Jay probeert een rustig gezinsleven te leiden. Na een heftige tijd als soldaat, gevolgd door vage maar blijkbaar lucratieve klussen in het criminele circuit met zijn vriend Gal is hij daar wel aan toe. Acht maanden geleden was de laatste klus, in Kiev, maar nu is het geld op. Irritant, en hij is al zo lichtontvlambaar. Met tegenzin begint hij met Gal aan een nieuwe klus voor een mysterieuze opdrachtgever.

De jonge Britse filmmaker Ben Wheatley neemt ruim de tijd om de situatie te schetsen, met veel aandacht voor het jonge gezin, waar het zoontje ongemakkelijk veel meekrijgt van de ruzies van zijn ouders. Na een half uurtje eisen de opdrachten hun aandacht op, steeds in enorme letters aangekondigd. Het eerste slachtoffer, een priester, is vlot afgewerkt. Hij zegt nog dankjewel ook. Waarom wordt, zoals vaak in deze film, niet duidelijk.

Bij het tweede slachtoffer van de lijst, aangekondigd als ‘the librarian’ wordt een enorme hoeveelheid, aan de gezichten van de moordenaars te zien, gruwelijk beeldmateriaal aangetroffen op de computer. Aanleiding voor Jay om zich helemaal te buiten te gaan met een hamer. Moorden is nu eenmaal de opdracht, maar dit gaat Gal toch te ver. Het geeft ook onhandig veel opruimwerk.

Wheatley speelt een spel met de verwachtingen van de kijker door steeds onverwacht van stijl te wisselen. De film begint als een psychologisch drama, wordt dan een gewelddadige thriller en eindigt met een al even gewelddadig religieus ritueel dat de geloofwaardigheid verre voorbij is. Leken oorlogstrauma’s aanvankelijk een belangrijke voedingsbodem voor het gedrag van de personages, de motieven van opdrachtgever die zijn vreemde ritualistische neigingen al bij de kennismaking toont door zijn nieuwe werknemer met een mes een jaap te geven in de handpalm, blijven een mysterie.

De als extra meegeleverde interviews geven geen beeld van het idee achter opmerkelijke stilistische genrebreuken. Indruk maken op de kijker lijkt het enige motief. Het maakt dat je na deze meer dan onderhoudende, knap gemaakte film, met een leeg gevoel achterblijft. Opvallend is hoe de lichaamstaal van acteurs bij het interview haaks staat op de enthousiaste woorden, die daardoor plichtmatig overkomen.

Deze film zal na het komende Filmfestival Rotterdam, waar Wheatleys nieuwe, Sightseers, in première gaat, samen met die film alsnog in de Nederlandse filmtheaters te zien zijn.  

Aanvullende informatie: 
VK, 2011
Speelduur: 95 minuten
Regie: Ben Wheatley
Scenario: Ben Wheatley, Amy Jump
Productie: Claire Jones, Andrew Starke
Met: Neil Maskell, MyAnna Buring, Harry Simpson, Michael Smiley
Uitgave: Cineart
Distributie: TWIN Pics
Officiële website