Bovenaan het lijstje van eisen voor een paar luidsprekers in de huiskamer staat naast een goede weergave meestal met stip genoteerd: onopvallend! Want hoe je het wendt of keert, een luidsprekers is veelal een sta-in-de-weg, die slechts wordt gewaardeerd door een muziekliefhebber en voor overige huisgenoten beduidend kleiner mag zijn. Hoe fijn is het dan om kennis te maken met het Finse merk Amphion, met zijn onopvallende luidsprekers waar het ontbreekt aan glanzende ringen, opvallende fronten, aluminium ornamenten en schreeuwende logo’s. Zaken die Amphion niet nodig heeft om te bewijzen dat de weergave kwaliteit hoogstaand is, plaatsing niet kritisch is en de afmetingen beperkt blijven. Vandaag maken wij kennis met een vriendelijk, vloerstaand model van Amphion, de Argon3LS, waarmee het gemakkelijk is om maatjes te worden.
Amphion Argon3LS
Amphion heeft twee lijnen luidsprekers, voor thuisgebruik en voor gebruik in de studio. De Argon3LS is een model voor thuis. Lang en plezierig luisteren, goed in te passen in het interieur en qua weergave afgestemd op gebruik in ruimtes die niet volledig akoestisch zijn aangepast. Een model dat net één meter hoog is op zijn voet, 191mm breed is en zijn kastinhoud haalt uit de diepte van 305mm. De Argon3LS is een 2-weg systeem, aangevuld met een passieve basradiator aan de achterzijde. Amphion claimt dat het gebruik van een passieve radiator leidt tot een nauwkeuriger weergave dan haalbaar met een basreflexpoort, terwijl de voordelen van een poort behouden blijven. Door het toepassen van een radiator mag de luidspreker zelfs dicht bij de achtermuur worden opgesteld.
Voor de hoge tonen wordt vanaf een wisselfrequentie van 1600Hz een 1 inch tweeter gebruikt met titanium dome, geplaatst in een ondiepe hoorn ter bevordering van rendement en afstraalgedrag. De lage tonen komen voor rekening van een 6,5 inch woofer. Het opgegeven frequentiebereik zou daarmee komen op 30Hz tot 25kHz binnen -6dB. Impedantie is een versterkervriendelijke 8 Ohm. Het rendement is met 85dB aan de lage kant en vraagt om het nodige versterker vermogen, zelf geeft Amphion aan dat 50 tot 150 Watt genoeg is. Hoger mag mits u met beleid muziek speelt, lager hoeft tegenwoordig niet meer, tenzij u speelt met klasse A versterking of esoterische buizen. Amphion biedt met de 22 kilo zware kast aan in combinaties van wit en zwart. Voor de wat klassiekere interieurs is er een walnoot uitvoering met meerprijs. Verder is er te spelen met diverse kleuren frontjes; wit of zwart wordt standaard meegeleverd, andere kleuren kosten 50 euro per set speakers. De luidsprekers zelf gaan voor 3.300 euro per paar over van winkelier naar nieuwe eigenaar.
Bigger is better
Wie mijn geschriften al wat langer volgt, weet vast dat ik een liefhebber ben van flinke versterkers, zelfs aan wat kleinere luidsprekers. Op mijn verzoek blijven daarom de in bridge mono geschakelde Primare A35.2 eindversterkers in het rek staan, ieder goed voor 800 Watt aan power. Aansturing geschiedt rechtstreeks vanuit een Auralic Altair G1 netwerkspeler met ingebouwde DAC en voorversterker functie.
De eigen App van Auralic is prima geschikt om muziek van onder meer Tidal af te halen en snel zoeken toe te laten. Tussen de speler en de eindtrappen zetten we korte Ricable Dedalus XLR interlinks en naar de luidsprekers lopen Ricable Magnus luidsprekerkabels. Stroom halen we uit een IsoTek Corvus netfilter. De luidsprekers staan 1,5 meter van de achterwand, gemeten vanaf de baffle, ruim 2 meter uiteen en op 3 meter afstand. Elke luidspreker 1 meter vrijgehouden van de zijmuren. Gewoon op hun voet, zonder spikes of ontkoppelaars. Bij het wennen aan de luisteromgeving wordt met de speakers geschoven en uiteindelijk staan de speakers zover ingedraaid dat ik nog maar een klein beetje kan zien van de zijkanten, ze kijken mij nog net niet recht aan. Dat geeft het beste stereobeeld in de ruimte bij de importeur.
