I Know You’re Married But I’ve Got Feelings Too: de titel zegt alles over de gemoedstoestand van de ik-figuur in de liedjes . Gekweld en gekwetst tot in het diepste van je ziel; de liedjes gaan over niets anders dan stoute liefdes , verloren gegane relaties en hardnekkig repeterende rondzingende smart.
Deze schrijfsels komen allemaal uit de de pen van singer songwriter Martha Wainwright, de enige verrassende cover is Syd Barrett’s See Emily Play met Kate (moeder) en Anne (tante) McGarrigle in het koortje. Voor Martha Wainwright is de tijd van roem oogsten aangebroken, en terecht. Ze kon haar achternaam kiezen uit die van vader Loudon en moeder Kate. Het werd Wainwright, de naam van vader, de man die afgemeten aan de plaats van zijn vermelding in de credits een marginale plek inneemt in het leven van zijn dochter. Jools Holland liet haar opdraven in zijn befaamde BBC show ‘Later’, waar ze de tent op scherp zette met een zinderende set.
Want dat mag je zeggen over de liedjes die Wainwright het universum in slingert. Teksten die er om gaan bij een zangeres die niet bang is getuige de hoesfoto om bijna letterlijk met de billen bloot te gaan. Wat te denken van de woorden ‘it was the story of you from the point of view of your dead bed blues’, uit Hearts Club Band, de hartverscheurende ontdekking van bedrog in You Cheated Me, het pijnlijke weerzien in Comin’ Tonight, de fijnzinnige orkestratie in Tower Song en de totale intensiteit waar alle liedjes mee gespeeld worden.
Schijnbaar achteloos zingend, dan uithalend, dan grommend, maar altijd gevoelig weet Wainwright de luisteraar voor langere tijd te binden met liedjes die pas na verloop van tijd hun geheimen prijsgeven. Zo lijken de 49 minuten altijd te kort, ze had nog wel uren door mogen gaan. Aangename bijkomstigheid is de terugkeer van de Engelse persing op de cd markt. Ik had mijn hoop laten varen na de trieste ontmanteling van zowel Nimbus als de EMI perserij Swindon, maar er gloort weer hoop in de gedaante van EDC Blackburn. Deze betrekkelijk jonge fabriek doet dappere pogingen de wat vlakke, maar o zo eerlijke Engelse sound op cd te laten herleven. Verwacht geen donderende bassen en sprankelend hoog, maar zeker een mooi natuurgetrouw middengebied dat in ieder geval mij aangenaam in de oren klinkt.
Aanvullende informatie:
VVR1050662, distributie V2; 2008.
