Arena, het neo-progressieve vijfkoppige rockgezelschap uit Surrey (Verenigd Koninkrijk), draait alweer sinds 1995 mee. Opgericht door leden van onder andere Pendragon en Marillion, heeft de band in diverse bezettingswisselingen gezorgd voor negen studioalbums, diverse live-opnames en drie EP’s. Om nog maar te zwijgen over het beeldmateriaal dat werd gereleaset.

De afgelopen tijd bracht Arena opnieuw enkele albums uit op vinyl, samen met een boxset met daarop een live registratie op zowel beeld- als geluidsdrager. Een lijvig pakket dat aan ondergetekende werd toegestuurd stond dus garant voor flink wat uren muziek van de band, die altijd het midden tussen symfonische- en hard rock wist te behouden. Van het heden naar het verleden en weer terug, alles op het Verglas platenlabel.

Arena – Double Vision (LP)

Arena’s Double Vision werd afgelopen jaar uitgebracht, maar is nu pas op vinyl verkrijgbaar. Op gelimiteerd, goudkleurig dubbel vinyl, wel te verstaan. Sinds 2014 bestaat Arena uit een vaste bezetting die bestaat uit Clive Nolan, Mick Pointer, John Mitchell, Kylan Amos en Paul Manzi. Die laatste is verantwoordelijk voor de vocalen en doet dat al sinds 2010 geheel niet onverdienstelijk.

Sinds het erg sterke The Seventh Degree Of Separation uit 2011 en de eveneens krachtige plaat The Unquiet Sky uit 2015 was Double Vision wat mij betreft net wat ondermaats qua vernieuwing of spanning om de digitale pen erover ter hand te nemen om u er kond van te doen. Niet dat er slecht werd gemusiceerd of dat Double Vision saai was, maar als recensent heb je nu eenmaal keuzes te maken tussen alles wat je toe krijgt gestuurd. Nu het album me opnieuw (zij het op vinyl) werd aangeboden, geef ik Double Vision dus alsnog een podium.

Ondanks enkele matig boeiende tracks wist en weet Double Vision de prog- en Arena-fan exact te bieden wat er verwacht wordt: uitgesponnen tracks, verhalend van karakter en vooral gedragen door de sterke vocale prestaties van Manzi. Arena knipoogt in het jaar dat The Visitor zijn twintigjarige bestaan mocht vieren ook voor het eerst terug naar het verleden. Niet alleen met de albumtitel, maar ook tekstueel. Daarin krijgen sommige tracks toch wel spannende karaktertrekjes mee, zoals het pakkende Paradise Of Thieves, de albumopener Zhivago Wolf of het zevendelige The Legend Of Elijah Shade, dat op deze dubbel-LP de gehele vierde plaatkant bestrijkt.

Af en toe gaat het best diep en zwaar op Double Vision, maar met ronduit voorspelbare en eigenlijk afgezaagde tracks als Poisoned redt zelfs Arena het met Double Eyes niet bij klassiekers uit het eigen oeuvre. En wie zwaarder geluid zoekt, blijft ongetwijfeld liever naar albums als Contagion of Pepper’s Ghost luisteren. Toch is Double Vision een typisch Arena album geworden, zij het weinig vernieuwend. Simpelweg onderhoudend.

De release op gelimiteerd goudkleurig vinyl is prima verzorgd. Qua uiterlijk, althans. Klankmatig beschouwd is deze persing namelijk best oké, maar een dynamische hoogvlieger is het helaas niet. Het hoog heeft een wat metaalachtige glans meegekregen en de lagere regionen die in de groeven zijn geperst komen wat wollig over. De digitale versie klinkt simpelweg beter, moet ik stellen.

Daarnaast is de persing die me ter recensie werd toegestuurd niet helemaal vrij van spetters aan het einde van alle plaatkanten, die met een dubbele wasbeurt niet verdwenen. En dat maakt deze persing eigenlijk alleen interessant voor de ‘die hard’ Arena-fan met de wens voor het bezitten van een complete collectie.

