Iedereen die het stapelen van hifi-componenten en knoeien met bekabeling beu is, opgelet: de TEAC NR-7CD is een nieuwe high-end versterker die alles kan wat je maar zou willen – zelfs cd’s afspelen.
TEAC NR-7CD
De NR-7CD is een gloednieuw toestel uit de even nieuwe Reference 7 high-end-lijn van TEAC. Het is een echte alleskunner: een 2 x 100 Watt klasse D-versterker, netwerkspeler, cd-speler en DAC. En dat allemaal in één fraaie retrobehuizing. Het enige wat je moet toevoegen om muziek te beluisteren is een set luidsprekers.
Alles-in-één-toestellen kom je minder vaak tegen in het high-endsegment, misschien wel omdat er bij heel wat audiofielen nog een voorliefde voor discrete apparaten bestaat. Toch is de NR-7CD niet de eerste van zijn soort. Je hebt bijvoorbeeld de Uniti-lijn van Naim Audio. Komt daarbij dat geïntegreerde versterkers steeds vaker een streamingluik bevatten, waardoor ze steeds meer bronfuncties vervullen. Denk bijvoorbeeld aan de Hegel H190 of de Leema Quasar die recent aan bod kwamen op HiFi.nl. Kortom, de alles-in-één lijkt iets uitzonderlijks, maar eigenlijk kent het concept van een versterker 'die meer kan' een forse opmars. Dat is niet zo raar, aangezien steeds meer mensen een woonkamer vrij van technologie willen of gewoon verkiezen de zaken discreet te houden. Toch blijft de NR-7CD iets bijzonders, zelfs omgeven door andere alles-in-één-concepten. In dit artikel bekijken we juist wat dit toestel speciaal maakt en of hij zijn high-end geloofsbrieven waarmaakt.
Even kaderen
Het Japanse TEAC is een merk dat bij ons niet veel in de kijker staat. Tegenwoordig is het vooral gekend voor een reeks betaalbare draaitafels met goede prijs-kwaliteitverhouding, incluis een model met Bluetooth ingebouwd. Persoonlijk kennen we TEAC ook omdat we voor hoofdtelefoonluisteren lang fan zijn geweest van de compacte Reference 5-reeks (meer bepaald de HA-501 en UD-503) vanwege de mooie, warme klank die ze dankzij AKM-DAC-chips produceren. Maar globaal genomen is TEAC minder bekend dan het ooit was (het hoogtepunt ervoeren ze met hun tapeproducten), ondanks het feit dat het vast en zeker een vaste waarde in de audiowereld blijft. Ook qua pro-audio, onder meer via zustermerk Tascam. Een ander zustermerk is Esoteric – en dat is een naam die je zeker tot de top van hifi-wereld mag rekenen. (Voor de volledigheid: TEAC werkt sament met de Pioneer-Onkyo-groep en telt onder zijn grootste aandeelhouders de Gibson-groep, bekend van Philips-audio. De HiFi-wereld wordt zakelijk stilaan een kluwen.)
Met de Reference 7-lijn wil TEAC toch wat meer richting high-end opschuiven. De NR-7CD is een Made in Japan-apparaat dat qua positionering dichter bij de Esoteric-producten staat, wat onder andere tot uiting komt in het gebalanceerde dual-mono-design van het versterkergedeelte. De Esoteric-toestellen zitten qua kostprijs wel nog een stuk hoger.
Design met zweem van retro
Qua looks heeft de NR-7CD weinig te maken met de futuristische neefjes van Esoteric. De gehanteerde designtaal is helemaal van zijn TEAC’s, verwant aan de ontwerpen van de Reference 5-toestellen. Het deelt bijvoorbeeld zijkanten die vooraan wat uitsteken. Bij de Reference 5 zijn deze uitsteeksels nogal bruut en gevormd als handvaten, bij de NR-7CD gaat het er verfijnder aan toe. Dat de zijkant uitspringen, lijkt slechts een detail. Maar het transformeert de NR-7CD van een klassieke doos naar iets bijzonder. De uitsteeksels vormen bovendien visueel een omkadering voor één van de fraaiste voorkanten die we in lange tijd zagen.
