Het bespreken van een soundtrack gemaakt door een popmuzikant is als het spelen van een uitwedstrijd op een druilerige vrijdagavond: altijd lastig. Komt daar nog bij dat ik de film niet gezien heb en waarschijnlijk ook niet ga zien. De muziek moet in dit geval voor zich zelf spreken ; de beelden mag je er zelf bij denken.

Daarmee word je al vast op weg geholpen met de mooie plaatjes van de film  uit de inlay van de cd. Deze inlay zit geplakt in een stevig kartonnen boekwerkje, gemaakt van mooi papier, een lust voor het oog. Op de achterkant een foto gemaakt door Anton Corbijn. De cd zit opgeborgen in een half open enveloppe, het schijnt een nieuwe trend te zijn. Ik haat die dingen want bij het in en eruit halen beschadigt de cd.

De film, gebaseerd op een waar gebeurde geschiedenis, gaat over het leven van ene Christopher J. McCandless. Hij is een man die in zijn leven een drastische stap neemt; hij doet afstand van alles wat hem dierbaar is en besluit om alleen getooid met rugzak op pad te gaan. Waarheen? In ieder geval zijn dood tegemoet, want zijn lijk werd gevonden in de oude bus waar hij verbleef, waarschijnlijk gestorven aan ondervoeding. Zijn verhaal is een typisch voorbeeld van Amerikaanse pathos dat gepaard schijnt te gaan met figuren als McCandless. De strijd van de eenling tegen het systeem, maar je weet van te voren dat het systeem gaat winnen.

Het schijnt dat producer Sean Penn zelf Eddie Vedder heeft benaderd voor het schrijven van de nummers voor de film. Vedder heeft zich behoorlijk van zijn taak gekweten; heeft eens even in soundtrackland rondgesnuffeld en komt op de proppen met elf liedjes, die echter niet blijven hangen bij de luisteraar. Echte soundtrackliedjes met een ratjetoe van stijlen en vormen; van folk tot rock , sommige met begeleiding, sommige met alleen gitaar en af en toe de gebruikelijke bombast die hoort bij zo’n film. De stem van Eddie Vedder, vol en warm als altijd leent zich goed in het geheel.

Al met al een aarzelende start voor de Pearl Jam voorman van een carrière als singer-songwriter, een magere 0-0 om even op de inleiding terug te komen.
De opname is OK , maar niet bijzonder, de mastering van Bob Ludwig is verzorgd.

Ronduit schandalig is de duur van de cd, amper 33 minuten. Platenmaatschappijen anno 2007 zouden zich moeten schamen om dit zo op de markt te brengen. De film duurt 140  minuten,was daar nou niet meer van te maken?  Klanten betalen wel de volle mep voor deze cd. Wie zijn de klanten deze keer? Pearl Jam fans ? Bioscoopbezoekers? Audiofielen? Ik vraag het mij helaas af.

Aanvullende informatie:
Eddie Vedder- into the wild [ soundtrack]
Sony/BMG 88697 15944 2
Made in the EU 2007.