Menig soldeerbout hanterend audiofiel heeft wel eens de behoefte om oude signaalkabels van verse connectoren te voorzien. Niet alleen zullen de meeste oude cinch-, Din-, en XLR-pluggen een minder goede contactovergang bieden dan splinternieuwe exemplaren, er bestaat tegenwoordig ook een meer uitgebreid aanbod van hoogwaardige pluggen.

Enfin, wanneer de juiste plug voor de kabel in kwestie is gevonden, kan men de `bout warmstoken en het (zilver) soldeer tevoorschijn halen. Dan de plug simpelweg in een zogeheten `dritte hand` klemmen? Liever niet. Dat kan het contactoppervlak van de plug beschadigen en het helpt weinig tegen een algemeen voorkomend probleem bij pluggen zonder Teflon isolatie; de center-pin van een cinchplug en de meerdere pinnen van DIN of XLR pluggen kunnen door het verwarmen gaan scheefzakken in hun isolatieplaat.

Dat is natuurlijk zeer ongewenst en voor de seriële soldeerdert is het daarom aan te raden om ten minste één chassisdeel van elk toegepast connectortype in huis te hebben. Dat chassisdeel kan dan door middel van de dritte hand of in een montageplaat worden vastgehouden, terwijl de plug waarin men moet solderen in het chassisdeel is gestoken. De pasvorm van de plug en het chassisdeel zal het deformeren van de isolator grotendeels of geheel voorkomen, mits men de juiste verwarmingstijd niet overschrijdt. N.B.: geef de plug altijd voldoende tijd om geheel af te koelen, alvorens het uit het chassisdeel te trekken.
Een verse interconnectplug moet niet alleen een lage contactweerstand bieden maar ook de correcte pasvorm behouden. Happy soldering!