De voorkant van de NR-7CD is echt ontworpen om nostalgische audiofielen te lokken. De aandacht gaat meteen naar de twee verlichte VU-meters, die ongewoon genoeg elk in een aparte bovenhoek zijn geplaatst. Tussen de meters is er net plaats voor de naadloos geïntegreerde cd-lade. Nog een retrowaarde zijn grote draaiknoppen voor het volume en de ingangselectie, telkens net onder een VU-meter te vinden. Subtiele knopjes en een witte OLED-display maken het geheel af. OLED vinden we overigens een prima keuze voor schermpjes op hifi-toestellen, omdat enkel de letters licht verspreiden. De rest van de display is pikzwart en leidt minder af bij het luisteren in een verduisterde kamer. Op dit schermpje verschijnt niet veel meer dan het volumeniveau en de geselecteerde ingang, en – indien je luistert naar een cd – een indicatie van de spelende track. Het schermpje is ook de toegangspoort tot een menu met een bescheiden aantal opties. Hier kun je bijvoorbeeld zowel de verlichting van het scherm als van de meters afzonderlijk dimmen in drie stappen of uitschakelen.
Ook de achterkant is piekfijn afgewerkt, met alle aansluitingen logisch en ruim geplaatst. Net zoals de VU-meters elk aan een kant werden geplaatst, zijn ook hier de luidsprekerterminals gescheiden. Visueel een mooie knipoog naar het feit dat TEAC een gebalanceerd versterkerontwerp toepast, misschien? Qua aansluitingen heb je meer opties op digitaal vlak: één coax en twee optische ingangen. Het blokje tussen de coaxiale ingang en de eerste optische aansluiting is overigens de Bluetooth-antenne. Er is één enkele analoge line-ingang. Draaitafelista’s moeten dus nog een phono-preamp voorzien.
In feite is elk aspect van de buitenkant van de NR-7CD prima afgewerkt, zoals je zou verwachten van een toestel waar je 3.999 euro voor betaald hebt. Waar bij goedkopere producten soms alle energie naar de voorkant gaat en de rest snel bij elkaar wordt geraapt, straalt de TEAC op alle vlakken degelijkheid uit. Ook aan de onderkant, waar drie stevige verstelbare pootjes zorgen voor een goede ontkoppeling.
Ook voor hoofdtelefoons
Dat er op de NR-7CD een hoofdtelefoonpoort te vinden is, is op zich niet ongewoon. Het is eerder zeldzaam dat je een versterker ziet zonder. Bijzonder hier is dat het gaat om een aansluiting die geschikt is voor een klassieke driepolige 3,5 mm jack én de vierpolige variant. De NR-7CD detecteert zelf welke type insteekt. Met de juiste adapter kun je dus een koptelefoon gebalanceerd aansluiten. Dat is al een indicatie dat TEAC meer dan gewoonlijk aandacht had voor mensen die occasioneel naar hoofdtelefoons luisteren.
Verdere bevestiging vinden we in de keuze voor een discrete High-Current Line Driver-versterkermodule met een respectabele 500 + 500 mW vermogen (bij 32 ohm), wat voldoende vermogen zou moeten zijn om ook een veeleisende hoofdtelefoon zoals de Sennheiser HD660 aan te sturen. Overigens is dit dezelfde hoofdtelefoonversterkertechnologie die werd gebruikt in de TEAC UD-503 DAC/hoofdtelefoonversterker die we een tijdje geleden bekeken.
Onder de motorkap
Nu we het toch over de UD-503 hebben… Net zoals dat compact toestel bestaat het DAC-gedeelte van de NR-7CD uit een dubbele DAC-opstelling met twee VERITA AK4490-chips van Asahi Kasei Microdevices. Het zijn DAC’s die uitpakken met wat AKM ‘Velvet Sound’ noemt, een warmere klankkleur die naar ons gevoel uitdrukkelijk de tegenpool wil zijn van de meer analytische ESS-chips die in veel toestellen worden gebruikt.
Er is één DAC-chip per kanaal, een gescheiden aanpak die doorloopt in de pre-ampgedeelte (met gescheiden 2 x 4-kanaals volumeregeling) en de gebalanceerde dual-mono eindtrap op basis van twee ICEPower 50ASX2-versterkers.
Maar vooraleer het audiosignaal van digitale bronnen (de analoge ingang gaat direct naar de pre-amp) de DAC bereikt, kan het signaal desgewenst eerst van PCM naar DSD worden geconverteerd. Dat is een favoriete techniek van TEAC en wordt in de NR-7CD afgehandeld door een programmeerbare FPGA-chip die ook PCM van cd-kwaliteit kan opschalen. Het omzetten van PCM naar een DSD-stroom vooraleer de DAC bereikt wordt heeft als voordeel dat minder filters worden toegepast, waardoor er minder artefacten optreden. Heeft het een grote impact? Persoonlijk vonden we de DSD-upconverter een subtiel effect hebben, merkbaar genoeg om het ingeschakeld te laten. Het is een functie die je kunt in- en uitschakelen met een druk op de knop op de remote of voorkant, dus je doet er mee wat voor jouw oren best klinkt. Hetzelfde geldt voor de vier PCM-filters die je iets omslachtiger via het menu kunt kiezen.
