Onlangs kwam de Amerikaanse countryster Kacey Musgraves in Paradiso langs om ons Nederlanders te laten horen hoe mooi en tijdloos country music kan klinken. Maar voor de liefhebbers is er nog zo veel meer te ontdekken. Neem nou het derde album van de hier totaal onbekende Taylor McCall: Mellow War.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Taylor McCall

Deze week hebben we even alle gebaande paden gemeden, geen longlists, laat staan shortlists gevolgd, maar zijn we maar gewoon op de bonnefooi gaan grasduinen in het overvolle aanbod aan nieuwe releases. En daarbij viel het oog op een album met op de voorkant afgebeeld een jonge Amerikaanse soldaat, met sigaret in de mond en geweer in zijn handen. Titel: Mellow War. De aandacht was getrokken door de combinatie van beeld en woord. In deze tijden van serieus gewelddadige oorlogen om ons heen, vraag je je bijna automatisch af hoe je een oorlog nou mellow kunt noemen. Daarover later meer.

Het album blijkt de derde productie van de Amerikaanse folk en country artiest Taylor McCall te zijn. Op de cover staat zijn grootvader afgebeeld ten tijde van diens diensttijd in Vietnam. McCall’s grootvader diende al als grote inspiratie voor het debuutalbum Black Powder Soul. En nu diezelfde grootvader overleden is, krijgt hij met Mellow War een definitief eerbetoon. En om misverstanden te voorkomen: de muziek heeft niks met oorlogsliederen of heldhaftige gevechten op het slagveld te maken. Veel meer moeten we volgens McCall de liedjes zien als brieven die je schrijft naar het thuisfront, als je een tijd bent weggeweest en lief en leed wil delen.

Je zou het wellicht ook kunnen opvatten als het zogenaamde avontuurlijke leven van de artiest die de wereld rondreist, van concertzaal naar concertzaal trekt en ondertussen vaak alleen op hotelkamers vertoeft. En eigenlijk vaak naar thuis verlangt. Brieven schrijven of muziek creëren vormt dan een fijne uitlaatklep.

Mellow War betekent vooral de interne strijd met strubbelingen die McCall voert en probeert op te lossen Dus niet met geweld of fysieke wapens, maar met zijn gitaar en liedjes schrijven.

Het blijft voor mij bijzonder om te ontdekken hoeveel van die geweldige country artiesten er zich aan de ander kant van de oceaan bevinden en het één na andere meesterwerkje op vinyl en/of cd afleveren. Het vormt de haat-liefderelatie die ik met Amerika heb. Politiek gezien heb ik er geen hoge pet van op, maar oh die muziek.

Volkskrant-journalist Menno Pot probeerde onlangs de discussie in een telefonisch interview met Kacey Musgraves aan te gaan over wat nou precies country music is (en wat niet meer…). De artieste kon daar zelf ook niet goed antwoord opgeven, die houden er toch al vaak niet van om in hokjes gestopt te worden. Ach ja, je hebt country, alt country, americana, country-folk, kortom: het beestje moet vaak een naam hebben. Musgraves sloot de discussie fijntjes af met de opmerking ‘But you (in Europe) don't care about this issue, do you?’ En zo is het.

Dat gezegd hebbende: Mellow War biedt heerlijk ouderwetse country. Het kan mij niet ouderwets genoeg als de liedjes zo goed geschreven zijn zoals bij Taylor McCall het geval is. Bij een album als Mellow War heeft het bijna geen zin om er songs uit te pikken, of om ze stuk voor stuk te beschrijven. Het ene liedje voert naar het volgende en die flow zorgt er voor dat je steeds verder bij de strot gegrepen wordt door de rauwe voordracht van McCall, begeleid met zijn eigen gitaarspel en spaarzaam met andere instrumenten. 

Muziek: 8,5
Klank: 8
Label: Thirty Tigers
Speelduur: 48 min.4 sec.
Te bestellen bij Kroese Online