Wat is het ultieme recept om een film te hypen? Eerst speel je er in mee, dan wordt je beroemd, daarna verzet je je fel tegen de vertoning en de release van de film in Amerika. Resultaat: een film die op alle grote filmfestivals in Europa te zien is, daardoor een regelrechte cultstatus verkrijgt en meer aandacht naar zich toetrekt dan je ooit had gewild. Leonardo DiCaprio kreeg het onbedoeld voor elkaar met Don´s Plum. Niet te zien in Amerika, maar des te meer in Europa. Nu zelfs op DVD. Wat is nu eigenlijk zijn probleem met deze film?

Vermoedelijk wilde DiCaprio niet dat zijn image als good-looking-all-American-Titanic-actor schade zou oplopen. In Don´s Plum komt hij zo inderdaad niet naar voren. Maar daarmee is de film nog geen cinematografisch wanproduct. Destijds opgenomen als ´slechts´ een acteeroefening biedt de film voldoende stof tot napraten. Geen niemendalletje, hooguit een film die niet meer past in het genre waarmee DiCaprio inmiddels geliefd is geworden.

Don´s Plum schetst een beeld (al dan niet realistisch) van de leefwereld, manieren en interessen van de hedendaagse Amerikaanse jeugd. Een groep jongeren ontmoet elkaar gewoontegetrouw op de uitgaansavond in restaurant Don´s Plum. Al snel wordt duidelijk waar ze zich mee bezig houden. Sarren en Sexualiteit.

Met name Derek, gespeeld door Leonardo DiCaprio, blijkt in het eerst genoemde uitmuntend goed te zijn. Hij weet als geen ander de tafelgenoten op de gevoelige plek te raken en te schofferen. De sexualiteit waarmee de jongeren zich bezig houden blijkt voor hem een dankbaar onderwerp om zijn pijlen mee af te vuren. Maar wanneer het uit de hand dreigt te lopen is hij ook degene die de boel weer weet te sussen. Binnen de groep blijkt hij een sleutelrol te spelen: degene die de emoties op doet waaien zonder daarbij zijn eigen emotie uit handen te geven.

Treffend in de film zijn de scènes die zich in het toilet (voor de spiegel) afspelen. Ze worden als rode draad gebruikt om de karakters en gevoelens van de acteurs te verduidelijken. Aan de tafel, waar ze praten en bekvechten met elkaar, blijken ze een rolletje te spelen. Voor de spiegel, afgezonderd van de rest, kunnen ze heel even hun ware aard en gevoel de vrije loop laten. Terug aan de tafel gaat de poppenkast gewoon door. Overigens gaan ze tijdens de film niet echt naar de wc. De scènes zijn bedoeld om aan te tonen hoe ze voor die spiegel zouden reageren als ze op dat moment de kans hadden. Mooi gevonden. Nog mooier is dat DiCaprio niet voor de spiegel te zien is. Kennelijk is hij het enige karakter in de film die geen rolletje speelt en gewoon zichzelf is, van alle rottigheid voorzien.

De film is geheel zwart-wit, en hoewel er misschien best een en ander op aan valt merken vond ik hem absoluut de moeite waard. Inderdaad, het heeft niet de pretenties van´Titanic´ of ´Man in the Iron Mask´, maar om die reden de film met alle geweld voor vertoning te behoeden? Ik kan me echt geen andere reden bedenken dan een vrees van DiCaprio voor zijn eigen imago. Het neigt naar arrogantie. Kom op Leonardo, iedereen heeft ergens een begin moeten maken! Ben blij dat dit begin het aanzien waard is, het had ook veel slechter kunnen zijn.

Aanvullende informatie:
Zwart-wit, 89 minuten
Regie: RD Robb
Met: Leonardo DiCaprio, Tobey Maguire, Amber Benson, Scott Bloom, Kevin Connolly
Extra´s: Scene selection, trailers.
Distributie: A-Film