Intern is de NR-7CD bijzonder opgebouwd. Alles in het digitale domein en de pre-amp zit onderaan, gemonteerd op een dikke aluminium plaat van 1 cm dik. Alles analoog, incluis de eindtrappen, zit daarboven. De verschillende printplaten zitten ook op een zekere afstand van elkaar, wat zeker de analoge zijde wat kaal doet lijken, mocht je de NR-7CD opschroeven. Maar dit design heeft als voordeel dat er geen storende wisselwerking optreedt tussen pre-amp en eindtrap.
Veel op het scherm
De NR-7CD bezit uitgebreide streamingmogelijkheden. Via de meegeleverde remote kun je deze voor een stukje bedienen, maar eigenlijk moet je voor het streamen toch naar een app grijpen. Aangezien de onderliggende streamingtechnologie DLNA is, heb je wel wat keuze op dat vlak. DLNA betekent immers dat je muziekbestanden vanaf een NAS of een pc met DLNA-server naar de NR-7CD stuurt. Als bediening of controller gebruik je eender welke DLNA-controllerapp, want DLNA is een open standaard die iedereen kan gebruiken. We zijn fan van BubblePnP op Android, maar er zijn zeker alternatieven te vinden.
TEAC voorziet een eigen app, althans op iOS. Er is sprake van een Android-versie, maar die is al een tijdje missing in action. Anno 2018 is dat wel iets dat in orde moet gebracht worden, vinden we. In augustus 2018, na het verschijnen van deze test, bracht TEAC een Android-uitvoering van deze app uit. Daarmee verdween dit puntje van kritiek.
We hebben onze test met een iPad Air uitgevoerd. Hier toont de HR Streamer-app zich mooi afgewerkt en zeer volledig. Je moet wel wennen aan een drukke interface met soms kleine letters en icoontjes, zelfs op een 9,7 inch scherm. Zo kun je vanuit deze app niet enkel streamen via DLNA maar ook direct muziek zoeken en afspelen via Qobuz en Tidal. Maar om bij die streamingdiensten te raken, moet je een klein schuifbalkje scrollen en op minuscule iconen tikken. Het is precisiewerk. Een tipje: hou de iPad in landschapsoriëntatie en de app wordt toch iets ruimer gepresenteerd.
Functioneel zit het echter vrij goed met HR Streamer, en de app reageert ook bijzonder soepel. Handig vinden we bijvoorbeeld dat de playlist links op het scherm niet gewoon een platte lijst is maar tracks groepeert per album en met hoezen. Hierdoor wordt het finetunen van een actieve afspeellijst om hem achteraf te bewaren leuker en haalbaarder. Een minpunt aan HR Streamer is dat het geen volledige remote is: je kunt het volume enkel digitaal regelen (dus als een fractie 1 tot 100 procent van het ingestelde hoofdvolume, wat dat ook mag zijn) en je kunt geen ingangen schakelen. Overigens, HR Streamer lijkt als twee druppeltjes water op de app van Lumin-netwerkspelers. Het lijkt wel alsof TEAC hier met Lumin heeft samengewerkt, maar dat is niet bevestigd.
Als DLNA je ding niet is, heb je twee alternatievenom muziek naar de NR-7CD te sturen: AirPlay en Bluetooth. AirPlay is handig voor Apple-eigenaars en maakt de NR-7CD bedienbaar via Roon (weliswaar begrensd op 48 kHz / 16-bit, maar wel lossless). Bluetooth is dan weer een optie om te streamen vanaf je mobiel toestel of pc. Het is zeker niet de beste optie – Bluetooth is altijd lossy, wat ook het bronbestand mag zijn. TEAC probeert er wel het beste uit te halen door betere codecs te ondersteunen. Bij het streamen over Bluetooth word je muziekstream immers gecodeerd met een compressietechniek (zoals MP3 of de SBC-standaard). Bij de NR-7CD kan dat ook met aptX of LDAC, zolang het brontoestel dat ook ondersteunt. In het geval van aptX spreek je wellicht over een betere, recente Android-toestel of – weinig geweten – een iMac. LDAC is dan weer een techniek die Sony ontwikkelde en die aan bronzijde aanwezig is bij Sony Walkmans en Xperia-telefoons. Het is trouwens de eerste keer dat we LDAC-ondersteuning zien bij een apparaat dat niet van Sony is.
