In Flight is het nieuwe album van de IJslandse band Lucy In Blue. De tweede ‘vlucht’ van de psychedelische progressieve-rockband neemt de luisteraar mee naar het geluid en de sfeer van zo’n vier decennia geleden, waarbij een eigen geluid en unieke composities voor puur genot zorgen.
In 2013 werd Lucy In Blue opgericht. De IJslanders brachten hun titelloze debuut uit via Bandcamp in 2016 en hebben vooral in eigen land flink naam weten te maken. Het in Reykjavik residerende kwartet, bestaande uit Arnaldur Ingi Jónsson (keyboards en zang), Kolbeinn Þórsson (drums), Matthías Hlífar Mogensen (bas en zang) en Steinþór Bjarni Gíslason (gitaar en zang) is voor IJslandse begrippen min of meer een buitenbeentje te noemen, aangezien de rock en metal scene daar meer post rock en black metal stijlen kent.
Desalniettemin laten de vier bandleden zich leiden door de psychedelische en progressieve groten van de jaren zestig en zeventig. Ze brengen nieuwe composities en klanken die niet alleen hommage brengen aan de top acts van veertig tot vijftig jaar geleden, maar ook anno 2019 recht van bestaan hebben. En daar zijn ze goed in. Heel goed, zelfs! Vanaf albumopener Alight, pt 1 tot aan de bijna instrumentale afsluiter On Ground nemen de heren de luisteraar mee op een psychedelische vlucht door tijd en ruimte. Gewapend met een flinke hoeveelheid keyboards en een af en toe heerlijk ronkende mellotron, wat ‘bruin’ afgestemde gitaren en veelal meerstemmig gezongen teksten levert Lucy In Blue een verslavend en meeslepend meesterwerkje af op In Flight, waar de ware prog-liefhebber de vingers bij af zal likken.
De links met de betere albums uit de jaren zeventig zijn op In Flight niet van de lucht. De band neemt je niet alleen mee naar die tijd via composities, maar ook via de sound, de opnamekwaliteit en de klank van de gebruikte instrumenten. De ritmesectie is een erg sterke troef in handen van Lucy In Blue, wat een track als Respire (meteen ook mijn favoriet van het album) bewijst. Ook het uitgesponnen Tempest geeft blijk van een groot speeltalent en biedt hoekige riffs in combinatie met Pink Floyd-achtige, met vocalen als instrument verrijkte rustpunten. Of de titeltrack, met een eclectische rol voor de mellotron en overige toetsen gelardeerd met harmonieuze vocalen en een nogal memorabele gitaarsolo in het midden van de track. Fenomenaal.
Wie denkt dat de beste progressieve, symfonische of psychedelische muziek vóór 1980 is gemaakt, wordt door Lucy In Blue pijnlijk terechtgewezen. Het genre psychedelische progressieve rock is namelijk nog springlevend en weet op In Flight ondanks duidelijke links met Pink Floyd, King Crimson, Camel en Moody Blues toch een geheel eigen geluid te bewaren. Deze ronduit knappe plaat is binnen het genre een van de muzikale én klankmatige hoogtepunten van 2019 te noemen. Nu al. Laat Lucy In Blue je meevoeren naar de kwaliteiten van vroeger tijden en ga op in de muziek. Ik gun het je van harte!
Muziek: 9
Klank: 9
Label: Karisma Records
Speelduur: 40:53 minuten
Website: lucyinblue.bandcamp.com
