Het failliet van de baby boomers. De idealen die Meg en Nick ooit koesterden, samen met een hele generatie linkse idealisten, hebben slechts tot teleurstellingen geleid. Of dat opgelost kan worden met een weekendje Parijs? Eerder stapelen de problemen zich op en komt de relatie op scherp te staan. Maar swingen, dat gaat nog steeds vanzelf in de lichtstad.

De Britse schrijver Hanif Kureishi is zowel in zijn romans als in zijn filmscripts een meester in het op vileine wijze fileren van zijn generatie in het algemeen en de romanische liefde in het bijzonder. Meg en Nick hebben elkaar in een liefdevolle wurggreep van doorlopend gekibbel. Ze kunnen niet met, maar evenmin zonder elkaar.

Universitair filosofiedocent Nick (Jim Broadbent) heeft het alleen nog over de tegeltjes in de douche. Dat is van een saaiheid die niet erg past bij de avontuurlijke behoeften van de wispelturige, veeleisende Meg (Lindsay Duncan). En zijn baan is hij trouwens ook al op een stomme manier kwijt geraakt. Het hotel in Montmartre dat Nick uitgezocht heeft omdat ze er ooit hun huwelijk vierden, blijkt nu ‘te beige’ voor Meg. Zij wil op chic. Dat bruin dat helemaal niet kan trekken negeren ze maar even, want er staat meer op het spel.

De boel komt helemaal op scherp te staan als ze een oude bekende van Nick tegenkomen, de wel geslaagde Amerikaan Morgan (Jeff Goldblum). Hij nodigt ze uit voor een etentje dat uitloopt op een gênant openhartige toespraak van Nick.

Dat regisseur Roger Michell goed weg weet met de scripts van Kureishi bewees hij eerder met The Mother en Venus. Visueel maakt hij Le Week-end, zoals de film oorspronkelijk heet, boeiend door veelvuldig te verwijzen naar Godard’s klassieker Bande à part, waarin de hoofdpersonen ook eten zonder te betalen en spontaan in dansen uitbarsten.

Wie een zorgeloos romantische feel-good komedie verwacht, komt bedrogen uit. De humor in A Weekend in Paris is wrang en cynisch. Dat kan lekker ongemakkelijk confronterend uitpakken. Heerlijke film.

Aanvullende informatie:  

VK, 2013
Speelduur: 89 minuten
Regie: Roger Michell
Scenario: Hanif Kureishi
Camera: Nathalie Durand
Montage: Kristina Hetherington
Art direction: Emmanuele Duplay
Muziek: Jeremy Sams, Nick Drake (Pink Moon)
Met: Jim Broadbent, Lindsay Duncan, Jeff Goldblum
Beeld: 2,35:1 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave: Cinéart
Distributie: TWIN Pics