In vervolg op de review van de Ayon Spirit V geïntegreerde buizenversterker is nu de Ayon S-10 II Signature streamer/DAC/voorversterker aan de beurt. Hoewel het plan was deze apparaten samen te bespreken, gooide een inmiddels bekend virus roet in het eten en blokkeerde de douane de grensovergangen. Niet getreurd, de versterker kreeg alle kans in mijn systemen een plekje te vinden, en voor deze streamer is dat niet anders.
Het robuuste, in zwart uitgevoerde apparaat vond een plaats op mijn rek en voorzag een paar weken lang het systeem van muziek. Muziek afkomstig van mijn eigen opslag, via Roon aangestuurd, van Tidal en van internetradio. De eerste taak was echter de uitgebreide handleiding lezen, want er zijn heel wat instellingen mogelijk, zoals uitgangsniveau, upsampling naar DSD, dempingsactor van de buizen en direct/preamp. Dat wat betreft de hardware kant, software doet er met dit veelzijdige apparaat nog een klein schepje bovenop.
Ayon S-10 II Signature
De Ayon met zijn op buizen gebaseerde uitgangsschakeling is in meerder configuraties verkrijgbaar en kan zo aangepast worden aan het systeem dat een klant al in huis heeft. De meest kale uitvoering is streamer, DAC en voorversterker met digitale en analoge ingangen. De volgende stap is het toevoegen van een conversiemodule die van de PCM-signalen naar keuze DSD 128 of 256-formaat maakt voor de digitaal naar analoog conversie plaatsvindt. Tevens worden hoogwaardiger condensatoren in de signaalweg toegepast (Jantzen Silver Z-Cap en Mundorf Supercap). Ten slotte kan als derde versie een tweede zelfvoorzienend streamer board worden ingebouwd met een 1TB SSD voor OS en opslag, inclusief een extra voeding en top kwaliteit condensatoren in de signaalweg. Werkend met de software van JRiver BlackBox server.
De Ayon S-10 II is altijd later nog te upgraden naar een hoger model als u dat zou willen. De Signature configuratie hier in huis is die van streamer, DSD conversie, opgewaardeerde condensatoren en voorversterker met een inclusief prijs van 8.990 euro. Uitgaande van de 6H30 dubbeltriode, de hoeveelheid koppelcondensatoren en een quad analoge volumeregeling weet ik dat de analoge schakeling gebalanceerd is opgebouwd.
De TFT aan de voorzijde laat mij zien wat ik speel, het formaat van de file en de overdracht in kbps. De kleinere display daarnaast geeft aan welke ingang ik heb gekozen, de volumestand, wel of geen conversie en de daarin gemaakte keuze. Grappig dat de display uit twee delen bestaat, ze zijn via de remote onafhankelijk in te stellen in helderheid. De display is bijna vanaf de luisterpositie af te lezen, zo ruim is hij uitgevoerd.
Is de voorzijde simpel gehouden met een USB input, een stand-by schakelaar en dat informatieve dubbele display, de achterzijde is heel wat drukker in aanzien. Draaien we de S-10 II namelijk om, dan komen daar van links naar rechts de volgende in-uitgangen en schakelaars voor: analoog uit via XLR en RCA, twee maal analoog in, digitaal uit met RCA, coax en optisch in, USB-PC, USB-SSD en normaal USB, Wifi antenne en RJ-45 ethernet. Vervolgens schakelaars voor gain high/low en analoog uit direct (naar eindtrap) of normaal (naar externe voortrap). Een netentree sluit de rij af. Op de bodemplaat nog twee DMP switches, waarmee de instelling van de uitgangsbuizen ingesteld kan worden, in de stand “on” gaat de ruis omlaag en zakt het uitgangsniveau met 6dB. De power off zit ook op de onderzijde, maar gelukkig vooraan.
Het geheel is verpakt in een zware, zwarte aluminium behuizing met afgeronde hoeken. In de bovenplaat zijn twee roosters aangebracht voor koeling van de voeding en van de 6H30 buizen. Zoals de meeste Ayon modellen is de S-10 ll breder dan gebruikelijk uitgevoerd; met zijn maat van 48x36x12 cm is de S-10 II een stuk groter dan het gros van de streamers op de markt. Een blik in het inwendige laat zien hoe dat komt, enorme voeding en de buizenuitgang nemen al een flink deel in beslag. DSD upsampling komt letterlijk bovenop de conversie print.
