Mike Oldfield is verantwoordelijk geweest voor vrij veel innovatieve en originele muziekstukken van de laatste drie decennia van de twintigste eeuw. In 1999 voegde hij een nieuw hoofdstuk toe aan zijn ‘Bell’-serie met een ode aan de 2000 jaar menselijke historie. Een leuk idee, zo vlak voor het overgaan van het tweede naar het derde millennium. The Millennium Bell, zoals het album heet, is nu voor het eerst op vinyl verschenen.

Mike Oldfield kreeg het idee voor The Millennium Bell tijdens de presentatie van Tubular Bells III in september 1998 in Londen, waar hij de bellen van zijn muziek samen liet gaan met het slaan van de klokken van Big Ben. Met de hype van het verstrijken van het millennium in het achterhoofd, aangevuld met een al dan niet commercieel ingegeven fin-de-siècle gevoel  waar veel artiesten toen al gebruik van maakten, bedacht en componeerde Oldfield The Millennium Bell.

The Millennium Bell zag in 1999 het levenslicht en was niet alleen het twintigste werk van Oldfield, maar ook het derde album dat binnen een tijdsbestek van een jaar werd uitgebracht (na Tubular Bells III en Guitars). In de Roughwood Studios componeerde, produceerde en speelde Mike zijn Roland VG8 synth gitaar. Ook schreef hij hier de vele arrangementen voor het London Session Orchestra, dat alle muziek in een dag in de Abbey Road Studios opnam. Verder komen diverse koren en gastartiesten op het album aan bod, waaronder Simply Reds drummer Gota Yashiki.

Hoewel de thematische keuzes die Mike Oldfield voor The Millennium Bell maakte soms wat vreemd of zelfs ronduit discutabel zijn, is het vooral de muziek die wat bevreemdend en soms erg commercieel getint overkomt. Natuurlijk maakte Mike gebruik van een eclectische mix van New Age met invloeden van wereldmuziek, simpele repetitieve melodielijnen en door koren ingevulde vocalen. Het album handelt onder andere over de geboorte van Jezus (Peace On Earth), de Inca-cultuur (Pacha Mama), Columbus (Santa Maria), de slavenhandel (Sunlight Shining Through Cloud en The Doge’s Palace), de drooglegging in Amerika (Mastermind), de Tweede Wereldoorlog (Broad Sunlit Uplands en Liberation) en de toekomst (Amber Light en de titeltrack). Tweeduizend jaar menselijke evolutie volgens Mike Oldfield.

Het is vrij duidelijk dat Mike Oldfield zich richtte op de live vertolking van The Millennium Bell tijdens de eeuwwisseling in Berlijn, maar als album - zonder visueel spektakel - komt de plaat wat pompeus, pretentieus en onsamenhangend over op de luisteraar. Hoewel sommige tracks boven het gemiddelde uitsteken, zoals het instrumentale nummer Lake Constance. Dat Oldfield met het overgrote deel de commercie opzocht doet echter snel vervelen. Zo zorgt het veelvuldig toegepaste koorwerk voor een duidelijke link naar het toen populaire Adiemus en past het gebruik van eurobeats niet bij de stijl van Mike. Deze knieval naar de commercie wordt het meest duidelijk op het dansbare titelnummer, waarop duidelijk leentjebuur is gespeeld bij Faithless. Zonde…

The Millennium Bell was (en is) duidelijk niet het sterkste werk dat aan het brein van Mike Oldfield is ontsproten. Er zitten best aardige tracks tussen, maar de echte Oldfield-fan zal daar een broertje dood aan hebben. Klankmatig is de persing overigens vrij sterk en bij tijd en wijle zelfs bovengemiddeld goed. Ik raad echter wel een flinke luistersessie aan voordat men het album ook mee naar huis neemt. Of twee. Of drie…

Muziek: 5
Klank: 7 ½
Kwaliteit persing: 8 ½
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 45:03 minuten
Website: www.mikeoldfieldofficial.com