Efterklang is een Deense band die met Things We Have In Common haar zevende album uitbrengt. Een geweldig album van een band die ik tot nu toe totaal over het hoofd heb gezien. Zonde!

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Efterklang

De afgelopen tijd heb ik vanwege een vakantie aardig wat uren in de auto doorgebracht. Gelukkig is mezelf verplaatsen in een voertuig over lange afstanden verplaatsen voor mij helemaal geen straf. Schotel mij een goede playlist via de audio-installatie aan boord voor en ik ben al snel vertrokken. Niet per se met de plaats van de eindbestemming voor de vakantie in mijn hoofd, maar meer bezig met reizen door verschillende muzikale landschappen. Hoe diverser de playlist, hoe beter mijn muzikale avontuur, al voor aankomst van die eindbestemming dus. Enfin, to the point; tijdens één van die playlisten bleef mijn aandacht hangen bij een nummer dat om meer aandacht vroeg. Zo mooi, zo onmiddellijk als een oorwurm in je hoofd.

Het kan natuurlijk zijn dat de betreffende song perfect paste bij de omgeving die ik waarnam vanaf de bijrijdersstoel: eindeloze vergezichten op besneeuwde bergtoppen in de verte. Best mogelijk, maar ik wou onmiddellijk weten van welke band die song was.

"Efterklang". Efterklang? Die naam kende ik wel, maar ik moet toegeven dat het daar ook mee ophield. Nader onderzoek was beslist nodig. Efterklang blijkt het Deense woord voor ‘weerkaatsing’, al neem ik aan dat het (ook) om galm of echo gaat. In dezen gaat het om een Deense band die al rond het jaar 2000 werd opgericht. Het eerste album kwam in 2004, daarna volgden er nog vijf en nu is er dan nummer zeven, met de titel Things We Have In Common. Het album Piramide uit 2012 wordt door de critici als beste tot nu toe omschreven, al mag je daar wat mij betreft nu het nieuwe album uit 2024 voor lezen.

De band kent door de jaren heen een wisselende samenstelling, maar er zijn drie vaste ‘medewerkers’ aan te wijzen: Casper Clausen, Mads Brauer en Rasmus Stolberg. Mocht je de muziek van Efterklang met één woord willen omschrijven, dan duikt de term ‘sferisch’ het vaakst op. Wat ergens vreemd is, want dat betekent bolvormig en dus helemaal niet wat liefhebbers van muziek – maar ook films en series – er eigenlijk mee bedoelen.

Over playlisten gesproken: toen ik het nieuwste album van Efterklang eenmaal in bezit had, verdween het snel in de cd-speler. Snel koffietje gepakt om me vervolgens te verliezen in het lezen van een boek. Op de achtergrond deed Efterklang zijn werk met dat nieuwste album, maar ik betrapte mij erop dat ik echt dacht naar weer een nieuwe playlist van verschillende bands te zitten luisteren. De muziek bleek na controle toch allemaal van die ene Deense band afkomstig te zijn. Wat een heerlijke diversiteit zeg. Dat had ik de laatste tijd wel een beetje gemist. Hier hoorde ik een band die zich niet liet vastpinnen op één stijl of op één ‘kunstje’.

Het verwachtingspatroon van zweverige muziek werd al gelijk doorbroken in het openingsnummer ‘Balancing Stones’. Het nummer start eerst inderdaad ‘sferisch’ (...) om vervolgens met zware, bombastische synthesizers aan te zetten. ‘I feel devided, on my own’ zingt zanger Casper Clausen. Op de achtergrond is de stem van de Guatemalteekse zangeres en celliste Mabe Fratti te horen, die eerder dit jaar al verraste met haar album Sentir que no sabes. Volgende week maakt ze haar opwachting in Utrecht op het Le Guess Who festival (7 november, gaat dat zien!). Ook op het tweede nummer ‘Plant’ zingt Fratti mee. Ik zou zweren dat ik naar een nieuw nummer van Coldplay zit te luisteren, maar dan wel naar één van hun betere…

Op ‘Leave it all behind’ klinkt Efterklang wellicht zoals de fans de band kennen: sferisch. De op het nest terug-gekeerde Rune Mølgaard zet in met zijn piano, een vocoder op de stem van Casper Clausen ontregelt de boel dan weer een beetje. Ook op ‘Shell Break’ speelt de vocoder een belangrijke rol, maar op een weer totaal andere manier. Ik weet dat er nogal wat mensen die vocoders verfoeien, maar hier past het wat mij betreft perfect.

‘Sentiment’ is een onbeschrijfelijk mooie ballad, maar wat mij betreft niet het winnende prijsnummer. Dan ga ik terug naar die oorwurm tijdens de vakantie: ‘Getting reminders’. Dat kan zomaar het nummer zijn waarmee de band een grote schare nieuwe fans kan gaan bereiken. 

 Zeker, ik hoor ook The National, ik hoor Bon Iver en wellicht vergeet ik nog een paar grote singer-songwriters van dit moment. Maar dit nummer is echt onweerstaanbaar. Die licht vervormde zangstem, alsof het uit de jaren vijftig komt, dan die ijle kopstem, en eindigend met trompetgeschal. Things We Have In Common zal hier in huis nog lang nagalmen.

Muziek: 9
Klank: 8.5
Label: City Slang
Speelduur: 35 min 34 sec
Te bestellen bij Kroese-Online