Roon is de ongekroonde koning van de audiosoftware, onder meer dankzij een brede ondersteuning door hifi-fabrikanten. Het is echter niet de enige audiofiele muziekspeler. Er is ook nog Audirvana, sinds kort met een opgefriste Studio-versie vernieuwd. Een strakke interface, veel tweakingopties voor aangesloten DAC’s, een goede DNLA-ondersteuning en een zachter prijskaartje zijn de onderscheidende elementen.
Audirvana Studio
Audirvana Studio is de grondig vernieuwde uitvoering van Audirvana, een muziekspeler-app voor Windows en macOS. Misschien is het niet zo bekend als sommige alternatieven *kuch, Roon, kuch* maar toch heeft een schare fans opgebouwd. In eerste instantie presenteert Audirvana zich als een speler om audiotoestellen die rechtstreeks aan een computer hangen aan te sturen. En ja, er zijn zeker nog mensen die een computer als bron gebruiken bij een muzieksysteem. Niet iedereen is naar een streamer overgeschakeld. We denken dan spontaan aan head-fi’ers die een DAC/hoofdtelefoon-systeem aan hun pc of Mac hangen. Een aangesloten DAC (of een toestel met DAC, zoals een geïntegreerde versterker met USB klasse B-poort) bevoorraden met een muziekstroom lijkt ons het primaire scenario waarvoor je Audirvana Studio zou gebruiken. Maar er zeker nog scenario’s mogelijk. Het kan echter ook over het netwerk streamen naar audiotoestellen die UPnP-compatibel zijn – en dat zijn er heel wat.
Gespierde speler
Een eenvoudige manier om Audirvana Studio te beschrijven is te stellen dat het een soort iTunes is – maar dan wel na een stevige shot steroïden in de armen. Op eerste zicht zijn er nogal wat gelijkenissen met het Apple-programma, want beiden zijn inderdaad muzieksoftware die je op je computer draait. In Audirvana kun je een eigen muziekbibliotheek beheren, waarbij een brede ondersteuning van alle mogelijke muziekformaten betekent dat je eigenlijk alles kunt afspelen. De software doet ook het nodige qua conversie als je kiest voor iets – zoals een DSD-bestand – dat een DAC aangesloten op je computer niet aankan. Het idee is dat je gewoon op een gewenst liedje kunt tikken en het speelt. Audirvana Studio gaat dus heel wat verder dan iTunes, zowel qua hi-resondersteuning, mogelijkheden als presentatie.
Waar Audirvana Studio echt rolt met zijn gepimpte spierballen, is op het gebied van integratie van eigen muziekbestanden met het aanbod van een streamingdienst. Drie diensten (Qobuz, Tidal en Hiresaudio) worden ondersteund. Daarnaast vind je internetradio en podcasts in de app terug. Dat was al zo in de oudere versies, maar het rijke aanbod aan muziek wordt in de Studio-versie via een nieuw en heel hip ogende interface gepresenteerd.
Waar de software ten slotte een trofee mee verovert zijn de uitgebreide opties om audio te tweaken en de computer waarop het draait te optimaliseren voor het afspelen van audio. Dat optimaliseren, onder meer door het uitschakelen van overbodige processen op je computer, is zelfs de reden waarom eertijds programmeur (en nu CEO) Damien Plisson met Audirvana begon. Hij had een cd-boxset van 56 schijfjes van de pianist Aldo Cicciolini naar zijn pc geript, maar merkte bij het beluisteren dat de geluidskwaliteit inferieur was aan zijn cd-speler. Voor Plisson betekent dat de start van een zoektocht naar waarom dit zo was en hoe hij playback via de computer kon verbeteren. Het eindresultaat was Audirvana.
Nieuw in deze Studio-versie is bovendien een analysefunctie die je kan vertellen of die hi-resbestanden wel écht hogeresolutiemateriaal bevatten of gewoon vermomde, geupsamplede cd-kwaliteit. Dat blijkt toch af en toe een probleem te zijn.
Bij een nieuwe versie hoort blijkbaar ook een ander zakenmodel. Met Audirvana Studio is het gedaan met de eenmalige aanschaf van de software en moet je een abonnement nemen. Dat kost 69,90 per jaar of 6,99 euro per maand. Je kunt de software dertig dagen gratis uitproberen, maar daarna moet je de kredietkaart trekken.
