Yamaha bestaat al 130 jaar, waarvan de laatste 65 jaar ook als hifi-merk. Niet verwonderlijk dat het bedrijf graag opnieuw wil meespelen in het allerhoogste segment. Met die ambitie komt het volgens ons wel in orde, want hun nieuwe C-5000/M-5000 versterkercombinatie speelt op het hoge niveau dat het Japanse merk belooft.
Yamaha C-5000 voorversterker en M-5000 eindversterker
Wat ons opviel op de voorbije High End-beurs: hoewel Yamaha zijn stand ergens verstopte in een uithoek van een grote hal, lokte het toch heel wat bezoekers naar zijn luisterruimte. Dat had allemaal te maken met de demonstraties van de nieuwe high-end 5000-reeks. Deze nieuwe lijn omvat verschillende apparaten, zoals de NS-5000-luidsprekers die in 2018 gelanceerd werden en een premium-platenspeler die de naam GT-5000 draagt. Er ontbrak nog een schakel: versterking. Yamaha heeft daarom de C-5000 voorversterker en de M-5000 eindversterker van 2 x 200 Watt (aan 4 Ohm) klaargestoomd. Ze waren eind vorig jaar al te zien en horen, onder meer op IFA, maar nu zijn ze echt helemaal klaar en getuned zoals Yamaha het wil. Maar is het tweetal de combinatie van vlaggenschepen geworden waar de Japanse hifi-legende op hoopte?
Klassieke hifi-styling
Wie de huidige hifi-toestellen van Yamaha kent, weet dat het Japanse bedrijf echt houdt van retrodesign. Bij de toegankelijke modellen betekent dat een strakke voorkant met veel knoppen in jaren zeventig-stijl en nagenoeg geen lampjes, bij luxueuzere toestellen als de A-S2100 en A-S3000 mag je je vergapen aan verleidelijke VU-meters en metalen draaiknoppen. Een digitale display hoort er helemaal niet bij, wat dacht je? De C-5000 en M-5000 blijven die nostalgische designtaal van hun betaalbare broertjes spreken – en dat vinden we prima. Tegelijkertijd gaat Yamaha wel naar het volgende niveau qua afwerking en bouwkwaliteit. Dat merk je meteen als je de beide versterkers uit de doos heft. Gegeven de kostprijs en het gewicht een taak die je best met twee mensen aanvangt.
Zoals je snel zal ontdekken zijn beide toestellen heftige hifi-apparaten die veel gewicht in de schaal leggen. De M-5000 weegt bijvoorbeeld ongeveer 27 kilo, wat niet verrassend is als je weet wat er allemaal onder de motorkap steekt. De C-5000 is iets lichter – 19 kilo – maar voelt zeker niet aan als een pluimgewicht. De buitenkant van de toestellen komt heel luxe over. De voorkant bijvoorbeeld, is geconstrueerd uit één dik stuk aluminium. Dat levert een heel naadloos, luxueus uitzicht. De bovenkanten van de M-5000 en C-5000 zijn even verfijnd, met broodnodige ventilatiesleuven die perfect zijn uitgefreesd.
Ook als je zaken van dichterbij bekijkt, blijkt er veel aandacht voor de kleine details te zijn – een teken van echte vakmanschap. Kom aan een van de metalen knoppen op de C-5000 en het voelt perfect aan. Draai ze en je ervaart net genoeg massa en weerstand. Zelfs het lichtspel op de grote draaiknoppen en de kleine selectieknoppen lijkt een doordacht gevolg van hoe ze gepolijst zijn.
De grote VU-meters op de M-5000, met een zachte gele gloed verlicht, zijn uiteraard de grote aandachtstrekkers. Functioneel heb je eigenlijk niets aan de wijzertjes, maar ze maken de Yamaha-eindtrap heel wat boeiender om te bekijken dan de meeste versterkers. Daarmee vergeleken oogt de C-5000 misschien wel wat nuchter en eenvoudig, dat wel.