Luisteren
In onze testruimte stond de TEAC NR-7CD een tijdje geparkeerd naast de Hegel H190-versterker. Het zijn heel andere apparaten, zowel langs de buiten- als binnenkant. We willen nu ook geen uitgebreide vergelijking maken, want het is eerder toeval dat we beiden op bezoek hadden. Maar het is toch wel interessant om kort door de bocht hun klankeigenschappen naast elkaar te leggen, telkens gehoord op onze Focal Sopra’s N°2. De H190’s terechte claim to fame is transparantie en immense controle; het laat muziek klinken zoals het is en is bijzonder snel. De NR-7CD staat er in termen van controle geen mijlenver vanaf, maar het is iets gezapiger qua weergave. Vanwege de keuze voor de AKM DAC’s is de TEAC ook vergevingsgezinder en een tikje warmer. Een electroalbum als ‘Lunar Glyphs’ van Desolate behield bij de Hegel een strakker ritmegevoel, maar daarom willen we niet zeggen dat de NR-7CD ergens tekortschiet. Het recent ‘Peer Gynt’ Edvard Grieg-album (via een Aurelic Aries LE en Roon, via coax) van het filharmonische orkest van Bergen onder leiding van Edward Gartner weet de TEAC-alleskunner bijvoorbeeld heel charmant en meeslepend te brengen. Grieg werkte graag met dynamiek – ‘Arisbiek Dance’ is een mooi voorbeeld – en al die plotse volumepieken verwerkt de TEAC eigenlijk zonder al te veel moeite. En dat dynamisch vermogen is precies wat we zoeken in een betere versterker.
We luisteren ook graag naar de zuidelijke klanken van de Amerikaanse Rhiannon Giddens, een zangeres die met ‘Freedom Highway’ (gestreamd via Tidal) een heel stemmig album aflevert vol blues- en gospelinvloeden. Je huiskamer verhuist naar een zuidelijke staat van V.S. als je deze opzet. Wat ons vooral trof bij het nummer als ‘Birmingham Sunday’ is de heel rijke, dikke weergave van de stem van Giddens, met de kerkorgel op de achtergrond even weelderig gebracht. We denken weer aan dat Velvet Sound-label van AKM, een treffende label voor wat we horen. Ook even later, bij ‘Hey Bébé’, waar de dominante gedempte trompet-lijn heel expressief klinkt, net balancerend op de rand van té scherp (zoals het hoort). Het licht verbloemende karakter van de NR-7CD maakt wat ons betreft de remaster-albums van Iron Maiden (16-bit / 96 kHz ALAC via Roon) ook genietbaarder. ‘The Trooper’ is typisch een nummer dat vaak niet ‘pakt’ omdat het te plat en te koud wordt gepresenteerd, ondanks het onberispelijke technische kunnen van de Britse supergroep. De NR-7CD is de fijne uitzondering die toch weer het headbanger in ons bovenhaalt. Helaas, de lange haren zijn allang definitief verdwenen.
De cd-lade schuift stabiel en geruisloos naar buiten om de schijf van Nick Cave’s ‘The Boatman’s Call’ te ontvangen. Het inklappen en afspelen is even stil, een teken van kwaliteit. Als overtuigde Roon-gebruiker laten we muziek-cd’s maar weinig aan bod komen tegenwoordig, maar nu vinden we dat opeens wel wat spijtig.
De NR-7CD stuurt desgewenst ook de audio vanaf een cd langs de DSD-converter, met een zeer knap resultaat tot gevolg. Cave mag misschien niet moeders vrolijkste zijn, zijn stem is goddelijk zoals we het nu horen. We bedenken opeens ook dat een toestel als NR-7CD toch de motivatie kan geven om het stof van die immense cd-collectie af te blazen. Dat de speler ingebouwd is, levert een meerwaarde voor een audioliefhebber zoals ons – want een losse speler kopen we wellicht nooit meer.
Conclusie
Met de NR-7CD zoekt TEAC opnieuw het hogere segment op. Als eerste telg van de Reference 7-reeks maakt deze alles-in-één een goede indruk. Door de aanwezigheid van de ingebouwde cd-speler en streaming is het een boeiende totaaloplossing. Met een USB-klasse B-aansluiting hadden we hem zelfs echt perfect gevonden.
De TEAC NR-7CD is gewoonweg een apparaat met veel klasse. Het straalt één en al retro uit, maar functioneel is het helemaal up-to-date. Als versterker mag het misschien geen onuitputtelijk vermogensvat zijn, de uitstekende DSD-converter en DAC-gedeelte doen digitale bronnen zeer goed klinken. Ook de ingebouwde cd-speler is een troef.
De compromissen die vaak eigen zijn aan alleskunners lijken hier nagenoeg afwezig – en dat is reden genoeg om hem in overweging te nemen als je een relatief compact systeem zoekt.
TEAC NR-7CD
€ 3.999 | www.teac.jp/int/
Beoordeling 4 op 5