Het R-woord
Omdat beide softwarepakketten mikken op audiofielen, zou je Audirvana eveneens kunnen zien als een soort alternatief voor Roon. Ware het niet dat dit Franse bedrijf al vele jaren eigenzinnig aan de weg timmert, je zou zelfs kunnen denken dat het een imitatie is die gewoon wil meeliften op de (relatieve) populariteit van Roon. Maar dat is niet zo: Audirvana is zelfs vier jaar ouder dan Roon, al hadden de makers van Roon wel daarvoor veel ervaring opgedaan met het bouwen van software voor Sooloos en Meridian. Als je de twee spelers naast elkaar installeert ontdek je ook meteen dat ze vanuit een ander filosofie gebouwd zijn.
Lees ook onze review van Roon 1.8
Zowel Roon als Audirvana zijn wel zonder twijfel audiofiele oplossingen, bedoeld voor mensen die het luisteren naar muziek zo serieus nemen dat ze bereid zijn te investeren in bijkomende software. Audirvana is wel aanmerkelijk goedkoper: 69,99 euro per jaar versus 120 euro per jaar. Deze prijzen zijn telkens als je meteen voor een jaar betaalt. Je kunt daarnaast bij beide intekenen op andere formules die doorgaans op meer uitkomen.
Er zijn nog wat vergelijkingspunten tussen de twee apps. Maar er zijn ook grote verschillen. Als je Roon echt goed wil gebruiken, moet je het installeren op een server of een toegewijde pc. Audirvana draait wellicht eerder op je laptop of pc. Je wilt het niet ergens op een machine in de kelder hebben, want enkel op je computer heb je toegang tot alle functies van de software. En ja, er zijn wel gratis Audirvana remote-apps voor Android en iOS, maar die zijn vooral bedoeld om muziek te kiezen en te bedienen. Bij Roon zijn die remote-apps even compleet als op de pc.
Heel het luik ‘multiroom’ en de meeste DSP-opties van Roon zijn bij Audirvana Studio afwezig. Dat lijkt een beperking. Maar als je iemand bent met ‘maar’ één muzieksysteem, dan heb je dat ook allemaal niet nodig.
Een ding dat Roon geweldig doet en Audirvana eveneens biedt is het naast elkaar presenteren van je eigen muziekbestanden én muziek afkomstig van streamingdiensten naast elkaar presenteren en afspelen. Je krijgt zo een gevoel van een eindeloze muziekbibliotheek, of dat is toch de bedoeling.
Als we het over de nieuwe interface van Studio hebben zal je merken dat de Fransen dat op hun eigen manier aanpakken. Maar het belangrijkste is wel dat je kunt zoeken naar (bijvoorbeeld) een artiest en resultaten uit je eigen collectie en uit een aangesloten streamingdienst naast elkaar gepresenteerd krijgen. Je vindt dus gewoon de muziek die je zoekt, niet enkel de bestanden die je bezit of de mogelijk minderwaardige streamingversies.
Hier is DLNA weer *zucht*
Eén reden waarom Roon gecreëerd werd was dat er eigenlijk geen betrouwbare manier bestond om muziek in hoge kwaliteit en resoluties over het netwerk te streamen. Ja, DLNA/uPnP was alomtegenwoordig, maar die standaard was vaak slecht geïmplementeerd en stak conceptueel zo complex in elkaar dat weinigen er echt tevreden over waren. Onze eigen ervaringen doorheen de jaren ondersteunen dit: heel vaak begon een track niet te spelen, of stopte het na een tijd, of viel een playlist stil. Lag het dan aan de DLNA-mediaserver, aan de app die het bediende of aan de speler op het einde van de keten? Of was er iets obscuurs fout met je anders perfect werkende netwerk? Was de windrichting veranderd? Begin maar met te troubleshooten… Kortom, UPnP stond voor ons gelijk met knoeien en allesbehalve zorgeloos naar muziek luisteren. Geen wonder dat velen met een diepe zucht van oplichting uitweken naar Roon en zijn uiterst betrouwbaar RAAT-protocol. Meestal kun je bij Roon erop rekenen dat op ‘play’ drukken onmiddellijk leidt tot muziek horen.