Scandinavië
De muzikale reis begint bij de buurlanden van Finland met de Zweedse zangeres Silje Nergaard. Haar gelijknamige album bevat veel tracks die akoestisch zijn opgenomen en nauwelijks verder bewerkt. Omdat ik de tracks goed ken, constateer ik enige matheid in de weergave met de Argon3LS. Een feit dat zich heel eenvoudig op laat lossen door de tweeters 1dB extra pit te geven met een schakelaar aan de achterzijde van de Argon3LS. Zo verkrijg ik de gewenste, grote vleugel achter de dame, waarbij het gehele klankspectrum van de vleugel tot zijn recht komt. Pianonoten vloeien de ruimte in, klinken lang uit tot duidelijk is dat het pedaal wordt losgelaten.
Deze vleugel lijkt in een grote ruimte te staan, of dat waar is valt niet te achterhalen, het kan ook een later toegevoegde galm zijn. De stem van Silje is kleiner, intiemer, staat tussen de speakers in plaats van er naar alle kanten omheen te vloeien. Muziek trek ik van Tidal en dat is net een andere situatie dan thuis waar de opname is gedownload en opgeslagen in een ander Flac formaat. Even schakelen met de oren. De intonatie van Silje is goed te volgen, aangevuld met kleine mondgeluidjes, in een verstaanbaarheid van 100 procent. Het indraaien van de luidsprekers zorgt voor levendigheid en diepte in het stereobeeld. Zonder dat de weergave in de breedte wordt aangetast. Het maakt dat de muziek los kan komen van de fronten. Met de muziek nog in de oren van de dag ervoor thuis, is een goede inschatting te maken of de opstelling klopt en geen gekke fratsen uithaalt in de luisterruimte van Omera HiFi & Streaming Media in Vlaardingen.
Iets vrolijker dan een deel van het werk van Silje is “Fiola” van de cd “Gate ved gate”, gezongen door de Noorse zangeres Kari Bremnes. Een lastig nummer voor luidsprekers, want de stem van Bremnes is niet altijd even aangenaam en kent behoorlijk harde uithalen. De Amphion heeft niet de neiging dat aspect te verdoezelen, weet het wel in de hand te houden. Piano klinkt hard, ook dat zit in de opname, veel percussie die overal in het stereobeeld weet op te duiken. Het speelt losjes en met gemak. Zorgeloos luisteren naar muziek zonder teveel te letten op de techniek die daarvoor is ingezet.
Ook de titeltrack laat zich met het grootste gemak neerzetten in de ruimte. Kari’s stem op een behoorlijke hoogte geplaatst, al mag dat nog best wat hoger. Mogelijk speelt de akoestiek van de ruimte daar een beperkende rol in. De weergave is dynamisch, zodat een beschikbaar filter in de Auralic op ‘Smooth’ mag staan, zonder dat de weergave daarmee in enige mate slaap op wekt. Als de muziek drukker wordt, lopen de speaker niet dicht, ze blijven hun onderscheidend vermogen bewaren. Bremnes komt verderop in de track steeds meer los, neemt meer risico’s in de opname en dat wordt allemaal duidelijk op de Argon3LS in deze opstelling.
Vaderland, mijn vaderland
Afscheid van Scandinavië en terug naar ons kikkerland waar Janine Jansen haar kunsten laat horen op de cd “12 Stradivari”. Even niet naar de lastigste stukken, ik kies voor composities van Kreisler waaronder “Liebesleid”. Waar met Silje de vleugel een leidende rol had, is hij ondergeschikt aan het spel van Janine. Haar Stradivarius klinkt uitermate helder en gestoken, niet hoekig, waarmee scherpte al snel zijn intrede zou gaan doen. Het spel is soepel van de zachtste passage tot aan het hoogste volume. Janine staat scherp afgebakend en in de opname zitten haar bewegingen verstopt. Hoe ze draait, zakt en de viool omhoog richt. De Amphion staat een waardig staaltje vakwerk af te leveren.
