Meer dan 70 jaar na dato gaan de verhalen over de Tweede Wereldoorlog steeds meer over de gedragingen van de geallieerden, die soms even afschuwelijk waren als die van de nazi’s. Les innocentes vertelt het waargebeurde verhaal van een Pools nonnenklooster dat in 1945 te maken kreeg met Russische soldaten.
Het begint met een non die stiekem het klooster verlaat om Mathilde te halen, een jonge Franse arts bij het Rode Kruis. Ze treft er een hoogzwangere non aan. Hulp kan slechts heel omzichtig geleverd worden, want moeder overste is als de dood dat er iets van de gruwelijke waarheid naar buiten komt. Dat elke vorm van lichamelijk onderzoek wordt ervaren als een nieuwe schending van de kuisheid maakt de zorg er niet gemakkelijker op.
Al snel wordt duidelijk dat het niet om één geval gaat, maar dat de Russische strijders zeven nonnen zwanger gemaakt hebben en daarnaast ook nog een kleine syfilis-epidemie veroorzaakten. Moeder overste beweert dat ze de baby’s bij families in het nabij gelegen dorp onderbrengt, maar dat blijkt niet de waarheid. Zo schept de ene gruweldaad de andere.
De geschiedenis van de nonnen wordt afgezet tegen die van Mathilde, een overtuigde communiste die een relatie krijgt met een zeer cynische Joodse arts. Het opheffen van het kamp van het Rode Kruis dreigt ook het eind te worden van hun relatie.
Les innocentes is erg mooi gefilmd, maar blijft mede daardoor wat aan de brave kant. Het thema is nog altijd erg actueel; verkrachting is ook vandaag nog een veel gebruikt, onvoorstelbaar ontmenselijkend en gruwelijk oorlogswapen. De woede die het oproept blijft in deze film erg ingetogen, waardoor het emotionele effect niet zo rauw en verpletterend is als je zou verwachten. Misschien is dat juist de bedoeling van de filmmaakster: te laten zien dat buitenstaanders slechts een fractie kunnen ervaren van wat anderen aangedaan is.
