De Pura Power Supplies The Ammonite Elite ethernetswitch is het tweede model van Pura dat ik aan een luistertest mag onderwerpen. De 'gewone' Ammonite kwam een paar jaar geleden al eens tot volle tevredenheid voorbij op deze site. The Ammonite Elite is een verdere ontwikkeling van Pura Power Supplies en bouwt voort op de ervaringen opgedaan met het eerste model. De switch is niet alleen aan de buitenzijde anders – met een veel fraaiere behuizing –, ook intern zijn er verschillen die de meerprijs moeten rechtvaardigen.
The Ammonite Elite
In een ruime behuizing van 30x25x8 centimeter zijn de roots van Pura Power Supplies te vinden in de vorm van een zware ringkerntransformator, met daarachter een door Miquel Blauw (bekend van Dion audio) ontworpen viervoudige lineaire voeding voor twee switches en een vijfde voeding geïntegreerd met een digitale klok. Het in eigen huis vervaardigen van de producten geschiedt mede door Koen Gelderman (bekend van Purecable), samen vormen zij de basis van het bedrijf dat naast deze producten ook netfilters en verdeelstations maakt. Was de Ammonite switch nog te vinden in een industriële behuizing, de Elite heeft zoals je kunt zien een veel chiquere kast.
Pura heeft veel energie en tijd in die nieuwe behuizing gestoken. Ruim een jaar zijn de mannen bezig geweest met het ontwerpen en laten bouwen van deze nieuwe behuizing. Met de komst van de Elite is niet alleen de elektronica, maar ook de behuizing volledig in eigen huis ontworpen en hebben zij hiermee een uniek product weten neer te zetten. De behuizing heeft een licht RVS voorfront met een heel zacht schijnende groene LED, donker grijze kap die perfect past en een zwaar chassis. Wie de kap er af haalt, niet aan te raden maar mijn nieuwsgierigheid won in dit geval, ziet als eerste de zware trafo en de voedingen. De klok maakt gebruik van een 25Mhz kristal, waarvan de temperatuur stabiel wordt gehouden, een Oven Controlled Crystal Oscillator. De klok heeft daarom even tijd nodig als de netstekker uit The Ammonite Elite is geweest.
Aan de achterzijde zien we tweemaal vier aansluitingen voor ethernetkabels. Er zijn zoals op de foto te zien is twee 5-poort switches boven elkaar geplaatst. De bovenste switch is een 1 Gbit type waarvan één poort gebruikt mag worden voor de verbinding naar de router en dan blijven er drie poorten over voor andere toepassingen.
De vijfde poort is niet te zien aan de buitenzijde, omdat die via een vaste verbinding data doorgeeft aan een de onderste switch. Dat is een 100Mbit switch bedoeld voor het aansluiten van een netwerkspeler.
Daarop kunnen andere apparaten worden aangesloten, maar voor het beste resultaat beperkt u zich tot één hoogstens twee netwerkspelers. Zeker geen tv, computer, of ander soort apparaat om te voorkomen dat er storingen ontstaan op de dataverbinding naar de netwerkspeler. Immers, Pura doet er alles aan om het signaal op de eerste en vooral de tweede switch zo schoon als mogelijk te houden. Dus moet dat vooral niet van buitenaf weer teniet gedaan worden.
Op de eigen website benadrukt Pure Power Supplies wat The Ammonite Elite zo bijzonder maakt. Dat is als eerste het gebruik maken van twee switches die los van elkaar werken en afzonderlijk gevoed worden. Vanuit lineaire voedingen met een ultra lage rimpel. Voedingen opgebouwd rond Schottky diodes, daarbij Nichicon en Panasonic condensatoren voor audio toepassingen als buffer en voor afvlakking.
Voor synchronisatie is het van belang dat slechts één klok beide switches mag timen. De transformator is hoogwaardig, medical grade, statisch afgeschermd en zonder brom. De aansluiting naar het lichtnet is een Furutech IEC inlet met een keramische zekering. Tegen meerprijs wordt The Ammonite Elite geleverd met SR zekeringen. Ondanks de vijf voedingen is het continue verbruik van de switch maar 10 Watt.
De keten langs
Een keten is volgens zeggen zo sterk als de zwakste schakel. Bij ethernet is dat toch net even anders gesteld. Vooral het laatste component voor de netwerkspeler is van belang, net als de kabel tussen de laatste switch en de streamer. In ons geval dus The Ammonite Elite als switch en een AudioQuest Vodka als ethernetkabel. The Ammonite Elite vervangt tijdelijk een Melco S100 switch met een lineaire externe voeding. The Ammonite Elite maakt in mijn opzet voor de aanvoer van data, net als aan de uitgangen, gebruik van AQ Vodka kabels. Mijn Melco krijgt zijn data over glas. De switch vóór The Ammonite Elite en de Melco kan namelijk zowel glasvezel als koper aansluiten.