Het is dus met een zekere schroom dat we via Audirvana Studio weer experimenteren met streaming naar de DLNA-toestellen in de testruimte. We waren helemaal voorbereid om opnieuw dat gevoel van teleurstelling te ervaring als plots en voor geen enkel reden de muziek zou stoppen met spelen. Maar wat bleek? Gaandeweg hebben we onze mening moeten bijstellen, want deze Franse app houdt alles wel in het gareel.
Over de zomer hebben we meermaals gestreamd naar een varia van apparaten, waaronder een Hegel H590, Lyngdorf TDAI-3400 en een Denon AVR-X6300H, zonder dat er noemenswaardige problemen optraden. Het enige ongewone dat we konden noteren is dat die Denon-receiver vijf keer in de lijst van DLNA-spelers opdook – maar de Denon-implementatie van UPnP is dan ook altijd net iets afwijkend geweest. Het belangrijkste was echter dat de muziek altijd speelde. Wat, heeft Audirvana eindelijk het DLNA-probleem opgelost? Grotendeels wel, al zijn er geen garanties dat er bij een bepaalde combinatie van hard- en software toch niets fout loopt.
Fijne interface, in alle opzichten
De nieuwe Studio-interface komt meteen heel modern over. De makers hebben gekozen voor een strak lettertype dat aan Helvetica doet denken en een ruime indeling met veel witruimte. Of zwartruimte, als je dat verkiest. Want overschakelen naar een zogenaamde ‘dark mode’ is een van de nieuwe opties in Studios. Dat kan rustgevender zijn als je ’s avonds laat naar muziek wil luisteren en je ogen wil sparen. Wel spijtig dat Audirvana niet automatisch kan overschakelen van de ene modus naar het andere als macOS dat doet op basis van het uur. Dat moet je zelf niet die aanpassing maken.
De opbouw van de interface is prima. Je muziekcollectie wordt heel knap gepresenteerd, met grote albumhoezen en maximale ruimte voor je collectie. In één oogopslag zie je veel muziek, alsof je een grote collectie aanschouwt. In het albumoverzicht zie je ook meteen of het hi-resmateriaal, MQA of een streamend aanbod betreft.
Op het hoofdscherm zie je links onder ‘My Music’ alle albums, artiesten, individuele tracks en radio’s die je met een hartje hebt aangeduid. Favorieten van Tidal, Qobuz en je eigen bibliotheek verschijnen gewoon door elkaar. Voor onze test hebben we beide diensten gekoppeld aan Audirvana en hebben we aangegeven in de instellingen dat Qobuz onze favoriet is voor metadata. (Al hebben we bij deze test gemerkt dat Tidal vaak uitgebreidere biografische informatie biedt).
Dat de wortels van Audirvana liggen in de IT-wereld merk je wanneer je muziek zoekt door te filteren. Het is echt op een techie-manier, met een apart venster die je oproept via een klein icoontje en waarin je filterregels opstelt via dropdown-lijstjes en kunt stapelen. Zo kun je filters combineren (bijvoorbeeld muziek met een sample rate van 88,2 kHz en genre ‘jazz’). Het werkt, geen probleem, maar voelt wat oubollig aan.
Wordt aan gesleuteld
Fijn, je komt dus meteen op je favoriete muziek uit, ongeacht waar het staat. En als je zoekt, krijg je zoekresultaten over alle muziekbronnen heen. Dat bundelen van alle bronnen is een serieus pluspunt als je op zoek bent naar een bepaald nummer van een artiest of benieuwd bent naar wat artiest nog heeft uitgebracht. Audirvana Studio gaat wel voor een spaarzame presentatie van zoekresultaten en iets meer intelligentie zou nog beter zijn. Als we bijvoorbeeld zoeken naar ‘Max Richter’ omdat we een overzicht van zijn oeuvre willen, krijgen we heel veel relevante resultaten. Dat zit goed. Onder ‘Artists’ zien we zijn naam echter drie keer opduiken, bij Qobuz, Tidal en lokaal. Op die eerste twee klikken brengt ons naar een pagina met tracks, albums en playlists bij de desbetreffende dienst. Enkel bij het resultaat met een huisje-icoon krijg je het gewenste overzicht van lokale muziek en het aanbod van (in dit geval) Qobuz. Dit is eigenlijk wat we willen.
Zoeken we naar een album – we kiezen ‘Doolittle’ van The Pixies – dan krijgen we de versie bij Qobuz eerst aangeboden. Op zich niet zo erg, maar dat betekent wel dat in de pagina die je dan krijgt enkel gerelateerde albums op Qobuz te zien zijn. En dus niet de andere Pixies-albums die we lokaal hebben staan.