Ayon S-10 II Signature in detail
De mogelijkheden om de Ayon muziek te laten spelen zijn legio. De eigen app geeft toegang tot de digitale en analoge ingangen, tot Tidal, Qobuz, Highres Audio, UPnP en Airable (internet radio met voorkeuze). UPnP wordt aanbevolen samen te werken met Audionirvana, JRiver en Twonky, met mijn Melco werkt Minim server eveneens zonder haperen. Apps als JRemote, Ayon, Mconnect en meer werken met de S-10 II, het eenvoudigste is in mijn ogen nog altijd Roon. De S-10 II is immers een volledig door Roonlabs gecertificeerd endpoint. PCM en DSD files kunnen worden aangeboden tot hoge resoluties, wat ik niet kan achterhalen is of alle binnenkomende signalen native door de DAC gaan of eerst worden geconverteerd. Uiteraard bedoel ik PCM-PCM upsampling, los van de DSD opties. Voor heel veel instellingen is de afstandsbediening ideaal: input, balans, volume, display etc. Zelfs onmisbaar omdat de Ayon de nare eigenschap heeft het volume bij aanzetten altijd te beperken tot -80 op een schaal van -100 tot nul. Veilig als de S-10 II als voorversterker werkt, soms lastig als er nog een eigen voorversterker achter staat. Dat de uitgang met buizen werkt is misschien voor velen de aanleiding ermee te gaan experimenteren, echter tube rolling wordt niet aanbevolen, Ayon heeft de buizen geselecteerd op technische waardes, prestaties en op gehoor. Ayon twijfelt er sterk aan of er betere buizen te vinden zijn.
Belangrijkste technische details uit de handleiding
- Conversie: tot 764kHz/32bit en DSD256
- DAC: Symmetrisch dual mono
- Buizen: 6H30 dubbeltriode
- Uitgang: om te schakelen 2,5V/5V RCA en 5V/10V XLR vast, 0-8V regelbaar
- Uitgangsimpedantie: 700 ? RCA, 850 ? XLR
- Digital out: 75 ?
- Signaal-ruisverhouding: > 110 dB
- Frequentiebereik: 20Hz – 20kHz +/- 0.3dB
- Afmetingen (BxDxH): 48x36x12 cm
- Gewicht: 12 kg
- Verbruik: 40 Watt
Spelen met...
Gespeeld is met een Van den Hul D-102 Mk III Hybrid XLR interlink (beslist een aanrader!), naar mijn Audia Flight versterker combinatie bestaande uit een Strumento No.1 (voor) en FLS4 (eind). Voor het ethernet werd een AudioQuest Vodka aan een Melco S100 ethernetswitch geknoopt. Muziekopslag is op een Melco N10, Roon Core software draait op een NUC. Stroomvoorziening maakt gebruik van een AudioQuest Niagara 5000 netfilter.
Luidsprekers zijn een combinatie van Spendor Classic 2/3 met Townshend Maximum Supertweeters, gezet op Custom Design Open Frame stand, ontkoppeld van de vloer met Townshend Podiums. Direct vergelijk van de Ayon S-10 II Signature is gedaan met een Auralic Auries G2.1 streamer en Metrum Acoustics Pavane DAC.
Luisteren
Laat ik eens buiten mijn comfortzone beginnen met het beschrijven van de luisterervaringen. Aaliyah bijt de spits af met “One in a million” van haar gelijknamige cd. Wat de dame brengt is naast haar zangkwaliteit en die van het achtergrond koortje, een diepe bas, stevig en gecontroleerd, strak slagwerk en een keur aan rare geluidjes die meespelen van uiterst links tot rechts. Los stereobeeld, groot in alle richtingen en zelfs met dit soort muziek diepte. Voor de goede orde, ik heb upsampling naar DSD ingeschakeld. Zet ik dat uit dan is de weergave directer, gaat het laag nog wat dieper, is het stereobeeld kleiner maar wel verder naar achteren doorlopend en in hoogte ruimer van opzet. De weergave heeft zonder DSD conversie meer push gekregen, helaas zijn de details niet zo eenvoudig op te pikken als daarnet. De tussenstap van DSD 128 haalt de details op, maakt het beeld groter, behoudt de kracht en de intensiteit. Lang heb ik gedacht dat conversie naar DSD 128 zaligmakend is, met Aaliyah is PCM net zo lekker en DSD 256 heerlijk groot. Na alsmaar proberen, wat gemakkelijk wordt gemaakt op de remote, ga ik toch voor DSD 256, het is meer precies, sneller en groter. Zo zal ik verder luisteren.
