Een ontmoeting met Nigel Finn van The Chord Company, tijdens de Hifi Show in Bristol, zorgde ervoor dat niet veel later een set interconnects en pas veel later luidspreker kabels bij mij werden afgeleverd. Nigel was op de hoogte van mijn ervaring met de Chameleon XLR interconnects en vroeg mij om ook de cinch uitvoering aan de tand te voelen.
Interconnects die in de traditie van Chord Company het beste werken als je ook Chord luidspreker kabels neemt. The Chord Company hecht terecht aan synergie en geeft duidelijke adviezen welke combinaties van kabel optimaal presteren. Chord is een bedrijf dat de indruk wekt met twee benen op de grond te staan, goede waar voor het geld te bieden en geen torenhoge prijzen te vragen. Reden te meer om met plezier aan Nigel’s verzoek te voldoen.
De Chameleon Silver Plus is een soepele kabel die zich niet eenvoudig laat ontleden. Voor de opbouw moet ik daarom afgaan op wat Chord daar zelf over zegt: Een uit drie geleiders opgebouwde kabel met een zwevende aarde. De geleiders en de afscherming zijn gemaakt uit OFC koper met een zilver coating. De binnenaders zijn met Teflon geïsoleerd. De buitenmantel is PVC. De cinch stekkers zijn verzilverd, iets wat blijkt als na een paar maanden de connector de kleur van ongebruikte zilveren theelepeltjes aanneemt. 
De Odyssey luidsprekerkabel is stug en dik. Te danken aan de massieve kernen van OFC koper met een zilver coating. De doorsnede van elke ader is ruim 3 mm2. De aders zijn geïsoleerd met Teflon, daarna getwist en voorzien van een siliconen buitenmantel. De Odyssey is leverbaar in single-wire en bi-wire configuratie. De uiteinden van de kabel worden afgewerkt met stekkers. In mijn geval banaanstekkers die zeer goed klemmen. Eenmaal op zijn plaats laat de kabel zich soepel in een bocht leggen. Hij valt wel permanent op door de dikte en de spierwitte kleur.
Van A naar B
Kabels beluister je in een set. Daartoe koos ik voor een Marantz CD63SE met Trichord Clock 2 modificatie als loopwerk. Die verbind ik met een Canare Digiflex Gold II op een Musical Fidelity X-Dac V3. Dan komt de Chameleon Silver Plus van pas om naar mijn Van Medevoort MA240 te gaan. Luidsprekers zijn tijdelijk ATC SCM 12 en later Impulse IMP. Beide monitors op stands. Soms speelde een Dynaudio Sub 250 mee. Ter vergelijk gebruikte ik interconnects van Linn (type Analogue) en luidsprekerkabel van Supra (Classic 4 met Sharkwire stekkers). Verder wat interconnects die met enige regelmaat uit de laatjes komen. De prijs van de gebruikte kabels is in overeenstemming met de prijs van de rest van de set en sluit beter aan dan de opstelling waarin de Chameleon XLR zich destijds moest bewijzen. Dat was een tikje te hoog gegrepen en de concurrerende kabels waren van een andere orde.
Een verademing
Ik heb eens 2e hands een bosje Linn Analogue interconnect kabels gekocht. Voor het tijdelijk aansluiten van recensie apparatuur, voor home cinema toepassing, voor algemeen gebruik etc. De Analogue is een prima allround kabel, maar zeker niet top-of-the-bill. Op het moment dat ik een Musical Fidelity X-Dac V3 binnenkrijg is het toch de eerste logische keuze voor een kabel. Alleen slaat de eerste euforie al snel om in een lichte teleurstelling, ik had van de dac meer verwacht. Uitbreiding met een extra voeding helpt nog steeds niet genoeg.
Dan herinner ik mij de Chameleon, ik had die terzijde gelegd in afwachting van de Odyssey luidspreker kabel, en haal hem uit de verpakking. Inspelen moest van Nigel, maar daarvoor is het nu niet het moment. Als ik de Linn weghaal en de Chameleon hetzelfde stuk muziek laat spelen is het een verademing. Het stereobeeld ontploft ongeveer en neemt in alle drie de dimensies toe. Nu heeft de dac pas de ruimte. Ik laat de kabel uiteraard op zijn plaats en met de CD-speler op repeat "voelt" hij 72 uur signaal. Dan geeft de Chameleon zijn strakke definitie prijs dat combineert met het open karakter van de kabel. Ten opzichte van de Linn ervaar ik veel meer helderheid en gaat het laag ineens dieper. Krachtiger ook zonder te vervallen in blubber, juist meer detail wordt hoorbaar. Een scherpe afbakening van elk instrument is te horen, mede door de korte luisterafstand tussen speaker en stoel. In vaktermen heet zo luisteren "near field monitoring". Bij mij heet dat: "het gevolg van een kleine luisterruimte". Als ik wat ga rommelen met kabels, Linn, Taf en anderen, dan blijft de indruk van de Chameleon overeind. Krachtig, helder, detailrijk, eerlijk en duidelijk de favoriet. Dat de set ritmischer wordt met de Chameleon is een onverwachte extra.