Wil je toch actiever afdalen in het aanbod van een streamingdienst, een radiostation of podcast zoeken, of je eigen collectie verkennen? In dezelfde linkerbalk tik je gewoon op het gewenste. Bij de streamingdiensten vind je ook de extra’s die eigen zijn aan hen, zoals je aangekochte muziek op Qobuz of de playlists van Tidal. Audirvana weet ook metadata mooi te presenteren en te bundelen met muziek. Tik bijvoorbeeld op een artiest en je krijgt een overzichtspagina te zien met biografische informatie, toptracks, albums en ook wat suggesties van gelijkaardige muzikanten.
De grootste kritiek die we op de nieuwe interface hebben betreft de leesbaarheid – al werd dat minpunt ten dele aangepakt met een update die net verscheen toen we deze review afwerkten. Wat was het probleem? Voor de nieuwe Studio-interface is er gekozen voor een bescheiden lettergrootte die niet zo comfortabel leest, zelfs als we Audirvana openen op een 27-inch iMac-scherm. Ligt het aan de hoge resolutie van de Mac of iets met macOS? We installeren Audirvana Studio op een Microsoft Surface-laptop, maar ook daar oogt het allemaal nogal klein. Dat maakt het bedienen via de touchscreen van de Surface uitdagend.
Uiteindelijk grepen we naar een Surface Pen omdat we behoorlijk gefrustreerd raakten door de vele net niet juist getikt met de vinger-toestanden. Een update met een setting om schermelementen te vergroten zou wel handig zijn, Audirvana, schreven we meteen. Die update is er inmiddels, zij het in beperkte mate. In de instellingen kun je nu kiezen voor de oorspronkelijke of een iets forsere lettergrootte. Die laatste optie is heel wat comfortabeler om te gebruiken, al lijken die grotere letters soms dan weer net niet te passen in de interface.Het helpt als je ontdekt dat je albumhoezen groter kunt presenteren door een knijpende beweging te maken op je trackpad, net zoals bij het in- en uitzoomen op je telefoon.
Wat dit in elk geval aantoont is dat de makers van Audirvana luisteren naar de feedback van hun gebruikers; het eigen forum stond meteen na de lancering bol van de klachten over moeilijke leesbaarheid.
Optimaliseer de computer
De kern van Audirvana zijn die optimalisaties om audio beter te doen klinken. Wat er juist gedaan wordt, hangt af van welk besturingssysteem je gebruikt. In de Windows-versie heb je specifieke opties als kernelstreaming en verschillende drivers, bij macOS ontbreken die omdat het Apple-besturingssysteem op dat vlak al audiostromen prima beheert. Deze optimalisaties inschakelen doe je door de Sysoptimizer in te schakelen, wat onder meer voor zorgt dat zogenaamde processen of services – delen van het OS die de achtergrond draaien en paraat staan – worden stilgelegd. Omdat er nogal wat van die processen zijn die op een gegeven moment niets aan het doen zijn en niet kritisch zijn (Spotlight bij macOS bijvoorbeeld, of processen die klaarstaan voor als je iets wil afdrukken), kan dat zonder de stabiliteit van je computer aan te testen. Het is ook mogelijk om Audirvana de hoogste prioriteit te geven, vergeleken met andere apps en processen.
Daarnaast zijn er echter nog heel wat instellingen om audio te tweaken, zowel bij Audirvana op Windows als op macOS. Dat valt eerst niet op omdat het instellingenscherm zich Spartaans presenteert. Veel van die opties zitten verstopt achter kleine radar-icoontjes. Je kunt bovendien die instellingen niet openen tijdens het afspelen van muziek, wat aangegeven wordt door een hangslot-icoon naast de volumeregelaar. Complex? Misschien, maar eigenlijk ook wel slim georganiseerd zodat je niet overweldigd wordt door de verrassend vele mogelijkheden.
Dat gevaar bestaat wel, omdat sommige tweaks heel IT-centrisch zijn. Hoeveel geheugen reserveren om tracks te pre-loaden (dus vooraf in te laden) vooraleer af te spelen bijvoorbeeld? Dat kan mogelijk de invloed van een harde schijf uitschakelen, maar is niet iets waar de doorsnee hifi-liefhebber meteen aan zal denken. Maar ook de doorgewinterde audiotweaker vindt interessante zaken om onder de motorkap te sleutelen, zoals uitgebreide upsampling-opties (incluis naar DSD) en een processing-menu waar je echt veel kunt doen (al is niet alles echt nuttig, lijkt ons). Een parametrische EQ of een reverbeffect toepassen bijvoorbeeld.
