In het landschap van audio-videokabels is AudioQuest één van de meest populaire merken. Het grote gamma aan kabels dat AudioQuest kan leveren loopt uiteen van een zeer betaalbare kabel tot zeer kostbare. Om de kwaliteit van een AudioQuest kabel bereikbaar te maken voor een grote groep luisteraars is er de Rocket serie die in deze review besproken gaat worden, van de Rocket 11 tot aan de Rocket 88.
De extreme luidsprekerkabels van AudioQuest horen thuis in excentrieke systemen opgebouwd met de ultra high-end audiocomponenten waar iedereen wel eens van droomt. De realiteit is vaak een heel aantal stappen lager op de ladder, maar nog steeds zijn goede luidsprekerkabels een noodzaak. Behalve uiteraard bij soundbars en actieve luidsprekers. Van het merk is bekend dat elke stap omhoog hoorbaar is en zich laat vertalen als winst in geluidskwaliteit. De vraag is: gaat dat ook op voor de Rocket Series? Met vijf bossen ingespeelde kabel gaan we dat uitproberen.
AudioQuest Rocket Series in basis
AudioQuest houdt vast aan een viertal basisprincipes voor hun kabels.
Ten eerste het gebruik van geleiders met een enkele kern. Geen samengeslagen draadjes, maar één dikke koperdraad als geleider. Waar dat zou resulteren in een kabel waarmee niet te werken valt vanwege de onbuigzaamheid worden een paar dikke geleiders in elkaar gevlochten. Nadeel van deze techniek is het lastig kunnen buigen van kabels, AudioQuest luidsprekerkabels staan niet bekend als de meest gemakkelijke om weg te werken.
Tweede basis is het gebruik van zuiver koper en zilver in de kabels. De geleiders worden in de hogere prijsklasse op de buitenzijde gepolijst voor een gladder oppervlak, hetgeen de overgangen tussen de koper of zilver kristallen ten goede komt. Belangrijk omdat naarmate de frequentie stijgt de geleiding steeds meer aan de oppervlakte van de geleider plaatsvindt en steeds minder in de kern.
Drie is het afschermen van de kabels van invloeden van buitenaf en het weg laten vloeien van storingen door absorptie. Die storingen zijn afkomstig van mobiele telefoons, slecht afgeschermde voedingen, van LED lampen en nog veel meer. Elke geleider werkt als een antenne en vangt storingen op. AudioQuest bepaalt daarom wat de beste richting van de geleider is en markeert de richting op de kabel aan bron- en ontvangerszijde. Probeert de impedantie van de kabel, dat is het samenspel van de weerstand, inductie en capaciteit in een kabel, naar nul te krijgen. Gebruikt Ground-Noise Dissipation om opgevangen storingen af te voeren naar aarde. En ten slotte zijn er aan de duurdere kabels de Dielectic Bias Systems te vinden, een batterij die het gedrag van de moleculen in de isolatie van de kabel positief beïnvloedt.
Vierde en laatste speerpunt: AudioQuest let op het isolatiemateriaal zelf. Isolatiemateriaal heeft namelijk een behoorlijke invloed op het gedrag en de impedantie van kabels. De beste isolator is lucht, maar helaas onwerkbaar, dus komt er “iets” om de geleider te zitten.
Rocket Series in opbouw
Binnen de Rocket Series van in de fabriek afgewerkte kabels onderscheiden we de Rocket 11 en 22. De Rocket 11 heeft een geleider doorsnede van tweemaal 2,08mm2, is opgebouwd uit vier semi-solide geleiders gevlochten tot een dubbele spiraal. Heeft een PVC binnenmantel en PVC buitenmantel. De geleider bestaat uit koper met een lange kristalstructuur (LGC). Afwerking is met AudioQuest SureGrip 300 spades of banaanstekkers (zilver of goud afwerking). De Rocket 22 heeft meer koper, tweemaal 3,31mm2 semi-solid, LGC en gepolijste geleiders (PSC=Perfect Surface Copper).
Alle Rocket 33 en 44 modellen en ook de Rocket 88 worden in Roosendaal geassembleerd. De Rocket 33 heeft geleiders van 2,08mm2, samengevlochten tot een dubbel viertal. De geleiders zijn een mix van PSC en LGC. AudioQuest gebruikt geschuimd Polyethyleen als binnen isolatie voor de rode geleiders, PVC voor de zwarte geleiders en de buitenmantel. Geleidende koolstof zorgt voor het afvoeren van RFI. De Rocket 44 heeft weer een dikkere geleider van tweemaal 3,31mm2, nu bestaande uit PSC+ en PSC. De afwerking is met zilver of goud SureGrip 500 bananen of spades. Tot slot is er de Rocket 88, in deze kabel zitten veel overeenkomsten met de 44, behalve de toepassing van uitsluitend PSC+ geleiders en een 72 Volt DBS.
