Tangarine is bij lezers wellicht vooral bekend als de huisband van DWDD. Hun nieuwe plaat Because of You is analoog opgenomen in Amerika. De vinylpresentatie vond plaats bij Hedon in Zwolle, op een fraaie Burmester-set van Audio Artistiek uit Vries. Tijd voor een review van dat nieuwe album.
Om te beginnen zijn de vinylkopers van het nieuwe Tangarine-album ‘Because of You’ bevoorrecht. Ondanks de betrekkelijke eenvoud van de hoes, raak je er niet op uitgekeken. De kleuren, de thematiek en de duiding; het komt bij elkaar in het treffende ontwerp van Douwe Dijkstra.
De gebroeders Brink, afgebeeld in een leeg groenig landschap. Ze staan met de rug naar ons toe gekeerd, ze kijken allebei een andere kant op, de een naar links en de ander naar rechts. Zijn ze in bezit genomen door een wereld, waarop ze de zo zeker lijkende greep verloren hebben? Is de wereld van hen afgedreven of zijn ze zelf door de harde realiteit op drift geraakt? Ze staan nog steeds naast elkaar, maar zijn ze ook nog bij elkaar? Vast staat dat de tweeling een turbulente periode achter de rug heeft, beiden door uiteenlopende persoonlijke omstandigheden. Vreugde en verdriet liepen akelig naast elkaar in de pas op weg naar een nieuwe periode en een nieuwe plaat. Ze zullen zich misschien wel afgevraagd hebben, hoe nu verder te gaan, als individuen en als Tangarine.
De neerslag van die episode is te vinden in de teksten van de plaat. ‘Lemonade sky’ is een fijne opener met een jengelende 12-snaren gitaar. De toon is gezet, ik ben een dromer, maar iedere dag komt de zon op en niemand neemt ooit de lucht van mij af.
Track drie ‘Nobody wants to be the one’ zet je op een pijnlijke manier op het verkeerde been. Het is een vrolijk aandoend deuntje, trompetten in een dansbaar melodietje met pittige percussie waar je vrolijk van wordt tot je de tekst meeleest. Donker, schuldbewust en dus helemaal niet vrolijk. Toch gloort er hoop. Het geruststellende ‘No need to worry’ verhaalt de aankomende levensloop van een nieuw geborene, verpakt in een heerlijk deinend nummer, wat tot dansen uitnodigt. De veranderde muzikale benadering werkt verademend in ‘Echoes’, waar de band met de autoharp het nummer de nodige diepte geeft. In ‘Heartbreak’ klinkt de waarschuwing om niet met de duivel te dansen, maar om verandering te omarmen, ook al doet het pijn.
De hele instrumentale koerswisseling werkt in het hele album. Folk kun je het niet meer noemen. Voorzichtig betreedt Tangarine het pad van de psychedelica en slaagt daar wonderwel in. De mellotron, minimoog, autoharp en hapsichord zijn uiterst gedoseerd ingezet. Het geeft de composities net even dat extra zetje. Je blijft luisteren en ontdekken, een toontje hier, een riedeltje daar; de verrassing ligt in ieder nummer op de loer.
Het zorgde er in mijn geval voor dat na een paar luisterbeurten er een verschuiving plaatsvond van de teksten naar de muziek. Dat bleek een aangename ervaring, want de immer rustige zang zou wat mij betreft wel eens een flinke uitbarsting kunnen gebruiken. Het blijven nette mannen!
Voor de opnamen gebruikte Tangarine opnieuw de studio van Calexico in Tucson, Arizona. Engineer Chris Schultz slaagde erin een mooie analoge opname te maken. Mijn geel gekleurde exemplaar uit de eerste oplage van 500 stuks klinkt rustig en beheerst. Productie was in handen van Arnout en Sander zelf. Mijn voorkeur zou geweest zijn om de stemmen iets meer achter in de mix te zetten, wat wel is gedaan in ‘Shallow river’.
Kopers van de lp zullen in de hoes ook een exemplaar van de cd vinden, gestoken in kartonnen hoes. Ter ondersteuning van het album is de band inmiddels aan een Nederlandse tournee begonnen, inclusief instore optredens. Je vindt het tourschema onderaan.
Muziek: 8
Klank: 8
Speelduur: 50 minuten
Label: Excelsior
Websites: thisistangarine.com
Excelsior-recordings.com