Centrum van je hifi-set
De C-5000 is langs de achterkant heel wat spannender. Het apparaat is rijkelijk voorzien van ingangen, incluis twee paar gebalanceerde XLR-inputs die in het hoger segment cruciaal zijn. De keuze tussen cinch en gebalanceerde XLR heb je ook voor de platenspeler, wat wederom belangrijk is als je met summit-fi draaitafels aan de slag gaat. Yamaha wil uiteraard graag dat je kiest voor de kolossale GT-5000 die samen met de C-5000 en M-5000 werden voorgesteld, maar je kunt dus ook met andere high-end draaitafels aan de slag. De GT-5000, die we niet hebben getest, is een immens solide snaar-aangedreven draaitafel geïnspireerd op de Gigantic and Tremendous-lijn – vandaar: GT, overigens een van de coolste namen in hifi - die Yamaha in Japan verdeelde. De GT-2000 was bij uitstek een mooi voorbeeld van die lijn: uit de doos woog het 28 kilo, met alle accessoires die Yamaha verkocht kwam je naar het verluidt uit bij een draaitafel van 60 kilo-plus. Dat vereist een stevig meubel.
Wat je niet zal vinden bij de C-5000 zijn digitale ingangen. Yamaha leunt een puur voorversterkerconcept aan, wat betekent dat je op vlak van streaming (voorlopig) elders een oplossing moet zoeken. Gegeven dat het Japanse bedrijf met MusicCast een bijzonder knap streamingplatform in huis heeft, zou het ons niet verbazen als er ergens gesleuteld wordt aan een high-end netwerkspeler/DAC. Cd-liefhebbers hebben al wat meer keuze, want de CD-S3000 mag dan een ‘lager’ model zijn, het is wel een knappe schijfjesspeler.
De M-5000 is als eindtrap heel wat meer to-the-point. Er zijn vier paar luidsprekerterminals (A+B), immense dingen waarmee je dikke kabel of banaanstekkers probleemloos bevestigd. Je kunt met de M-5000 dus twee sets speakers aansturen of een paar high-end luidsprekers via bi-wiring verbinden. Bi-amping is ook mogelijk. Vooraan is er weer een van die fraaie retro-draaiknopjes om de luidsprekerparen te selecteren.
Aan de voorzijde vind je eveneens een gelijkaardig knopje om te kiezen of de M-5000 met een audiosignaal gevoed wordt via een lijn of gebalanceerde verbinding; wij zouden het laatste aanraden voor een set zoals dit. Hoe dan ook, het is een keuze die je wellicht maar één keer maakt. Dat knopje ga je dus niet vaak verdraaien. Werk je trouwens met een XLR-verbinding en heb je een voorversterker van een ander merk die ‘hot’ is via pin 3, dan is de fase-invertorknop wel handig.
Heb je veel extra vermogen nodig en is het budget niet je eerste bekommernis? Dan kun je ook twee M-5000’s in bridge-modus aansluiten, goed voor 2 x 400 Watt (8 Ohm, over het volledige frequentiebereik).
Als een boek
Als we effectief de binnenkant van de C-5000 en M-5000 bekijken, dan vinden we het bijna spijtig dat ze komen met de bovenkant uit metaal. Iets doorzichtig zou ook mooi zijn. Niet plexiglas natuurlijk, maar dat dikke Asahi-glas dat ook voor de VU-meters wordt geplaatst bijvoorbeeld. Ok, misschien is dat onrealistisch… Want wat je te zien krijgt is behoorlijk machtig en – jawel – mooi om te zien, vooropgesteld dat je een van die mensen bent die ontroerd wordt door het betere assemblagewerk. De printplaten zijn heel netjes opgebouwd en bevolkt, niets slordig aan. Dat verwacht je ook in deze prijsklasse, toch? Onverwachter is dat Yamaha op bepaalde plaatsen in plaats van gesoldeerde punten koos voor grotere kabels die met dikke schroeven bevestigd zijn. Enorm in het oog springend is de binnenkant, evenals de omhulsels van de twee toroïdale transformatoren, allemaal voorzien van een laag koper.
Beide toestellen zijn helemaal symmetrisch opgebouwd, tot in de phono-voorversterker toe van de C-5000. Elk kanaal heeft dus eigenlijk zijn eigen (voor)versterkermodule wat samen met de gelijke signaalpaden zorgt voor een excellente kanaalscheiding en dat ongewenste gebrom vermeden wordt. Bij de M-5000 valt de symmetrische opbouw nog meer op. Centraal vooraan is er een immense toroïdale transformator. Voor de rest kun je een lijn door het midden van het apparaat trekken om te zien dat links en rechts helemaal identiek is. De layout van elk kanaal is een spiegelbeeld van het andere. Je zou het kunnen zien als twee bladzijden die je kunt dichtklappen, iets dat Yamaha zelf een folding book-design noemt.
