Dave Matthews Band - The Central Park Concert (Recorded Live at Central Park, NJ, september 2003)

De afgelopen tijd heb ik mogen genieten van het nu al legendarische concert van Dave Matthews en zijn band in Central Park NY. Het park is ontworpen in 1858 door Frederick Law Olmsted en Calvert Vaux en wordt door eenieder beschouwd als de achtertuin van New-York. Tussen 1858 en 1878 is het park aangelegd en het wordt jaarlijks door zo’n 25 miljoen mensen bezocht uit de gehele wereld. Simon and Garfunkel  hebben hier in 1981 al een keer voor 500.000 man hun liedjes ten gehore gebracht, maar toen was ik zeven en hield me meer bezig met  het maken van zoveel mogelijk herrie, dan met de geluiden van stilte van onze Art en Paul. Geef mij sowieso maar Graceland. Dat swingt tenminste zoals de DMBand je kan laten swingen.

Ik heb Dave de laatste maanden nauwelijks gedraaid, want ik was een beetje klaar met hem en zijn band. Call it overkill. Zo leek het in ieder geval totdat ik deze DVD in mijn handen kreeg en meteen weer vlinders in mijn onderbuik voelde. Een soort oude liefde die om de hoek komt kijken. Voor de vrijgezellen onder ons: een mooie Porsche 928 S Coupe.

Ik moet erkennen, dat ik na de 1e luistersessie vrij vaak moest denken aan de Listener Supported DVD uit 1999, vooral omdat de playlisten veel overeenkomsten met elkaar vertonen. Ik voelde me ook een klein beetje bekocht omdat de periode tussen die DVD uit ’99 en deze uit ’03. (Lees: 4 lange jaren) er maar een paar andere nummers opstaan. Misschien is dat ook juist wel hun kracht. Never change a winning team. Ik krijg wel het gevoel, dat ze een bepaald kunstje weer ten uitvoer brengen zonder echt een andere weg in te (willen/kunnen) slaan.

Maar dat gevoel is eigenlijk weer snel verdwenen als je toch ziet, maar vooral hoort dat de band staat als een huis. Je kunt het ze ook niet echt kwalijk nemen, want daarvoor heeft de band teveel kwaliteit in huis en ik hoor liever nog een nieuwere en mooiere live versie van een reeds bestaand nummer, dan weer te moeten luisteren naar een gemiddeld studio album. Dave is wat dikker geworden. Ik kan haast wel stellen, dat ik op dit moment geen andere band op zou kunnen noemen die kan tippen aan de live performance kwaliteiten van de DMBand. Justin Timberlake kan er live ook wat van, maar dat is weer een ander genre.

De bandleden zijn natuurlijk stuk voor stuk toppers en mijn favoriet is Carter Beauford, de drummer. Hij ziet er ook zo relaxed uit tijdens het concert en drumt de sterren van de hemel. Lessard bast er ook goed op los, maar ik heb het idee, dat hij niet altijd op zijn gemak lijkt te zijn tijdens het concert. Het doet niet af aan zijn muzikale input. Hoewel er ook een aantal nummers opstaan, welke mijn hart niet echt sneller laat kloppen en ik me af en toe redelijk kan irriteren aan de nogal aanwezige vioolvirtuoos Boyd Tinsley, is de DVD wederom een topper. Gast toetsenist Butch Taylor is magnifiek en gooit echt alle remmen los op Two Step. Dat deed hij trouwens ook al op hetzelfde nummer op de DVD uit 1999. Deze solo is nog beter. Taylor is al sinds enige jaren een vaste waarde voor de DMBand tijdens verschillende live optredens en wordt op ipetetions.com zelfs naar voren geschoven om als 6e bandlid te worden toegelaten. Ik begrijp nu waarom de die hard fans dat willen.

DVD 2 start met Help Myself van het album Crash uit 1996. Daarna komt gitarist Warren Hayes op het podium, die nog speelde in The Allman Brothers. Hij brengt Cortez The Killer van Neill Young op eigen wijze ten gehore en laat zien dat hij erg goed gitaar kan spelen. Hij moet alleen niet gaan zingen. Zijn gitaarsolo is daarentegen indrukwekkend.

Jimi Thing was op de Listerner Supported DVD al één van mijn favorieten. Hayes mag ook op dit nummer zijn gitaarkunsten laten horen, maar lijkt af en toe wel de gehele show naar zich toe te willen trekken. De groten der aarde schijnen dat te mogen.

Halverwege het nummer stelt Dave de complete band voor aan het publiek en hitst dan, zoals Dan Akroyd het zo ongeveer deed in de Blues Brothers, het publiek op. Dat levert een verdiend applaus op van het enthousiaste, maar niet uitzinnige New Yorkse publiek. Ik heb ook het idee, dat iedereen zo nuchter als een pier het concert bekijkt. Ik zie ook geen Corona’s staan op het podium. Saaie Yanks.

En alsof dat nog niet genoeg is, gaat Jimi Thing aan het eind over in de sixties protest song van Buffalo Springfield’s For What It’s Worth. Dave bedankt tijdens het nummer dan ook de “police and emergency people for making all this possible”, maar vooral het publiek. Hayes wordt vervolgens bedankt voor zijn diensten en mag achter de coulissen zijn biertje gaan drinken. Als het volkslied wordt ingezet door de zeer strak spelende Lessard en Dave daarna zingt:

"There must be some way out of here," said the joker to the thief,

weet je dat All Along The Watchtower door de speakers gaat knallen. De DVD sluit uiteindelijk af met de Party Crasher Stay en ik moet eerlijk bekennen, dat ik de versie op Listener Supported stukken beter vind.

Deze DVD is voor de fans natuurlijk het allerbeste wat ze ooit hebben gezien, maar vooral voor de nog steeds twijfelende muziekliefhebbers is dit wederom een ‘uitgestoken hand’ om kennis te maken met de DMBand. Ga er  nu eens lekker voor zitten en Stay there without wasting any more time. Stay, stay, stay for a while.

Aanvullende Informatie :
CD
Label/Distributeur: BMG, RCA Records

Features:
* Hi-Def Widescreen Video
* “Behind The Scenes” Documentary
* Photo Gallery
* 5.1 Dolby Surround Sound
* PCM Stereo

Links:
* http://www.ipetitions.com/campaigns/Butch_DMB
* https://hifi.be/recensies/1571
* http://www.dmband.com