Van Kreisler naar Elgar, dat betekent ook naar een andere viool. Dat is zeer goed hoorbaar, deze Stradivarius is dunner van klank, meer uitgesproken, verfijnder en levert minder volume. De verschillen zijn duidelijk en in gedachten genomen dat alle stukken op één plaats in een paar dagen zijn opgenomen, is het juist zo leuk om de karakters van de violen terug te horen. Wat een talent heeft deze vrouw in huis en hoe heerlijk moet het voor haar zijn geweest om 12 verschillende Stradivari te mogen bespelen voor dit project.
Geïnspireerd door het pianospel bij Nergaard en Jansen maak ik een uitstapje naar Rusland, daar laat ik Arcadi Volodos op dit systeem zijn gang gaan met werken van Brahms. Waar de Amphion van profiteert, is de grotere kastinhoud ten opzichte van een monitor. Er is meer body, elk instrument krijgt sneller de ware grootte qua afbeelding terug en er ontstaat in een fundament in de weergave. Het gevaar loert om de hoek dat de weergave niet zo fraai los komt als bij een monitor veelal het geval is, of dat het stereobeeld minder ruimte heeft. Niet bij deze vloerstaander, die gedraagt zich voorbeeldig in die opzichten. Ogen open of ogen dicht, muziek komt vrij en plakt niet aan de weergever. Vloeiend mag je het zeker noemen, toch lopen de noten niet zoveel in elkaar over dat het gevaar ontstaat dat noten niet meer als zodanig herkenbaar zijn. De Argon3LS luistert prettig en al snel vergeet je waarom je hier bent, liever luister je naar de muziek dan de aangeboden techniek. Uiteraard wel naar de techniek van de pianist, maar dat hoort ook zo.
In zuidelijke richting
Door met onze reis, ditmaal naar Frankrijk waar de tengere Barbara Pravi haar “Voilà” heeft gezongen. Niet de fraaiste opname, wel met veel gevoel ingezongen en vertolkt. Met de Amphion’s is het eenvoudig om je in gedachten te verplaatsen naar Parijs, naar een kleine club, waar ze zingt, schreeuwt, beweegt, speelt en het aanwezige publiek weet te boeien. Opvallend dat zelfs op heel drukke passages in de muziek de luidspreker geen greintje moeite heeft om de dame te volgen. Daar waar ze op de cd het Franse chanson een eer aandoet, wegblijft van moderne popinvloeden, vind ik haar het leukste. Doodzonde dat de opname niet beter is, de speakers en het systeem zijn ongenadig en maken duidelijk dat de aandacht eerder naar de commerciële aspecten is gegaan, dan naar het artistieke proces.
Het kan ook zijn (fluistert een duivels stemmetje mij in) dat mijn oren een streamingdienst signatuur herkennen. Een lichte mate van korreligheid welke mij vaak doet denken aan de eerste klasse D versterkers waar ik allergisch voor was. Jammer dat ik de cd niet fysiek bezit, zelf kan rippen en dan nog eens beoordelen. Wat ik wel kan vinden is de cd in gewoon Flac op Tidal, dat levert in mijn oren een betere weergave. Nou ja, ik zit hier voor de speakers en die laten het allemaal horen. Daar gaat het nu om, hulde aan Amphion, zaken zo duidelijk maken duidt op transparantie en het ontbreken van een eigen kleur of sausje.
Vanaf Frankrijk steken we een grote plas water over naar Canada, waar ze ook chansons schrijven en zingen in het Frans. Zo niet Leonard Cohen, die gaat gewoon in het Engels met tracks als “You want it darker”, “Bird on a wire” en “First we take Manhattan”. De donkere stem van Cohen staat te grommen in de luisterruimte, met een band half om hem heen gevormd. Het zijn tracks uit verschillende periodes die veel van de oorspronkelijke klankbalans hebben behouden. Zodat de Amphion diverse gezichten toont, netjes volgend wat er wordt gevraagd. Van een eigen inbreng lijkt nauwelijks sprake. De Argon3LS manifesteert zich als een neutrale weergever. Geen moment kan ik een afwijking ontdekken in de weergave waarmee je de 3LS kunt karakteriseren. De weergever is evenmin kleurloos, er gebeurt heel wat in de muziek. Muziek leeft, neemt je mee op reis, kan het hart raken.
Jazz!
