De punk revolutie in Engeland schiep een klimaat waarin muzikaal alles mogelijk was. Mark Stewart schreef geschiedenis als voorman van zo een beetje het summum van compromisloze muzikale vrijheid en politieke actie: The Pop Group. Explosies duren kort: deze van 1978 tot 1980. Filmmaker en liefhebber Toni Schifer kijkt terug en laat zien hoe het Stewart verder verging.
The Pop Group, dat was wel iets heel bijzonders. Een mengsel van funk, free jazz en dub, gebracht met een punk mentaliteit. Intense muziek, pure magie voor de één, niet-om-aan-te-horen teringherrie voor de ander. De teksten waren slogans, die leidden tot titels als For How Much Longer Do We Tolerate Mass Murder, We Are Time, Don’t Sell Your Dreams, We`re All Prostitutes en Feed the Hungry. Ze bereikten een klein publiek, maar verwierven daarbinnen een enorme status die in de loop der jaren onaangetast bleef. Zo’n legende analyseren in een documentaire is een riskante onderneming. Het gevaar de mythe te ontmantelen en terug te brengen tot de vaak vertoonde proportie van oudere mannen die hun leven vullen met jeugdsentiment is groot.
Gelukkig is Toni Schifer een onervaren, onbevangen filmmaker en is Mark Stewart nog net zo tegendraads en eigenzinnig als vroeger. Doordat filmmaker en object beiden in Berlijn woonden tijdens de draaiperiode konden ze elkaar goed leren kennen. Stewart imponeert als een nog steeds onvermoeibaar zoeker naar nieuwe muzikale kruisbestuivingen tussen stijlen. Hij volgt de ontwikkelingen op de voet en is zeker niet blijven steken in de periode van zijn grootste roem. Zoveel oprechte passie werkt aanstekelijk. Hij waakt er voor in gesprekken zichzelf op de voorgrond te plaatsen, is altijd op zoek naar het gesprek. De beelden lijken toevallig tot stand gekomen, de improvisatie die zo essentieel is voor Stewart’s muziek is prima vertaald naar de goedkope consumentencamera van Schifer.
De opbouw van de ‘no budget’ film is niet eens zo origineel. On|off vertelt een chronologisch verhaal aan de hand van het schaarse historisch beeldmateriaal en interviews. Naast Stewart komen andere leden van de Pop Group en van Stewart’s huidige band The Maffia aan bod, en verder collega muzikanten als Nick Cave, Mike Watt en Keith Levine (P.I.L.). The Pop Group wordt gepositioneerd als voorloper en wegbereider van de Bristol Sound, gekoppeld aan namen als Massive Attack, Portishead en Tricky. Het leukst is nog wel het interview met Stewart’s geweldig laconieke moeder, die vanaf het vanaf het begin prima vond dat haar zoon zijn passie volgde en niet de exacte wetenschappen in ging zoals zijn vader liever gezien had. Haar favoriete nummer is She Is Beyond Good And Evil, dat Mark op zijn 15e schreef voor een roodharig vriendinnetje waarop hij verliefd was.
Naast de film, die al op veel festivals te zien was, zijn er veel extra’s te vinden op de DVD. Er zijn langere versies van de interviews te zien, waarvan dat met muziekjournalist Simon Reynolds het meest uitgewerkt is en oogt als een korte alternatieve versie van de film. Daarnaast zijn er enkele clips, live-opnamen en foto’s. In de verpakking zijn een zakje ansichtkaarten en een boekje met achtergrondinformatie te vinden. En wat lees ik? The Pop Group is weer bij elkaar! Ze treden op en er is zelfs sprake van een nieuw album! Waar dat terugblikken al niet toe leidt.
Bekijk hieronder de trailer!
Aanvullende informatie:
Duitsland, 2009
Speelduur: 82 minuten, plus 70 minuten extra’s
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: stereo, Engels gesproken
Uitgave: Monitorpop
Distributie: de Filmfreak