Voor eenieder die het leuk vindt om zelf de Rocket kabels samen te stellen levert AudioQuest Rocket 11 t/m 88 van de rol, levert de bananen, spades en de kabelbroeken los. We hebben ons gehouden aan kant en klare kabels, zoveel mogelijk in lengtes van tweemaal drie meter. Standaard zijn de lengtes 2, 2.5, 3 en 4 meter beschikbaar. Overige lengtes of speciale afwerking is op aanvraag mogelijk. Bijvoorbeeld zonder meerprijs spades aan de ene zijde en banaanstekkers aan de andere kant voor de Rocket 33, 44 en 88. Een andere optie zonder meerprijs is single naar bi-wire. Voor luidsprekers met 4 klemmen aan de achterzijde, jumpers zijn dan overbodig.
Testsysteem voor deze review
Het referentiesysteem in mijn kleinere luisterruimte staat ter beschikking. Falcon LS3/5a luidsprekers waar Townshend Maximum supertweeters op staan en waar normaliter Inakustik LF-2404 Air kabels aanhangen. Gezet op Custom Design QS104 stands met IsoAcoustic Gaia III ontkoppeling. Een EAR-Yoshino 8L6 buizenversterker wordt geschakeld als eindtrap. Een Metrum Acoustics Adagio DAC3 met volumeregeling gebruikt Inakustik NF-2404 Air interlinks. Als bron een Auralic Aries G1 netwerkspeler, gekoppeld met Ricable Invictus AES/EBU.
Muziek komt vanuit een Melco N10 opslag naar de Aries, over het thuisnetwerk gestreamd via Melco S100 en Thunder Data Bonn N8 ethernetswitches, bestuurd door een Roon NUC en Roon software. Stroomvoorziening is in handen van AudioQuest met een Niagara 3000, een AQ Tornado HC netsnoer en naar de apparaten AQ Monson snoeren. Ethernetkabels zijn AQ Carbon en deels glasvezel tussen de switches, AQ Vodka waar nodig.
Beginnen bij Rocket 33
Niet elke ter beschikking gestelde kabel was ingespeeld, dus daar is mee begonnen. Gaandeweg waren er geen verrassingen te bespeuren en werden de kabels na inspelen prettiger om naar te luisteren. Een klein randje verdween, een vloeiender karakter kwam naar voren, heel schokkend was het allemaal niet en geen enkele kabel werd een storende factor in het beschreven systeem. De gedachte om te beginnen met de Rocket 11 en te werken naar de Rocket 88 ging overboord.
Waarom niet een keer beginnen in het midden met de Rocket 33, via de 22 naar de 11 en andersom via de 44 naar de Rocket 88? Wat verlies je en wat bespaar je, waar boek je winst en waar gaat het extra geld inzitten? Muziek komt vanzelf langs, een paar referentie tracks maar net zoveel of nog meer “gewone” muziek.
Als eerste ga ik van Inakustik naar Rocket 33 om mijn oren op scherp te zetten. Tja, ontkennen heeft geen zin, een luidsprekerkabel die het 10-voudige kost in de winkel is de betere, de Rocket 33 is een stap terug. Punt daarachter, want dat vergelijk heeft geen zin. Wat doet een 33 zelf aan dit systeem? Beginnen met elektronische muziek van Infected Mushroom. Dat staat in een heel ver naar voren komend en diep naar achteren lopend stereobeeld te spelen. Het grote geheel op de lijn van de luidsprekers zodat het niet te ver naar voren komt, een aantal kleinere geluiden komt vooral aan de rechterkant langs de muur tot bijna aan mijn oor. Bijzonder en echt fraai. De weergave heeft impact, al kan de bas nog wat dieper. Het midden is sterk vertegenwoordigd met de Rocket 33, hoog is helder zonder scherp te worden.
