Gebombardeerd tot beste Nederlandse plaat van 2006. Natuurlijk niet door iedereen, maar dat las ik ergens, een aantal weken voordat ik deze CD ging beluisteren. Daardoor vooringenomen positief of juist extra kritisch zoals wij Nederlanders dat vaak zijn als het gaat om muziek van eigen bodem? Eigenlijk best een goeie plaat, maar té Brits. Of dat soort termen in de eindconclusie zullen staan weet ik niet. Laat ik er maar eens goed voor gaan zitten. Hoofd leeg, muziek aan.

Er wordt sterk geopend met “That’s you Charles”, “The Ballroom Blitz” en “No Thorn, No Roses”. Met name de laatstgenoemde blijft hangen. Lijkt ook ergens op, maar kan zo niet zeggen op welk nummer. Melancholisch klinkende violen, die trouwens veelvuldig te horen zijn op dit album, maken met name dit nummer helemaal af. De stem van zanger Nick Verhoeven is apart te noemen, maar niet bijzonder.

De laatste drie/vier tracks blijven in vergelijking tot de bombastische opening niet erg lang hangen. De 41 minuten zijn wel een belevenis. Je wordt meegetrokken in een verhaal wat zich lijkt af te spelen in een donker bos met slecht verlichte paden. Dat vooral maakt dat dit album de komende tijd zonder al te veel stof erop in de kast zal liggen.

Veel potentie, low profile uitstraling, eerlijke, originele sound en talentvolle muzikanten. Dat komt dus wel goed met hun. Met zo weinig goede Nederlandse platen, is het misschien toch ook wél de beste Nederlandse plaat van 2006. Of ze daar blij mee moeten zijn? Het verleden leert ons helaas dat een sterk debuut zo goed als nooit en te nimmer wordt overtroffen. Aan The Bullfight om dat cliché omver te trappen.


Aanvullende informatie:
Tracks: 9 tracks, 41:04
Links: www.thebullfight.nl, www.livingroomrecords.nl
Label: Living Room Records
Distributie: Konkurrent