De jaren zeventig van de vorige eeuw hebben voor veel mooie muziek gezorgd, die ook vandaag de dag nog steeds als toonaangevend wordt gezien. Ook binnen het rockgenre, dat in die periode een vlucht nam. Eén van de bands die zich indertijd toonaangevend toonde, was Rainbow. Onder leiding van meestergitarist Ritchie Blackmore brachten de vijf heren in 1976 hun tweede studioalbum Rising uit, dat werd opgevolgd door een dubbele live-LP: On Stage. Beide albums zijn door Wax Cathedral opnieuw geperst.
Rainbow begon als Ritchie Blackmore’s Rainbow in 1975, toen de frontman zijn ei niet kwijt kon binnen de gelederen van Deep Purple. Samen met zanger Ronnie James Dio (Padanova) en diens band Elf kwam het eerste album van de rockgroep uit. In 1976 bleek dat Blackmore’s Rainbow geen eendagsvlieg zou zijn, want met het album Rainbow Rising toonden de Britse rockers zich nog een flink stuk potenter dan hun eerste album ooit deed vermoeden.
Met een licht gewijzigde bezetting ten opzichte van het eerste album zag Rainbow Rising in 1976 het levenslicht. De bandleden bestonden nu uit Ritchie en Ronnie, met Jimmy Bain op bas, Tony Carey op keyboards en Cozy Powell op drums. In minder dan een maand tijd werd het energieke rockalbum opgenomen in München, mede met producent Martin Birch aan het roer.
Het album werd erg goed ontvangen en niet voor niets, want de zes tracks waren origineel, boden veel power en lieten horen dat de Britse rock-scene levendiger dan ooit was. Het album staat bol van snelle riffs, fraaie gitaarsolo’s, hoogdravende percussie, orkestrale toetsen en niet in de laatste plaats het kenmerkende stemgeluid van Ronnie James Dio. Deze legde hier de basis voor zijn favoriete tekstuele onderwerpen; het fantasy-genre.
Blackmore’s Rainbow (zoals de band in de V.S. en dus ook op deze herpersing werd benoemd) legde met Rainbow Rising enkele zeer fraaie rocktracks vast voor het nageslacht. Starstruck en A Light In The Black zijn ook vandaag de dag nog steeds voorbeeldige rocktracks met een enorme kracht. Ook Do You Close Your Eyes is memorabel en legt de kracht van de vocalen van Ronnie goed bloot.
Hoogtepunt van het album is echter Stargazer, dat met ruim acht minuten en aangevuld door het Munich Philharmonic Orchestra. Episch-lyrische neo-klassieke rock van hoog allooi, dat exact de positieve synergie tussen Dio en Blackmore weergaf. En daarmee is Rainbow Rising nog steeds een ware klassieker.
