Sharon van Etten is bepaald geen debutant. Toch debuteert ze nu door voor het eerst met een band te werken: Sharon van Etten & The Attachment Theory. Dat staat haar goed.
De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.
Sharon van Etten
& The Attachment Theory
De naam Sharon van Etten, ik zal het maar toegeven, did not ring a bell. Ha, lekker, eindelijk weer iets nieuws te ontdekken! En dit geval een beetje ‘dubbelnieuw’. Want de Amerikaanse singer-songwriter Sharon van Etten heeft na een stuk of zes soloalbums (hoewel ik her en der nog een aantal niet officiële uitgaves tegenkwam), besloot voor het eerst samen met een band te gaan werken. Dat lijkt me best wel een gedurfde stap. Dat je na twintig jaar solo te hebben gewerkt, besluit om ‘in’ een band te gaan stappen. En daar dan de naam The Attachment Theory aan geeft. Hoezo bindingsangst? Ach, we hebben allemaal binding nodig en wellicht komt deze kennis bij Van etten nu naar voren, omdat ze geloof ik ook net moeder is geworden. Dat brengt vaak nieuwe inzichten met zich mee. En nieuwe vragen.
Het openingsnummer ‘Live Forever’ begint met zo’n existentiële levensvraag: who wants to live forever? Queen maakte die slogan in de muziekwereld beroemd, Van Etten stelt de vraag in haar openingsnummer, maar beantwoordt die zelf even later: it doesn't matter...
Wat een prachtige opener. Je wordt gelijk meegenomen in het album. En wat opvalt is dat het geluid je doet denken dat Van Etten altijd al met deze nieuwe band heeft gespeeld. Het past haar heel goed.
Die sound doet je wel denken aan die van de jaren tachtig. Dat is dan weer geen toeval, want Van Etten houdt van die periode. Namen als die van Joy Division en Orchestral Manoeuvres in the Dark duiken regelmatig op in interviews met haar. Zelf moest ik denken aan de muziek van ’Til Tuesday, de band uit de jaren tachtig rond zangeres en bassiste Aimee Mann. Dat komt vooral door de beetje nasale stem (niet negatief bedoeld) van Van Etten die op die van Mann lijkt, maar ook het bandgeluid doet er wel aan denken. Grappig genoeg heeft Aimee Mann de tegenovergestelde route bewandeld: eerst in een band, later solo.
Anyway: het geluid van Van Etten is echt wel eighties. Het moet een bewuste keuze zijn geweest, want zelfs de opnamestudio werd erop uitgekozen: die van The Eurythmics, nog zo’n jaren tachtig icoon. Onder leiding van producer Marta Salogni wordt de (muzikale) tijd af en toe veertig jaar teruggedraaid. Ik ben de laatste om dat erg te vinden. Ook echo’s van Siouxsie and the Banshees klinken erin door. Luister maar naar de schitterende afsluiter ‘I Want You Here’. Daarvoor zitten nog andere pareltjes zoals bijvoorbeeld ‘Idiot Box’ en ‘Trouble’.
Ben benieuwd hoe de nieuwe band rond Sharon van Etten live klinkt. Helaas is het concert op 8 maart in Paradiso al helemaal uitverkocht…
Muziek: 8
Klank cd: 7.5
Label: Jagjaguwar
Speelduur: 45 min 50 sec
Te bestellen bij Kroese-Online
