Het zit de personeelschef in deze Israëlische film niet mee. Een uit Roemenië afkomstige medewerkster van de broodfabriek waar hij werkt is omgekomen bij een bomaanslag. Ze was ontslagen maar blijkt nog wel op de loonlijst te staan. Slordig, maar als een journalist er weet van krijgt wordt het gepresenteerd als pure onmenselijkheid. Om het imago van het bedrijf te redden geeft de directrice opdracht in Roemenië een passende begrafenis te regelen.

Dat blijkt bepaald niet gemakkelijk. De personeelschef – een naam krijgen we niet te horen – wordt begeleid door een complete delegatie, met naast overheidsdienaars ook die vervelende journalist die hem het leven zuur maakt. Net gescheiden, met een hoop gedoe rond de zorg voor zijn dochter, zit hij toch al niet lekker in zijn vel. Als hij beloofd op tijd terug zijn om mee te kunnen met een schoolreisje weet je al dat dat niet zal gaan lukken.

In Roemenië wordt eerst de echtgenoot van de overleden vrouw gevonden. Ze zijn echter gescheiden, dus kan hij niet tekenen voor de overdracht van het lijk. Hun zoon, een verontrustend straatschoffie, is te jong. Dus maar naar de moeder van de vrouw, die een kleine 1000 kilometer verderop woont. Er wordt een krakkemikkig busje gecharterd, en zo gaat het van kwaad tot erger in het winterse landschap waar overal de corruptie heerst. De steeds meer prangende vraag is of het wel zo’n goed idee was de vrouw terug te brengen naar haar geboortegrond. De moeder geeft het antwoord.

De films van Eran Riklis zijn altijd politiek geladen – dat kan niet anders in zijn land, vindt hij. In The Human Resource Manager ligt dat er minder dik bovenop dan in zijn eerdere films The Syrian Bride en The Lemon Tree. Maar de vooroordelen tegen immigranten en de kernvraag waar iemand thuishoort, waar hij leeft of waar hij geboren is, zijn niet los te zien van de situatie in Israël. Als altijd is kiest Riklis voor een ironische, tragi-komische benadering. Dat maakt zijn films aangenaam om te bekijken, terwijl het absurde van de werkelijkheid er niet minder navrant door is.

De meegeleverde making of maakt vooral duidelijk dat de crew het koud had in Roemenië en dat de gefilmde situatie in veel gelijkenis had met het productieproces. Post-sovjet bureaucratie alom.

Aanvullende informatie:

Israël, 2010
Speelduur: 100 minuten
Regie: Eran Riklis
Scenario: Noah Stollman, naar de roman van Abraham B. Yehoshua
Productie: Tudor Giurgiu, Talia Kleinhendler
Camera: Rainer Klausmann
Montage: Tova Asher
Art direction: Yoel Herzberg
Muziek: Cyril Morin
Met: Mark Ivanir, Noah Silver, Guri Alfi, Papil Panduru
Extra: Making of (17 min)
Beeld: 16:9 anamorf (extra 4:3)
Geluid: DD 5.1 Hebreeuws en Roemeens gesproken
Uitgave: Contact film     
Distributie: de Filmfreak