Prima kabel en met een prijs van 500 euro, voor veel lezers waarschijnlijk nog aanvaardbaar qua uitgave. Met solo piano van Espen Berg en de stem van Silje Nergaard is inderdaad de diepe klank van de piano voor verbetering vatbaar. Stem is duidelijk en helder, met de kleine geluidjes die kenmerkend zijn, ademhalen, speeksel, dichtbij de microfoon of iets naar achter. Aan nuances geen gebrek. De weergave is een beetje ruw en ongepolijst, even daarop letten noteer ik voor mijzelf als we straks omhoog gaan naar de 44 en 88. Vilde Frang laat ik viool spelen. Ruimtelijk neergezet in het stereobeeld. Geen rafels en randjes, viool is zuiver en eerlijk. Medespelers laten de soliste de ruimte, blijven wel een onderdeel van het geheel. Stereobeeld is breed en blijft nog steeds de weergave op enige afstand houden, iets wat erg prettig luistert.
Tot slot een operastuk van Handel, gezongen door Eva Zaïcik met begeleiding van Le Consort. Orkest is goed aanwezig, dat merkten we al met Frang, lage tonen wat bescheiden, hoog netjes in de juiste proportie. Stem met een ruime dosis nuances en zodanig dat de kracht in stand blijft zonder te veel op je oren te drukken. Mooie ronde en soepele weergave. Een ruw kantje waar nog wat aan gepolijst mag worden, op een systeem dat meer in de prijsklasse zit van de Rocket 33 kabel zal dat minder opvallen. Op de balans over het gehele frequentiegebied hoeft niet te worden gemopperd.
Rocket 22 rockt
De Rocket 22 levert in met het stereobeeld, smaller, minder diep en hoog. Daarmee is de detailweergave beperkter, gewoon omdat details meer op elkaar zitten. De lage tonen zijn met het dikkere koper vetter dan met de Rocket 33 en dat is voor elektronische muziek best fijn. Muziek spreekt aan en al snel beweeg je mee op de maat. De kern van de weergave blijft geconcentreerd op de lijn van de weergevers, die de muziek net als bij de Rocket 33 helemaal los weten te laten. Een versterker die van zichzelf niet te zwaar leunt op de lage tonen kan met de Rocket 22 een boost in de juiste richting krijgen.
Met Silje heeft de piano meer power in het laag, is rond van klank en al die geluidjes die Silje maakt vallen wat minder op. De Rocket 22 is vriendelijker omdat hij in detaillering een stapje terug doet. Bij Frang is het podium kleiner, viool een tikje liever en zachter, romantischer, het orkest wat minder duidelijk aanwezig. Er zit geen geweldig klankverschil tussen de kabels, het zijn nuances die worden verschoven.
Zoals ik gewend ben van AudioQuest: hoe beter de kabel, des te meer kun je uit de opname trekken. Van donker naar helder, van saai naar levendig, van schel naar dof, of precies andersom, sommige fabrikanten hebben daar patent op als je van de ene naar de andere kabel gaat. AudioQuest is juist heel consistent in de klankbalans, maakt stapjes in transparantie en het herscheppen van een stereobeeld. Opera is zoals te verwachten met de Rocket 22 aangenaam en ingehouden aanwezig. Duidelijke stem, minder uitgesproken en meer één geheel met het orkest. De Rocket 22 is met zijn semi-solid geleiders een uitstekende kabel voor systemen die best rust kunnen gebruiken. Zonder koffiebruin te kleuren is er wat extra aanzet in het laag wat ervoor kan zorgen dat een te helder systeem getemd wordt, zodat er langer en met plezier naar te luisteren valt.
Rocket 11 pakt de onderkant
Rocket 11 vormt de onderkant van de lijn. Toch groeit het stereobeeld in breedte, hoogte en diepte ten opzichte van de Rocket 22, al komt het niet tot niveau Rocket 33. De bas met de Rocket 11 is duidelijk minder zwaar dan met de twee andere kabels. Het maakt dat de weergave verliest aan diepgang en aandacht vasthouden. Het terug kunnen horen van diverse details in de ruimte maakt de weergave leuk en interessant. Dynamiek is nergens afgestompt en er zit geen demper op de weergave. Het meeste gebeurt er in het belangrijke middengebied, hoog en laag vallen wat af naar de uitersten van de frequentieband. Zo is ook de piano van Espen rijk aan klank, zij het dat er een lichte druk op de oren komt bij de zware noten terwijl het diepste laag juist iets laat liggen.
