Wanneer één enkele, onbekende raket op de Verenigde Staten wordt afgevuurd, ontstaat er een race om te bepalen wie verantwoordelijk is en hoe er moet worden gereageerd.

Regisseur Kathryn Bigalow is al jaren een gevestigde naam in Hollywood met een aantal zeer geslaagde films op haar naam die soms op ware gebeurtenissen zijn gewaardeerd. Ze is haar carrière gestart met films als Blue Steel, Near Dark, Point Break, Strange Days en K-19: The Widowmaker, maar heeft in deze laatste periode van haar werk voornamelijk oorlogfilms gemaakt. Dat begon met The Hurt Locker, waar ze als eerste vrouw de Oscar voor beste regisseur voor won, die tevens de doorbraak was voor acteur Jeremy Renner. Daarna volgde het op ware feiten gebaseerde Zero Dark Thirty over de laatste jacht en uiteindelijke uitschakeling van Osama Bin Laden, en Detroit, over waargebeurde rellen in de stad.

A House of Dynamite is opnieuw een oorlogsfilm, maar speelt zich niet in het veld af maar achter de schermen bij de verschillende defensie-onderdelen. De dreiging wordt verteld vanuit drie perspectieven: het Witte Huis, de situatie-kamer waarin de dreiging wordt gevolgd, en de soldaten die vanuit hun positie de maatregelen moeten uitvoeren.

Voor A House of Dynamite is een ware sterrencast verzameld, waaronder Rebecca Ferguson (Mission: Impossible - Fallout), Idris Elba (Luther en Hijack), Gabriel Basso (The Night Agent), Jason Clarke (Oppenheimer), Anthony Ramos (Transformers: Rise of the Beasts), Jared Harris (Chernobyl) en zelfs een klein bijrolletje voor Kaithlyn Dever (The Last of Us). Met de vertolkingen van de cast zit het dus wel goed, alleen het verhaal is wat mager. De film begint sterk maar vervalt daarna in een herhaling van zetten omdat het eerdere verhaal opnieuw wordt verteld vanuit een andere invalshoek, maar zonder een nieuw of ander perspectief te bieden. Dat maakt het verhaal minder intrigerend en zit je als kijker meer te wachten op "hoe nu verder" dan dat de nieuwe invalshoek je een andere mening of perspectief geeft.

Het verhaal draait uiteindelijk om hoe de dreiging wordt opgevat in plaats van wie er verantwoordelijk voor is, maar de film biedt daarvoor te weinig aan de kijker om echt een oordeel te geven. Ook het (veelbesproken) einde geeft hierin geen duidelijk antwoord of in elk geval voldoening waarmee je verder kan.

Conclusie

A House of Dynamite is in opzet en eerste deel van de film zeker erg sterk, maar vervalt daarna in een heraling van zetten zonder een echt einde. En dat is gezien het talent van voor en achter de camera toch wel erg jammer. Hier had zeker meer in gezeten.

Desondanks blijft de film wel interessant, maar let op je eigen verwachtingen voordat je deze film ingaat.

Beoordeling 3 / 5