Ook aan de kant van je aangesloten DAC ontdek je in Audirvana een aantal opties. Experimenteren kan geen kwaad; je kunt de app niet doen crashen en systeemproblemen hebben wij zelf niet ervaren. Het is uiteraard niet uitgesloten dat je pakweg op een oudere Windows-machine door overdreven veel geheugen toe te wijzen of de prioriteit extreem hoog te zetten toch wat akkefietjes zal meemaken. Sommige opties vertragen wel het opstarten van playback, merkten we. Maar we spreken dan over enkele seconden wachten, nauwelijks een groot probleem.
Als je bovenstaande leest is het wellicht wel duidelijk dat dit een app is die techneuten die graag experimenteren zal aanspreken. Je kunt het echter ook gewoon zo gebruiken en die vele soms esoterische opties lekker negeren.
Op afstand besturen
Audirvana Studio zelf draait altijd op een computer. Wat als je liever in de zetel op je tablet of smartphone nieuwe muziek opspoort? Dan gebruik je de mobiele remote-app (iOS en Android), die vooral op een groot tabletscherm goed gepresenteerd wordt.
Waar je bij Roon op een mobiel toestel nagenoeg alle functies kunt bedienen, opteert Audirvana voor een strakkere app-ervaring die dichter aanleunt bij een afstandsbediening. Op zich kun je in de mobiele Audirvana-app de belangrijkste zaken doen: door je collectie of een streamingaanbod bladeren, playlists aanvullen, muziek zoeken en zelfs bio-informatie van artiesten bekijken. Voor het sleutelen aan de audiotweaks of het analyseren van een track moet je echter naar de computer stappen. Wellicht is het idee dat je vooral het instellen van audiotweaks enkel tijdens een beginfase zal doen, en dat je daarna vooral gewoon naar muziek wil luisteren.
Globaal genomen werkt de app prima en reageert de app op de computer snel. Wel ondervonden we af en toe bij het opstarten van de mobiele app dat het even duurde om de connectie met de computer te leggen. Soms lukte het zelfs niet. Aan het Ubiquiti-netwerk lag het niet; de Roon-app legde op hetzelfde moment wel snel contact met de Roon Core op een Mac mini twee verdiepingen lager.
Ultieme controle
De hamvraag is uiteraard: klinkt Audirvana Studio beter? Dat is een moeilijkere vraag om te beantwoorden, net omdat er zoveel opties zijn die potentieel de afspeelkwaliteit beïnvloeden. Om het aantal variabelen onder controle te houden maken we na enkele luistersessies enkele keuzes die volgens ons net iets beter klinken. De app staat om te beginnen geïnstalleerd op een 2020-iMac met een 3,8 GHz Core i7-processor en 40 GB geheugen – dat is een configuratie met meer dan genoeg resources voor het afspelen van muziek. De SysOptimizer zetten we aan, op een Very High-prioriteit, en met 20 GB gereserveerd voor pre-loading.
Voor de DAC-verbinding selecteren we Exclusive Mode (zodat andere apps geen storende geluiden doorsturen) en Integer Mode. Upsampling doen we soms niet, soms wel (naar DSD128, want dat klinkt het best). Wanneer we voor die DSD-upsampling kiezen, vertoont zelfs ons relatief krachtige iMac bij momenten lichte zweetparels. Bij het afspelen is de CPU-belasting circa 10-15 procent, maar bij het starten van tracks stijgt dat naar 30-40 procent. Dat komt om Audirvana de track volledig upsampelt in het geheugen. Eens dat afgelopen is, is er veel minder werk te doen. Toch iets om rekening mee te houden als je computer wat ouder is en je tegelijkertijd met muziek luisteren ook nog wil werken.