Dichter bij mijn eigen smaak zit Roger Waters met “Amused to death”. Het mooiste natuurlijk als je ongeveer tussen de speakers zit vanwege Q-Sound, in de comfortabele bank op wat meer afstand zeker niet te versmaden. Als op “Too much rope” eerst een arrenslee langst komt en vervolgens een Ferrari door de kamer scheurt is dat voor beiden een passeren zonder een gat in het midden, strak voorlangs in een rechte lijn. De stem van Waters is goed te verstaan, band vloeit niet in elkaar, alle parameters zoals meestal gebruikt voor een luidspreker zijn eigenlijk niet van toepassing op een streamer/DAC. Wat de Ayon goed doet is het zuiver weergeven, zonder een spoor van scherpte, heel vloeiend en gemakkelijk, vrij van vervorming en in de DSD-stand met een zekere mate van warme omhulling van de luisteraar. Niet te warm, wel zachter, lieflijker, aangenamer. Aan de andere kant is een klap op een drum, een kick op de basdrum, helemaal niet zacht en terughoudend. Het komt als een klap binnen bij de luisteraar.
Vrijheid als referentie
“Liberty” van Anette Askvik is vaak een referentiepunt voor mijzelf. Komen de verborgen geluidjes naar voren, staat laag als een huis, is de tweede stem duidelijk, dat soort zaken. Op de stem geen aanmerkingen, de tweede stem is overduidelijk en staat op enige afstand van de eerste. Dat betekent een goed onderscheidend vermogen in de DAC. Lage tonen zijn diep, aanwezig, nergens overheersend in energie. Piano helder en snel in de hoge tonen, lang aangehouden in de lage. Verderop in de track is het stemonderscheid zelfs opvallend goed. Als een sax invalt heeft die kracht boven een dreunend diepe bas uit, komt slagwerk speels aan de beurt. Heel breed stereobeeld waarin de sax als uit het niets tegen een donkere achtergrond opbloeit.
De Ayon biedt Askvik aan op een presenteerblad in een kwaliteit die regelrecht vergelijkbaar is met streamers in deze klasse van Naim, Lumïn en Auralic.
Laten we er eens wat geweld tegenaan gooien met Rodrigo Y Gabriela en hun gitaarwerk op “Live in Japan”. Wat de Ayon laat horen is de afmeting van het podium rond de spelers, de afstand tussen publiek en gitaren. Dat is uiteraard zo in de mix gemaakt, maar je moet het wel terug kunnen horen. Als er stampen en klappen van het publiek wordt toegevoegd hebben mijn Townshend Podiums onder de speakers bijna moeite om de vloer stil te houden. Het is zeer realistisch wat ik te horen krijg, zelfs uit mijn relatief compacte monitoren van Spendor. Nooit gaat het laag blazen of de overhand krijgen. De twee buizen in de Ayon zijn zo afgesteld dat ze een strakke performance leveren. Vandaar dat Ayon tube rolling sterk afraadt, de door Ayon gemeten en geselecteerde buizen zijn gekozen na zorgvuldig en lang luisteren. Ook de kostbare koppelcondensatoren zullen een flink aandeel leveren in het eindresultaat. Eerlijk gezegd hoor je niet dat hier een buizentrap speelt, je merkt het aan de transparantie en de snelheid in de weergave. Mogelijk speelt een rol dat de signaalweg van begin tot einde gebalanceerd is, in de Ayon en de Audia’s, en dat zorgt voor de rust en de stilte op de achtergrond.
Youn Sun Nah’s cd “Lento” is onder audiofielen wel bekend. Een geweldige opname van een dame met een speciale stem. Haar dynamische uithalen kunnen menig apparaat grijze haren bezorgen en als het mis gaat, dan is het niet om van te genieten. De Ayon loopt er fluitend doorheen. Geeft geen krimp en laat zich van zijn beste kant zien. Als ik nog eens terug ga naar PCM en de DSD conversie uitschakel, besef ik eens te meer wat de DSD upsampling doet voor de Dual DAC in de S-10 II Signature. De zang wordt zonder DSD conversie niet slechter, wel kaler van aard, misschien natuurlijker. Toch mis je iets in emotie, intensiteit is deels verdwenen. De ruimte om de dame en de instrumenten heen is weg. Alsof de artiest verplaatst wordt van een natuurlijk klinkende ruimte naar een teveel gedempt hok. Wat is de waarheid? Zegt u het maar, ik was niet bij de opname aanwezig. Daarom kies ik voor mijn eigen voorkeur en dat is DSD conversie aan op 256.