Het roept de gedachte op aan een basreflexsysteem, tot een bepaald punt krachtig, daarna valt het systeem eerder af dan een gesloten kast. Silje zelf doet genoeg haar best, komt een stapje dichterbij dan met de Rocket 22 of 33, zingt met kracht en overtuiging. Een kabel die mede vanwege het gebruik van semi-solid geleiders voordelig te krijgen is en een forse zet in de juiste richting kan geven aan systemen die zich te terughoudend opstellen. Dat laat ook de viool weer horen, krachtig in het middengebied, niet het meest detailrijk of snel, logisch gezien de geleiderkeuze en het PVC in de isolatie. Ook niets mis mee in de zin van schepte of juist dofheid.
Met viool en met de operastem een allround kabel voor een budgettair vriendelijk systeem van iemand die graag muziek luistert en geluid niet beschouwd als onderdeel van het behang aan de muur. Dat de kabel zich soepel laat leggen en afgewerkt wordt met degelijke pluggen zijn bijkomende voordelen. De Rocket 11 en 33 zijn vergelijkbaar qua indruk, waarbij de 11 de mindere blijft in detaillering en opengooien van het totale frequentiegebied. Daarmee zijn de onderlinge prijzenverschillen in mijn ogen heel goed verdedigbaar en correct.
Rocket 44, de alleskunner
Oren resetten, even uitrusten, hapje eten en terug naar de solid geleider familie met Rocket 33 als opmaat voor de 44 en 88. De superioriteit van de Rocket 33 hoor je gelijk weer terug met alle vier de tracks, gegeven een systeem dat helemaal in balans is en de kabeleigenschappen laat beluisteren. Kan het beter? Ja, dat kan en misschien is de Rocket 44 de aangewezen eerste stap. Betere connector, meer koper dat meer bewerkingen heeft ondergaan, wat doet dat voor een kabel. Eerste opmerkingen: meer ruimte, langere echo’s, behoud van het stereobeeld, details in de bas. Hoorbaar bij de eerste 30 seconden van de Infected Mushroom track.
Geen twijfel mogelijk, dit is een stap omhoog. Dat zou ik niet direct vermoeden achter de relatief geringe extra prijs ten opzichte van de Rocket 33. Luisteren wordt intenser, aandacht wordt opgeëist door de muziek, slagkracht en impact bepalen het ritme waar detaillering zorgt voor aanvullend luisterplezier. Silje heeft bijna de zuivere klank waar ik mijn kostbare eigen kabels zo om weet te waarderen. Ze neemt je mee op haar muzikale reis en de LS3/5a laat horen waarom deze kleine BBC monitor zo de hemel in wordt geschreven. Heel even haalt Silje hard uit, dus toch nog wat commentaar op de Rocket 44, nobody is perfect, ook deze kabel niet.
Piano kan door de extra transparantie hard op de oren over komen, ongenadig voor de opname. Viool daarentegen is levendig en zuiver. Komt los als eigen entiteit. Laat piano de ruimte, viool blijft de baas en de aandachttrekker. Heel hoge noten zullen nooit krijsen, blijven aan de goede kant van helderheid en scherpte. Een viool mag tegen irritant aanzitten, het nimmer worden. Opera valt een beetje tegen qua stereobeeld. Waar Infected Mushroom juist excelleerde heeft Zaïcik het nakijken. Haar stem blijft laag afgebeeld. Orkest heeft met de Rocket 44 de aandacht en geeft details vrij, maakt instrumenten los van elkaar. Eva staat wel naar voren ten opzichte van het orkest en daarmee wordt ze een diva als baas van het geheel, met de orkestleden als haar werknemers die behoorlijk aandacht opeisen. Mooie kabel, detailrijk, klank in balans, ritmisch sterk en ruimtelijk voor de meeste muziek.
Van alles het beste in de Rocket 88
De beste geleider, de beste pluggen, de beste isolatie en het DBS systeem. Dat maakt de Rocket 88 meteen een heel stuk duurder dan de overige Rocket modellen. Wat dat doet? Ruimte, rust, gelaagdheid in de lage tonen, het grootste stereobeeld tot nu toe. De kritiekpunten die er waren op de andere modellen lijken met de Rocket 88 allemaal individueel aangepakt en verholpen.