Los van wanneer we streamden via DLNA, hebben we aan ons bureau via Audirvana geluisterd naar een iFi Audio Pro iDSD-DAC en Pro iCann-hoofdtelefoonversterker. Over de zomervakantie heen hebben we wel vaker van hoofdtelefoon of inears gewisseld, naargelang waar we zin in hadden. Een van de zomerfavorieten was een gesloten MrSpeakers (nu: Dan Clark Audio) Ether CX, een fijne hoofdtelefoon van een onderschat merk. Ook de AKG N5005 en Denon D7200 zijn toestellen waar we naar blijven grijpen. Het was op die laatste dat we ook proberen te onderzoeken of er echt een verschil te merken is met andere spelers, aan de hand van een aantal testtracks die we vaak gebruiken bij het reviewen van apparatuur.
Een drietal cellonummers gespeeld door Vincent Belanger (WoW!, Amitie en Juliette Pomerleau Sonata van het album ‘La!’, in cd-kwaliteit) bijvoorbeeld, waarbij we noteren dat Audirvana met DSD128-upsampling vloeiender en net iets ruimtelijker klinkt dan via de Muziek-app van macOS. Dat opwaarderen naar DSD werkt bij deze iFi Audio-combo echt heel goed (ter informatie: de iFi iDSD kan deze upsampling ook zelf aan, maar dat doen we voor deze test niet). De pianoconcerto’s van Leif Ove Andsnes op ‘Mozart Momentum – 1785’ spraken ons meer aan en er lijkt meer inzicht te zijn. Al merkten we wel iets merkwaardig op: deze fraaie release klonk via Qobuz (24/96) stiller maar wel beter dan via de MQA-versie via Tidal. Het is moeilijk te zeggen waarom juist, en misschien is het heel persoonlijk, maar de Qobuz-versie was aangenamer luisteren. Dat onderzoeken, zeg maar: het microscopisch luisteren, dat is echt wel iets waar Audirvana ideaal voor is.
En vergeleken met Roon? Dat is een moeilijke. Er is zeker geen sprake van een uitgesproken verschil, mogelijk wel een iets andere signatuur bij Audirvana. Het technische knappe gedrum bij ‘Doors and Distance’ van Antonio Sanchez op de soundtrack van ‘Birdman’ (cd-kwaliteit via Qobuz) leek net iets dichterbij af te spelen en iets analytischer bij Roon. Maar omdat beide apps exclusieve toegang tot de DAC opeisen, kun je ook niet vliegensvlug wisselen tussen het tweetal en bestaat altijd het gevaar dat je dingen inbeeldt. En toch, ook tijdens ‘I Didn’t Change My Number’ van Billie Eilish (cd-kwaliteit, niet-MQA, via Tidal) waren er momenten dat er dingen net iets anders klonken. Het gegrom van de hond doorheen deze track sprong er net iets meer uit bij Audirvana bijvoorbeeld, en ook die aparte synthlijn tegen het einde van het nummer kwam iets vetter over. Significant? Smaak eerder. En misschien is die vergelijking met Roon nu ook niet zo belangrijk, gegeven dat beide spelers toch wat andere zaken bieden. We vinden het vooral belangrijk dat Audirvana Studio je als muziekliefhebber vlot toegang geeft tot nieuwe muziek én dat deze in de kwaliteit die je wenst wordt aangeleverd.
Conclusie
Audirvana biedt een aantal unieke opties om je pc of Mac te optimaliseren tijdens het afspelen van muziek en om alles uit een aangesloten DAC te halen. Alleen al daarom is het voor audiofielen interessant om uit te proberen. De software pakt zaken vaak eigenzinnig en soms excentriek aan, dat klopt. Maar als je het eenmaal gewoon bent, ontdek je wel een mediaspeler die alle formaten aankan, je bibliotheek mooi presenteert en eigen bestanden combineert met een streamingaanbod van Qobuz, Tidal of Highresaudio.
Je kunt het ook gebruiken om over het netwerk UPnP-compatibele audiotoestellen te voorzien. Dat werkt verrassend goed, vergeleken met heel wat andere DLNA/UPnP-oplossingen. Maar even stabiel of uitgebreid als het duurdere Roon is het niet. Doe daar een bescheiden remote-app bij en ons indruk is dat Audirvana Studio toch vooral in de smaak zal vallen bij muziekliefhebbers die hun laptop rechtstreeks aan een DAC of head-fi-oplossing hangen. Tegelijkertijd wordt er wel naarstig gewerkt aan Audirvana en zien we de app ook evolueren.
Audirvana Studio
Vanaf 69,99 euro/jaar | www.audirvana.com
Beoordeling 4,5 op 5