Muziek: 7
Klank: 6 ½
Kwaliteit persing: 6 ½
Speelduur: 55:56 minuten

Arena – The Visitor 20th Anniversary Remastered Edition (LP)

In 1998 verscheen The Visitor. Het derde album van de band. The Visitor was een conceptalbum waarmee Arena haar naam definitief vestigde binnen de progwereld. Voor het eerst in de geschiedenis van de band kreeg een album een eigen geluid en Arena scoorde terecht hoge ogen met het album. The Visitor is vanwege het twintigjarige bestaan opnieuw gemasterd en voor het eerst op vinyl uitgebracht.

Na de eerste twee albums van Arena (Songs From The Lion’s Cage uit 1995 en Pride uit 1996) wist de band, die inmiddels al vier bezettingswisselingen had gekend, af te stappen van de wel heel erg op Marillion lijkende manier van componeren en musiceren.  The Visitor werd over een periode van een jaar geschreven en opgenomen en is wellicht een van de meest opzienbarende conceptalbums uit de geschiedenis van de progressieve rockmuziek.

De bezetting van Arena bestond indertijd uit vocalist Paul Wrightson, Clive Nolan, Mick Pointer, John Mitchell en John Jowitt op bas. Het lukte het gezelschap om van The Visitor een enorm sterk conceptalbum te maken, door gebruik te maken van alle mogelijkheden die de muziek hen kon verlenen. En dat maakt The Visitor tijdloos. Het verhaal van de plaat handelt over een hoofdpersoon die wordt uitgedaagd om zijn leven in de waagschaal te leggen. Dat doet hij en het onvermijdelijke gebeurt, waarna de basis van het album wordt gelegd: zijn leven flitst aan hem voorbij.

Middels de daaropvolgende tracks neemt Arena de luisteraar mee langs het verleden van de hoofdpersoon, belangrijke gebeurtenissen en diversiteit in zijn persoonlijkheid. En Arena doet dat vol overtuiging, want de combinatie van instrumentale en gezongen nummers werken geweldig in op het gemoed van de luisteraar. Niet alleen het verhaal, maar vooral ook de terugkerende thema’s op de plaat zorgen voor een coherentie die zijn weerga niet kent. Arena wist op The Visitor vriend en vijand te verrassen met verfijnde melodielijnen, geloofwaardige vocalen en vooral heerlijke gitaarsolo’s die beklijven.

Op ronduit boeiende wijze verweeft Arena emoties in de muziek. Met als absolute hoogtepunten het fenomenale gitaarwerk op het instrumentale nummer Elea, de inmiddels als klassieker bekende track The Hanging Tree of het met bezwerend toetsenwerk gelardeerde In The Blink Of An Eye. En wellicht met de gitaarsolo van John Mitchell op Tears In The Rain als meest memorabele hoogtepunt. Kipenvel gegarandeerd. Elke noot perfect gecomponeerd en de uitvoering van eenzelfde allooi. Zwaardere tonen waar kracht gewenst is, afgewisseld met melodieuze up-tempo stijlen om de sfeer te benadrukken. En de vocale prestaties van Paul Wrightson passen simpelweg perfect bij het verhaal en de muziek.

The Visitor blijft een fantastisch album en mag zelfs als mijlpaal binnen het genre beschouwd worden. Hoewel de losse tracks al heel sterk zijn, is een luisterbeurt van het album in zijn geheel absoluut preferabel om The Visitor ten volle te kunnen genieten. Liefhebbers van Pendragon, Ayreon en Threshold hebben The Visitor ongetwijfeld al in de collectie, maar doen er goed aan om deze geremasterde versie eens te beluisteren. De twee groene LP’s passen optisch ook goed bij het fraaie artwork, dat op lp natuurlijk meer tot zijn recht komt dan in een cd-hoesje of via een afbeelding in de app van je streamer. Het album klinkt in deze uitvoering op vinyl urgent, fris en prettig vol met een vrij sterke dynamiek. Simpelweg genieten van een blijvende klassieker, maar dan opnieuw.