Het opsommen van de gehele ethernetketen bespaar ik u, met twee hoogwaardige systemen in twee ruimtes zit er wel wat tussen. Wat valt te melden is dat muziek is opgeslagen op een Melco N10, waarvandaan een Roon NUC muziek haalt en die stuurt naar de spelers. Ik gebruik voor head-fi een Naim Uniti Atom Headphone Edition met een Arya Stealth hoofdtelefoon. Voor een paar Falcon LS3/5A luidsprekers staat een buizenversterker van EAR/Yoshino klaar, afgewisseld met een door Cees Ruijtenberg gebouwde transistorversterker.
Streamer is in dit geval een Auralic Aries G1/Hörwege en een Metrum Acoustics DAC. Aan bekabeling is er Ricable (netsnoeren, digitale en XLR interlinks), AudioQuest (netsnoer en netfilter) en Inakustik (netsnoeren, analoge interlinks en luidsprekerkabel) gebruikt.
Head-fi
Na flink wat keren heen en weer tussen The Ammonite Elite en mijn eigen switch, daarna lange tijd luisteren verdeeld over een paar dagen, durf ik het wel aan om ervaringen te delen op papier. Ik draaide onder andere een cello concert van Edward Elgar waar Inbal Segev de cello strijkt. Naast de cello een groot orkest dat zich op mijn open hoofdtelefoon breed weet neer te zetten. Meer voor mij dan midden in mijn hoofd. Met een fraaie cello die er echt uitspringt. Opvallend met een hoofdtelefoon is de detaillering die The Ammonite Elite geeft.
Ook al is het in de gehele keten een onderdeel, de switch heeft wel degelijk invloed. De klank is aan de lichte kant, niet zonder bas hou mij ten goede, wel wat lichter van toon dan mijn eigen switch. Waar overigens een heel goedkope voeding aan hangt, zeker geen Pura Power Supplies. Ik laat mij betoveren door de cello en overweldigen door het orkest voordat ik iets zoek in een populaire muzieksoort.
Dat denk ik te vinden in “Familiar” van Agnes Obel. Heel ruimtelijk is de weergave, wel heb ik een heel lichte slis op haar stem gekregen die ik niet gewend ben. Heel licht, ook op de stemmen van de mannen die met haar mee doen. Positief is dat de stemmen allemaal een eigen plaats en identiteit krijgen.
Het onderscheid is super geregeld. Zodat ik de helderheid wel op prijs kan stellen. Met “Dorian” van het eerste album van Agnes is de slis veel en veel minder, het ligt dus wel degelijk aan de opname. The Ammonite Elite benadrukt hoogstens wat de technicus in de data perste.
Vaak fraai op een open hoofdtelefoon is een live opname, het publiek kan breed gaan. Ik kies voor jazz van het Michael Wollny Trio, piano, drums en basgitaar. Oei dat gaat met dynamische pulsen in en razende snelheid. Bas duidelijk en met melodie, piano fel en vooral dichtbij opgenomen, drums massief in de lage regionen, suizend in de bekkens met een zuivere metaalklank. Zo wil je het hebben op de oren.
Het publiek zit in de zaal, op afstand van de drie muzikanten. Precies zoals je het je voorstelt. Compliment aan Pura Power Supplies is zeker op zijn plaats voor deze mooie switch, beluisterd op een Arya hoofdtelefoon, aan een Naim die speciaal is ingericht voor het aansturen van hoofdtelefoons.
Luidsprekers
Via mijn luidsprekers en een transistorversterker mag ik van Lori Liebermann genieten, waarbij opvalt hoeveel details er doorgegeven worden. Vooral het slagwerk laat een positieve indruk achter. Stevig zonder te gaan overheersen. Andere instrumenten zijn snel, krijgen een eigen plaats in het stereobeeld en vormen een harmonieus geheel rond de zangeres. Lori zelf is helder en goed te verstaan. Wel heeft ze een lichte slis op haar stem, vrij natuurlijk maar meer dan met een Melco switch over glasvezel meebrengt.
The Ammonite Elite is lichter van toon, terwijl als ik de recensie teruglees van de gewone Ammonite ik die juist als donkerder ervaarde. Het geeft de Elite wel een push, elektrische gitaar is spetterend, uithalen van de band zijn dynamisch, pianonoten prachtig. Dat alles in een weergave zonder artefacten en met de door mij zeer gewaardeerde rust. Niet saai, maar beheerst. Onder controle, zonder 'control freak'-gedrag.
Violiste Vilde Frang zet haar beste been voor met een werk van Claude Debussy. Piano en viool samen, af te spelen op een vrij hoog volume niveau zonder dat de viool de neiging tot scherpte gaat vertonen. Het open en heldere karakter van The Ammonite Elite staat toe dat er een diep inzicht ontstaat in hoe Vilde haar viool bespeelt. Muziek vloeit door de ruimte, losgelaten door de twee weergevers, zodat een mooi homogeen stereobeeld voor mijn neus ontstaat. Waar het werk van Debussy vraagt om subtiliteit en zachtheid krijgt het dat ook, terwijl de andere passages juist getuigen van kracht. “Gypsy Caprice” van de hand van Fritz Kreisler kent een krachtige piano met harde aanslagen die nadrukkelijk aanwezig is. Terwijl het vioolspel er bijna omheen danst. Het levert een boeiende luisterervaring op, juist omdat zoveel details op een presenteerblad worden aangeboden. Tegen een stille achtergrond waarbij de twee instrumenten in spotlights weten te stralen.
