Het tweede album van de Nederlandse muzikale duizendpoot Marcel Singor is uit. Op Travel Light werkte de gitarist/singer-songwriter wederom samen met een andere artiest, wat resulteerde in een uitdagende combinatie van progressieve gitaarklanken met retro synth-geluiden.
Marcel Singor is een druk mens. Sinds 1997 speelt en zingt hij in de gerenommeerde progressieve rockband Kayak, hij doceert aan het Conservatorium van Amsterdam, is sessiemuzikant en producent. Afgelopen jaar nog schitterde hij tijdens de 'Into The Electric Castle Live'-shows van Arjen Lucassens project Ayreon, en hij zal Fish begeleiden tijdens de komende toer. En dat is nog maar een klein deel van het impressieve cv van de in 1972 geboren artiest.
Net als voor het in 2015 uitgebrachte eerste album onder zijn eigen (achter-)naam, vond Marcel Singor zijn heil in een samenwerking met Bas Bron, de onder de aliassen Fatima Yamaha, Bastian, Seymour Bits beter bekende producer en elektronische muzikant die onder meer verantwoordelijk is geweest voor het produceren van albums van De Jeugd Van Tegenwoordig. Marcel, zelf meermaals bekroond met diverse onderscheidingen en volgens sommigen houder van de titel 'beste gitarist van ons land’, vond de tijd en de inspiratie om op zijn tweede album Travel Light een brug te slaan tussen elektronische muziek en uitgewogen progressieve gitaargeluiden.
Hoe onwaarschijnlijk het lijkt, de acht tracks die Travel Light sieren bieden een vrij uitdagende luisterervaring, die meermaals een knipoog naar de funky elektro/synthpop uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. Natuurlijk is de combinatie van synthesizer en elektrische gitaar niet nieuw, maar Singor biedt wel een eigen signatuur. Vanaf albumopener Unthink It Over (waarbij ik toch meermaals aan het oeuvre van Prince moet denken, mede dankzij Singors vocalen) tot aan Under The Radar biedt Singor een weliswaar vrij toegankelijke, maar uiterst harmonieuze mix van ritme, verkennende melodielijnen met af en toe een futuristisch klinkend uitstapje.
En hoewel het geheel op zich weinig avontuurlijk of spannend lijkt (er is duidelijk erg veel aandacht aan de mix en productie besteed) en Marcel weliswaar erg fraai, maar soms wat klinisch en voorspelbaar zijn snaren inzet, is het juist die mate van hoorbaar streven naar perfectie die van Travel Light een fijne plaat maakt. Daarin ligt hem de uitdaging voor de luisteraar, de jus die deze muzikale maaltijd verrijkt. Een track als Shape Shifter is daar een mooi voorbeeld van. Uitgebalanceerd tot op het bot, ritmisch weinig spannend maar wel degelijk en dankzij het juist gepositioneerd inzetten van relatief ingetogen vocalen of elektronische toevoegingen toch uitdagend. Of de titeltrack, waarop de drijvende ritmiek en de gelaagde opbouw van gitaar naar zang de spanning van beroemde elektronische popmuziek uit het tweede deel van de jaren tachtig naar voren brengen. Gewoon fijn. De meest spannende track is echter Gamechanger, dat niet alleen klankmatig wat meer gewicht in de spreekwoordelijke schaal legt, maar ook Marcels kundige snarenspel fraai naar voren laat komen.
Travel Light biedt met een lichte funk-inslag en vele elektronische klanken een prettige, niet al te gecompliceerde luisterervaring. Wat mij betreft had het gitaarwerk af en toe wat vuriger gekund en had het album zelf klankmatig wat meer fundament mogen hebben, maar dat zal een bewuste keuze geweest zijn van het duo dat samen de mix verzorgde. De lichtvoetigheid in het geluid maakt het geheel wel nog toegankelijker en de luisterbeurt luchtiger. Prima plaat, die via Bas Brons label Magnetron Music op fel oranje vinyl ook prima tot z’n recht komt.
Muziek: 7,5
Klank: 8,2
Kwaliteit persing: 8,7
Label: Magnetron Music
Speelduur: 38:48 minuten
Website: marcelsingor.com/
