium 4 waar ik aangenaam wordt verrast door een hele rij van luisterruimtes met de meest fraaie spullen.

Het eerste bezoek is aan Vivid Audio die de Giya heeft opgesteld. Naar later bleek heeft Lawrence Dickie dat zelf gedaan, want de dag ervoor klonk het niet hoorde ik zeggen. Deze ochtend klopt alles.

De luidsprekers spelen op Luxman apparatuur, cd speler, voorversterker en monoblokken. Het is smullen. Wat een mooie luidspreker is dit. Wat een stage en diepte. Maar vooral wat een zuiverheid en correctheid in de weergave. Ik zou uren kunnen blijven zitten. Het is een duur systeem, zo rond de 30.000 Euro voor de luidsprekers alleen, toch is dat iets wat de Vivid Giya tegen heeft. Hij is te goedkoop. Velen die in deze kwaliteitsklasse shoppen kijken er minachtend naar. Ik durf er iets om te verwedden dat een Special Edition, een beetje opgepoetst en 20.000 Euro duurder, beter gaat verkopen. Over de vorm kunnen we kort zijn: functioneel en ontworpen op de beste weergave.

De kamer ernaast steekt schril af als het gaat om fysiek formaat. Twee kleine Focal Diablo Utopia’s staan hun best te doen op YBA apparatuur. De Diablo kost een derde van de Giya, toch laat hij een diepe indruk achter. Een klassiek werk speelt, met een koor, en dat staat als een huis. Ik kijk haast tot in de kelen van de koorleden. Wat ik mis? Een subwoofer. Uit ervaring weet ik wat een Velodyne kan doen voor deze trotse monitors.