Muziek: 9 ½
Klank: 8
Kwaliteit persing: 8
Speelduur: 61:39 minuten

Arena – Re-Visited. Live! (box-set)

In 2018 was het natuurlijk logisch dat Arena ook op het podium het twintigjarige bestaan van The Visitor zou gaan vieren. Zo speelde de band in mei van dat jaar in de Zoetermeerse Boerderij, de progressieve rocktempel van Nederland. Dat concert werd vastgelegd en is verschenen is een fraaie box-set, bestaande uit een dubbel-cd, een blu-ray en dvd en een 48-pagina’s tellend fotoboekje.

De band vergastte het aanwezige publiek in Zoetermeer op een integraal gespeeld The Visitor, aangevuld met enkele bonustracks met het oog op onder meer het indertijd nieuwe album Double Vision. De bezoekers werden getrakteerd op de vijfkoppige bezetting, die min of meer door Clive Nolan geleid het podium vullen met een meer dan strak vertolkte uitvoering van het iconische album.

Vanaf het inzetten van de albumopener The Crack In The Ice zit de sfeer er zichtbaar en hoorbaar goed in en neemt de band de concertbezoeker en de luisteraar/ kijker wederom mee naar het verhaal achter het conceptalbum. Weinig is aangepast voor de podiumversie, terwijl de bezetting anno nu natuurlijk anders is. Het is Arena niet aan te horen, want een succesvolle (en vaak verklede) Paul Manzi doet echt enorm zijn best om het originele The Visitor eer aan te doen en laat zijn talent goed merken.

Natuurlijk zijn de muzikale hoogtepunten van het eerste deel van het concert gelijk aan die op het studioalbum, met John Mitchell die af en toe met succes voor de tweede stem zorgt en de zaal en de thuisgenieter in vervoering brengt met werkelijk fenomenaal gitaarspel. De flinke verschijning van Clive Nolan op het podium mag ook sonisch doorklinken en visueel wordt Arena ondersteund met een vrij statische (maar daarom juist wel fijne) lichtshow en achtergrondschermen die beeltenissen vertonen.

Serenity en Enemy Without komen er vanaf het podium bovenmatig sterk uit, Nolan zorgt tijdens het spelen van The Visitor meermaals voor kippenvel met een werkelijk onberispelijke timing en met de gelijknamige afsluiter van het album uit 1998 is ook het eerste deel van het concert ten einde gekomen. Waarna Arena het nieuwe album Double Vision aanhaalt (middels de tracks Poisoned en The Mirror Lies), maar ook genoeg ruimte overlaat voor sterke nummers van andere albums.

Sterk zijn de vertolkingen van Jericho en het nogal lijvige Solomon, dat in Zoetermeer prachtig tot zijn recht mocht komen. Om af te sluiten met het mooie Crying For Help II, ook afkomstig van het debuutalbum Songs From The Lion’s Cage, dat zicht- en hoorbaar ook bij het publiek in De Boerderij erg in de smaak viel.
 

Zowel de dubbel-cd als de visuele digitale schijven die in de Re-Visited. Live! box-set zitten zijn prima van klank en productie. Logisch, want het Zuid-Hollands podium staat bekend om zijn goede geluid en dan is de basis snel in orde. En hoewel de blu-ray en dvd in Dolby Digital 2.0 (dus stereo) zijn uitgevoerd, is dat wel de juiste keuze geweest omdat het de camerastandpunten het beste ondersteunt. Geen gemis aan meerkanaals audio, dus. Fans zullen het 48 pagina’s tellende boekje met foto’s zeker waarderen, hoewel die best een wat luxere uitvoering had mogen krijgen, zoals een harde cover. Maar verder is Re-Visited. Live! Een lovenswaardige registratie van het concert dat Arena gaf, met ruim twee uur aan speelgenot.

Muziek: 8 ½
Klank: 8
Speelduur: plm. 118 minuten