Vooral de ruimte en de rust in de Infected Mushroom track is welkom. Waarmee de muziek verre van sloom gaat worden, er gebeurt van alles voor mijn neus, bijna tot naast mij, van de vloer tot aan het plafond. Het gaat zelfs zo ver dat een lang aangehouden toon mij verwart. Zit dit in de muziek of komt het van buiten? Nee, het zit in de muziek maar valt nu pas op omdat de transparantie en de ruimte zo optimaal zijn. Piano als verwacht groot, krachtig, met snaren en romp. Naar achteren gezet ten opzichte van Silje. Mondgeluiden allemaal aanwezig, af en toe een scherpe uithaal, daar waar ik hem verwacht en waarvan ik weet dat die in de opname zit. Haar stem tot in de finesses uitgewerkt met nuances en stem buigingen.
Deze Rocket 88 is een meester in het overbrengen van emoties en het aandacht trekken van de luisteraar. Je wordt in de muziek gezogen of je wilt of niet. Viool was niet scherp te krijgen met Rocket kabels en de 88 sluit daarbij aan. Van lieflijk tot intens, van warm tot ijle hoge noten, het instrument behoudt de signatuur, weet zich los te maken, geeft de virtuositeit van Vilde weer. Dat mag uren en uren duren voor ik haar af zou zetten. Opera doet er niet voor onder. Nu wel het grote stereobeeld met extra diepte waar ik Eva om waardeer. Sorry, natuurlijk om haar zangkunst, maar als die ruimte om haar heen los komt is ze nog fijner om naar te luisteren.
Ik zal een geheimpje verklappen, de Rocket 88 heeft een hele tijd gespeeld in mijn hoofdsysteem met Spendor Classic 2/3 luidsprekers. Het is dat daar een andere versterker arriveerde voor een andere review en dat ik daarom terug ben gegaan naar mijn eigen kabels, ik was met de Rocket 88 ook dik tevreden. In single wire uitvoering en daarom kreeg ik ook een set AudioQuest jumpers te leen die niets te wensen overlieten. Zeker de Rocket 88 steekt in prijs af bij de andere modellen, het kwaliteitsniveau maakt dat zonder meer goed. En nee, hij is niet tweemaal beter dan de Rocket 44 of vijf maal beter dan een Rocket 11. Wie echter het systeem in huis heeft om de best grote verschillen waar te nemen gaat voor de bijl als het beschikbare budget het toelaat.
Van hoog naar laag...
...is er geluisterd van middenmoot naar beneden en van midden naar omhoog. De getrokken conclusies en bevindingen vat ik samen van bovenaf met de duurste Rocket 88 naar de voordeligste Rocket 11.
De 88 is veruit de fraaiste kabel in de reeks. Dat merk je aan alles, aan ruimte, rust, details, stereobeeld, transparantie, frequentieverloop en consistentie in verschillende soorten muziek. De kabel trekt je in de muziek, neemt de mee, maakt muziek vrij, levendig en ritmisch. Zo, als dat geen aanbeveling is dan weet ik het niet meer.
Een stap lager is de Rocket 44 een fijne kabel voor een iets eenvoudiger systeem of in het geval dat er minder intens wordt geluisterd thuis. Ruimte blijft behouden, al is het in een mindere mate, rust in de muziek blijft ook. Een kabel die een veel vriendelijker prijskaartje heeft in de Rocket Series, daarbij ook wat inlevert.
Dan zakken we tot onder de 500 euro voor een set kabels van tweemaal drie meter met de Rocket 33, 22 en 11. Prima kabels in de prijsklasse. Te beschrijven zonder negatief commentaar, prettig in gebruik en allround inzetbaar. De Rocket 11 zou ik aanbevelen voor versterkers tot pakweg 750 euro. De Rocket 22 voor allerhande klasse D versterkers waarvoor enige versluiering en een lichte aanzet in de bas wenselijk is. Rocket 22 haalt de randjes weg die vaak verantwoordelijk zijn voor luistermoeheid. Blijft over de Rocket 33, een kabel die in veel sets op zijn plaats is, met een prijskaartje waar voor velen de grens ligt als het om luidsprekerkabel gaat.
De Rocket 33 koppelt een prettig karakter aan brede inzetbaarheid. Zal in goedkopere systemen waar de Rocket 11 eerder thuis hoort toch een punt kunnen maken, mag ook in een veel hogere categorie apparatuur meespelen. Typisch zo’n kabel die je ooit koopt en waarvan je vergeet dat hij er ligt.
AudioQuest Rocket
Rocket 11 | 299 euro (prijzen bij 2x3 meter)
Rocket 22 | 429 euro
Rocket 33 | 499 euro
Rocket 44 | 719 euro
Rocket 88 | 1.493 euro
www.audioquest.nl