Buizen
Deze toch lastige compositie van Kreisler wil ik ook horen met mijn buizenversterker, zelf al lichter van toon dan de transistor, wordt dat niet teveel van het goede? Nee, gelukkig wordt het niet teveel van het goede. De accenten zijn met de Pura switch iets verschoven, zo is het stereobeeld wat kleiner, heeft de piano wat minder body, de viool is juist wat natuurlijker in klank. Belangrijk is de gebleven detaillering, de intensiteit van het spel van de twee muzikanten en de enorme transparantie tegen de stille achtergrond.
We maken het nog wat lastiger met het blokfluitspel van Lucy Horsch. Haar fluit op “Syrinx L. 129” van Claude Debussy blijft keurig binnen de lijnen kleuren. Zweeft door de ruimte in een combinatie van geluid uit het mondstuk als via de openingen in de fluit waar geen vingers geplaatst zijn. Een ander stuk brengt Lucie in samenspel met orkest, aanvangend met een cello die mooi zoeft, dan mengt het orkest met het fluitspel. Ik vind het mooi, anders dan met een Melco switch, lichter van klank, toch weer wat gedetailleerder en vooral vrolijk en intens. Dat de muziek telkenmale los weet te raken van de weergevers wordt zeer op prijs gesteld door ondergetekende.
Singer-songwriter David Roth bracht een highres download van zijn album “Meet you where you are”. Stem en gitaar, soms met wat achtergrond zang van dames. David staat als een rots voor mij, zijn gitaar onder zijn stem gehouden. Terwijl de dames zich voor hem, naast hem, uiterst rechts en links laten plaatsen. Muziek soms in alle eenvoud en juist daarmee lastig.
Is het is pakkend of slechts muzikaal behang? Pakkend met deze fraaie ethernetswitch die zich hier weet te bewijzen. Je wil tenslotte alleen de artiest en zijn gitaar horen, niets minder maar vooral niets méér. Geen ruis en onrust op een achtergrond. Vaak niet eens echt hoorbaar als geluid, door onze hersens waarneembaar als onaangenaam en verstorend. Geen vrees, The Ammonite Elite weet met dank aan de kennis en kunde van Pura Power Supplies alle kalmte te bewaren en de uitvoerenden niet te verstoren.
Oók niet als ik een tv aansluit op de bovenste switch, tv waarin een schakelende voeding zit, die ongetwijfeld niet is ingericht voor hoogwaardige audio. Ik kan geen enkel verschil in weergave ontdekken. Tv aan, uit, of losgekoppeld. Ook het feit dat een Auralic en een Naim tegelijk zijn aangesloten op de onderste switch maakt niet uit. Gelukkig maar, van een streamer of netwerkspeler mag je verwachten dat de ethernet poort van hoge kwaliteit is, geen rommel als retour naar buiten stuurt.
Onmisbaar
Een goede ethernetswitch met een paar fijne ethernetkabels kan een systeem dat gebaseerd is op het streamen van muziek maken of breken. Inferieure voedingen gekoppeld aan de goedkoopste elektronica die zelf al onder belasting lekker gaat ruisen, gaat via de ethernetpoort van uw netwerkspeler naar binnen. Weet daar de boel op stelten te zetten, geeft dat door aan een dac of versterker, die het als onrust naar buiten laat komen op een paar luidsprekers. Voor mij één van de redenen dat digitaal aanvankelijk in de schaduw van puur analoog heeft gestaan. Wie zich de moeite en de kosten getroost om het ethernet thuis te optimaliseren wordt beloond, krijgt detaillering, heeft rust op de achtergrond en kan langdurig muziek luisteren over zijn of haar systeem.
Het is de laatste switch in de keten voor de streamer die de grootste invloed heeft. Met de kabel tussen die switch en de netwerkspeler. Waarbij de verhouding tussen kosten voor switch en speler in balans moet zijn. Wie een Raspberry Pi achter een Pura zet is niet zo slim bezig, wie een prut-switch voor een Auralic plaatst evenmin. Als alles klopt en in verhouding is, tussen router en luidsprekers, wordt duidelijk dat de investering in een ethernetswitch en kabels hoorbaar vruchten afwerpt. Data is data, daar gaat het niet om. Het gaat om de rommel die meelift met de data, daar willen we paal en perk aan stellen. Met een Pura Power Supplies The Ammonite Elite switch krijgt u dat voor elkaar.
The Ammonite Elite
3.598,54 euro | www.purapowersupplies.com
Beoordeling 4.5 / 5