Kelten
“Hey now” van London Grammar is ook een fraaie track om streamer en systeem eens flink onder druk te zetten, hoewel ik rekening moet houden met de buren. Hier merk ik voor het eerst dat de buizenuitgang het verliest in strakheid van een halfgeleider in mijn R2R DAC. Althans ik neem aan dat het de uitgangschakeling is die het laag zacht doet blazen in deze opstelling. Makkelijk toch als je zo even heen en weer kunt schakelen tussen streamers en DAC’s. Waarbij uiteraard het volumeniveau strikt gelijk blijft, dat is aangepast op mijn voorversterker met onafhankelijk te regelen ingangen.
De track is een probleem om weer te geven op veel systemen, de reden is daarvoor dat London Grammar heeft getracht een aardbeving na te bootsen in de muziek. Naar mijn idee aardig geslaagd.
Wat erg fraai wordt neergezet, met dank aan het grote stereobeeld, de geschapen ruimte om de instrumenten en de detaillering, is muziek van Enya, Agnes Obel en anderen. Enya met haar zwevende Keltische tonen afkomstig van zang en instrumenten. Je droomt er met gemak op weg en het blijft telkens boeiend om naar te luisteren. Weer bewijst de DSD 256 conversie zijn waarde, al is DSD 128 wat dichterbij de luisteraar, toch wat ruiger en daarmee ook wel lekker. Eigenlijk heel prettig die keuze tussen PCM, DSD128 en DSD256. Je kunt de Ayon S-10 II Signature aanpassen aan de eigen smaak, maar ook ermee spelen als de opname steken heeft laten vallen. Dat laatste is nogal eens het geval en zo maak je een slechte opname toch genietbaar.
Het is hier allemaal niet bij gebleven, klassiek is gespeeld, jazz uiteraard, van romantische zang tot experimentele muziek, het kwam allemaal voorbij en geen moment had ik de neiging terug te keren naar mijn eigen combinatie van losse streamer en losse DAC, anders dan om te luisteren naar de verschillen. Om al snel en vervolgens langdurig tot de conclusie te komen dat de Ayon met zijn geïntegreerde bouwwijze een topprestatie levert. Flexibeler is met alle toeters en bellen en door de integratie een stuk voordeliger dan diverse losse componenten en onderlinge kabels. Het kleine stukje geluidkwaliteit ingeleverd t.o.v. mijn duurdere losse componenten is volkomen gerechtvaardigd. Op een zelfde prijsniveau als de S-10 II Signature gaan werken met losse componenten wordt lastig of zelfs onmogelijk als niets ingeleverd mag worden in weergaveplezier.
Resumé
Werken met de Ayon S-10 II Signature streamer was een genoegen, een samenkomen van bedieningsgemak, geluidkwaliteit en mogelijkheden. Niet alleen is de Ayon S-10 II Signature een feilloos werkend apparaat, het is tegelijk een hoogwaardige muziekspeler en een geïntegreerde voorversterker voor zowel digitale als analoge bronnen. Daarmee wordt de prijs-prestatieverhouding, zeker in dit hoge segment, meer dan interessant.
Het instellen en koppelen van de Ayon S-10 II Signature vraagt om het aandachtig lezen van de handleiding of begeleiding van de dealer. Vervolgens luisteren op de eigen set en beoordelen of de juiste keuzes zijn gemaakt. Daarna heb je geen omkijken meer naar schakelaars onder en achterop de Ayon. De flexibiliteit van de Ayon maakt het mogelijk de speler als bron te gebruiken of direct te koppelen aan een eindversterker. Het enige nadeel aan deze tweede optie is het ontbreken van een volumeregeling op de speler zelf, het is altijd de app of de afstandsbediening die nodig is als de voordeurbel of telefoon gaat. Drive is er genoeg vanuit de S-10 II Signature om een eindtrap aan te sturen, het is geen OpAmp aan de uitgang, maar een serieuze, analoge, met elektronenbuizen uitgeruste stuurtrap.
Een zeer complete muziekspeler met extra ingangen. Prachtig aan een Ayon eindversterker of een ander merk naar keuze. Resumerend staat hier een aanrader voor mij waar ik als eigenaar erg gelukkig van zou worden. Mijn combinatie met Roon software deed alles wat ik verwachtte, bood luisterplezier, bedieningsgemak, artwork op een verder informatieve display. De optie om te schakelen tussen PCM, DSD 128 en DSD 256 conversie van digitaal naar analoog gaf de mogelijkheid de weergave eigenschappen deels naar eigen voorkeur in te stellen.
Ayon S-10 II
€ 6.995 | www.mafico.com
Signature versie met DSD conversie: € 8.990
Ayon S-10 II JRiver Blackbox server: € 10.985
