Iedereen is tegenwoordig ‘connected’: internet is in luttele jaren een niet meer weg te denken onderdeel van de alledaagse werkelijkheid geworden. Het biedt oneindig veel mogelijkheden, die niet allemaal even gewenst zijn. In drie parallel vertelde verhaallijnen worden in Disconnect op aangrijpende wijze beruchte misstanden getoond: cyberpesten, online seks met minderjarigen en identiteitsfraude.
Naïviteit wordt genadeloos afgestraft in alle onderdelen van deze mozaïek-vertelling. Dat geldt voor een buitenstaander in de jungle van een middelbare school klas, die meteen toehapt als een paar pestkoppen hem proberen te verleiden met een nep-profiel van een meisje op Facebook. Het geldt ook voor een na het overlijden van hun kind van elkaar vervreemd geraakt stel, waarvan de vrouw via chatrooms contact zoekt met lotgenoten. Dat blijkt desastreus voor de bankrekening. En dan is er nog het verhaal van een journaliste die scoort met een verhaal over kansarme jongeren die gerekruteerd worden om webcamseks te bedrijven.
De verhaallijnen zijn dunnetjes met elkaar verbonden: de vader van de pestkop is de detective die het rouwende stel op het spoor van de dader van de bankfraude zet, de baas van de journaliste is de vader van het slachtoffer van de Facebook pesterij.
De mannen en vrouwen in de film gedragen zich op buitengewoon stereotype wijze. Mannen tonen hun verdriet niet en houden zich liever bezig met het vinden van een schuldige en daar dan wraak op nemen. De vrouwen die zich geheel overleveren aan hun gevoelens wijzen de mannen er dan fijntjes op dat ze daar niks mee opschieten.
Alle verhaallijnen leiden tot een door wraak bepaalde climax. Dat die ontknopingen zich gelijktijdig afspelen doet nogal gekunsteld aan, zeker als er ook nog effectvergrotende slow motion beelden ingezet worden. Desondanks maakt de film haar punt met verve. Je gaat er onherroepelijk van nadenken.
Als bonus zijn interviewfragmenten met cast en crewleden meegeleverd, waarin iedereen zich erg enthousiast toont over deze redelijk kleinschalige, sympathieke productie.
Aanvullende informatie:
VS, 2012
Speelduur: 115 minuten
Regie: Henry Alex Rubin
Scenario: Andrew Stern
Productie: William Horberg, Mickey Liddell, Jennifer Hilton
Camera: Ken Seng
Muziek: Max Richter
Montage: Lee Percy
Met: Jason Bateman, Hope Davis, Frank Grillo, Jonah Bobo, Alexander Skarsgård, Andrea Riseborough, Michael Nyqvist, Paula Patton
Extra: interview met cast en crew, 12 minuten, niet ondertiteld
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: Lumière
Officiële website