Natuurlijk geluid
De C-5000 en M-5000 hebben we over de loop van twee weken zeer intensief getest. Intensiever dan oorspronkelijk gepland zelfs, misschien omdat we meteen wat we hoorden zeer goed konden smaken en maar bleven luisteren. Dat was, eerlijk gezegd, een tikkeltje onverwacht. Dat de 5000-versterkers goed zouden klinken, daar twijfelden we niet aan, maar we hadden meer analytischere Japanse tuning verwacht. Maar dat was helemaal niet het geval, integendeel. De 5000-combinatie, aanvankelijk aangesloten op een paar KEF R3-speakers, kwam meteen heel natuurlijk, inzichtrijk en neutraal over. Die indruk verdween niet als we de bron veranderden van een NAD C 658 Streaming DAC naar een Pro-ject CD Box RS2 T cd-transport/Chord Qutest, Auralic Altair of een ELAC Miracord 90-draaitafel.
Ten slotte vervingen we de middenklasse KEF-speakers door onze vaste Focal Sopra N°2-luidsprekers. Qua prijsniveau zitten de Sopra’s in elk geval heel wat dichter bij de prijskaartjes van de twee Yamaha’s; maar de R-speakers vonden we eigenlijk ook niet te kort schieten. (Voor de volledigheid: alle apparaten werden gevoed via een IsoTek Smart Power Delta die ook in de testruimte op bezoek was.)
Het vervangen van de luidsprekers zorgde uiteraard voor een klankverschil – een KEF is iets helemaal anders dan een Focal – maar de intrinsieke kwaliteit van de Yamaha-versterkers bleef hoorbaar. Luisterend naar de laidback jazz van Gauthier Toux Trio vanaf cd (Pro-Ject en Chord) of de sfeervolle pianocentrische soundtrack ‘The Twelve’ van Federico Albanese ervaarden we een geluidsbeeld waar alles aanwezig is: detail, scheiding van instrumenten, dynamiek en ritme.
De strakke, gecontroleerde ritmiek van de M-5000 maken deze set ook heel goed in staat om levendigere electrotracks spectaculair neer te zetten. Metronomy’s ‘Nights Out (10th Anniversarry Edition) knalde door onze speakers zonder de minste aarzeling, de pulserende beats en synth-klanken van ‘Water under the Bridge’ van Thievery Corporation worden perfect neergezet, zodat de stem van Natalie Clavier haar schoonheid toont. De symmetrische opbouw van de M-5000 levert niet enkel bakken vermogen, maar ook immens controle en definitie. Audiofielen die vooral gefocust zijn op kleine gespecialiseerde high-end merken en daarom het grote Yamaha bijna automatisch links laten liggen, hebben ongelijk. Als we bij het beluisteren van ‘Hyper-Ballad’ van Björk even de volumeknop op (relatief) stil zetten, valt op dat het evenwicht niet opeens weg is. Bij veel versterkers verdwijnt het laag bij een bescheiden volume, de Yamaha’s houden het evenwicht zo goed als kan in ere. Waar je op hoop bij een set dat een winkelprijs van het niet insignificante bedrag van 15.000 euro draagt is ook echt aanwezig.
Omdat we zelf houden van head-fi, bekeken we ook de hoofdtelefoonuitgang op de C-5000. Onze aandacht werd getrokken door de trim-knop, waarmee het mogelijk wordt om koptelefoons met uiteenlopende impedanties aan te sluiten. Volgens Yamaha kun je rekenen op 2 x 35 mW bij 32 Ohm, wel wat is. Heel uitgebreid hebben we dit deel niet getest; we hebben een tijdje geluisterd met de Focal Stellia en een Sennheiser HD 650 om te horen hoe de koptelefoonversterker omging met heel verschillende belastingen. Wat we hoorden was behoorlijk goed en strak aangestuurd, een mooi resultaat van een onderdeel dat vaak door versterkerbouwers wat stiefmoederlijk wordt behandeld.
Conclusie
De C-5000 en M-5000 zijn samen een statement van jewelste: Yamaha is zijn hifi-roots niet uit het oog verloren (in Japan was dat ook nooit echt het geval) en het kan zonder twijfel in het high-endsegment meespelen. Deze set is door zijn totaalprijs van 15.000 euro uiteraard niet voor iedereen. Voor velen zal het bij een droom blijven. Maar de happy few die een set kunnen aanschaffen, kopen dan ook een voor- en eindtrap die extreem goed presteren en geschikt zijn om heel wat luidsprekers aan te sturen.
Yamaha C-5000
7.499 euro | nl.yamaha.com
Beoordeling 4,5 op 5
Yamaha M-5000
7.499 euro | nl.yamaha.com
Beoordeling 4,5 op 5
