Glenn Gould kwam op 22-jarige leeftijd uit Toronto naar New York en veroverde in een mum van tijd de harten van zowel concertgangers als critici. Nog geen half jaar later nam hij in de CBS studio’s The Goldberg Variations van Johann Sebastiaan Bach op en het album werd een internationale bestseller. 
Toen Julia Fischer, begenadigd violiste en erkend Bach vertolkster, het album voor het eerst hoorde werd zij op slag verliefd op de man die het uitvoerde en wilde zij met hem trouwen. Helaas voor haar was Gould toen reeds - op de jonge leeftijd van vijftig jaar - aan een hartaanval overleden.
Geheel tegen zijn gewoonte in heeft Gould in 1981, zesentwintig jaar na de eerste opname, in dezelfde studio de variaties voor een tweede keer opgenomen. Enerzijds omdat hij in de loop der tijd tot de overtuiging was gekomen dat de variaties niet gezien moesten worden als aparte op zichzelf staande oefeningen maar als onderdelen van één groot harmonisch geheel, hetgeen uiteraard gevolgen had voor de interpretatie van het werk. Anderzijds - hij zag zichzelf niet alleen als pianist maar ook als schrijver, componist en technicus - omdat hij van mening was dat in de tussenliggende jaren de opnametechniek dusdanig verbeterd was dat ook daar winst te behalen was.
Wie nu de opnieuw uitgebrachte 150 gram Columbia Masterworks lp beluistert met daarop de eerste versie van de jonge Gould zal getroffen worden door het elan, het enthousiasme, de kracht en de virtuositeit van de pianist. Tegelijkertijd valt echter op dat de bandruis erg nadrukkelijk aanwezig is en dat deze niet, zoals meestal het geval is, wegvalt zodra de muziek begint maar in plaats daarvan continu hoorbaar ‘meeloopt’ op de achtergrond. Helaas maskeert het niet het neurien van Gould op dit historische tijdsdocument.