De echte klassiekers met Harry James and his big band zijn voor mij “Cherokee”, “Caravan” en “Sweet Georgie Brown”, waarbij het koperwerk uit de speakers knalt. Veel slagwerk in een echte ouderwetse opname, opgenomen tussen 1976 en 1979. Het resultaat doet sterk denken aan mijn Sheffield direct tot disc recording van Harry James. Lekker dynamisch, slagwerk overduidelijk in de band, piano zakt weg onder de blazers. De sfeer van weleer wordt helemaal teruggehaald in de ruimte met de Amphion. En wat een gemak als de band aanzet en de set moet volgen. Zonder een krimp te geven wordt alles uit de kast getrokken. Geen moment zijn de koperblazers te scherp of over de rand, uiteraard speelt de trompet van Harry steeds de hoofdrol. “Take the ‘A’ train” sluit mooi dit stukje af, in heel goed stereo opgenomen, met een enorme scheiding tussen de diverse secties van de band. Al gaat diepte in het stereobeeld daarmee verloren, het plezier-element wordt volledig behouden.
Heel wat moderner dan Harry James mij bracht, is de uitvoering van “Caravan” door Tsuyoshi Yamamoto en Marco Bosco, opgenomen in de Braziliaanse ambassade in Tokyo. Dat haalt als afsluiting het beste naar boven dat de Amphion kan bieden. Een weergave transparant tot op het bot, razendsnel, loepzuiver, helder en groot. Het begint al met het klaterende applaus aan het begin van de track. Daarna komen de musici zelf los. Een opname waar ik zeker naar op zoek ga om thuis toe te voegen aan de bibliotheek. Mits te koop, want het is oorspronkelijk een uitgave van een jazz magazine. Met “Last tango in Paris” keer ik terug naar ons continent. Na uitvoerig te hebben genoten van een reis om de (muzikale) wereld onder leiding van Amphion luidsprekers. Ze vormden een prettig gezelschap dat een hoop te vertellen had, musici vrijliet hun ding te doen, ze mochten zich in volle glorie presenteren. Waarbij het systeem slechts een dienende rol had en zich niet liet verleiden tot het tonen van een voorkeur of een eigen smaak toevoegde. Neutraal, eerlijk en open. Zoals het hoort.
Vlaardingen heeft het!
Heerlijk toch als je virtueel de wereld over kunt gaan. Langs zalen, opnamestudio’s, naar artiesten kunt luisteren uit de hele wereld vanaf je eigen stoel. Wat dat betreft zijn we verwend met internet, wat via streamingdiensten een ongelofelijke keuze aan muziek blijft bieden. Dan wil je toch niet anders dan een behoorlijk audiosysteem met een paar fijne luidsprekers om te kunnen zwelgen in het aanbod. De Finse fabrikant Amphion wil daar graag zijn steentje aan bijdragen met bijvoorbeeld de onderhavige Argon3LS luidsprekers. Aangesloten bij de importeur, in een ruimte die ik onderhand heb leren kennen, hebben ze mij geen moment teleurgesteld. Eerder verwend met fijne muziek op een hoogstaand niveau, zonder enige wanklank, in een aangename klankbalans.
De Amphion Argon3LS heeft mij gebracht wat ik durfde te verwachten gezien eerdere ervaringen met producten van dit Finse merk. Een transparante en eerlijke weergave, zonder overdrijvingen in het glad verlopende frequentiebereik. Zonder terughoudendheid in dynamiek en expressie. Muziek gebracht op een aangename manier, telkenmale aanzettend tot meer luisteren, zonder vermoeidheid op te wekken. Aspecten als bescheiden uiterlijk, gemakkelijk te plaatsen, een gunstige prijsstelling en levering in een keur aan afwerkingen, dragen bij aan mijn stevige aanbeveling om deze Amphion Argon3LS op een shortlist te plaatsen. Het uiterlijke zal geen diepe indruk op de buren maken, tot u muziek aanzet, dan worden de oren gespitst en wordt duidelijk waar Amphion de nadruk heeft gelegd. Op een zo zuiver mogelijke weergave van musici en artiesten, natuurlijke weergave van zangkunst en bespeelde instrumenten. Een echte aanrader, zelfs als u er een stuk voor moet reizen om ze zelf te beluisteren. Ach, ze zeggen wel eens: “Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis er naar toe”. Daarna kunt u onder het genot van uw eigen muziek ontspannen bij een paartje Amphion Argon3LS.
Amphion Argon3LS
3.300 euro per paar in wit of zwart
3.500 euro per paar in walnoot fineer
www.omeral.nl | Beoordeling: 4.5 / 5
.jpg)
