Mensen die mij wat beter kennen weten dat ik iemand ben die sterk op het hier en nu gericht is. Tenslotte leef je maar één enkele maal en vanuit dat gegeven vind ik dat je het aan jezelf verplicht bent om ieder moment ten volle te doorleven en benutten. Toch vind ook ik het een enkele maal leuk om terug te kijken. Bijvoorbeeld om vanuit het verleden te kijken naar de ontwikkeling die plaatsgevonden heeft in de manier waarop ik met zaken omga. Zoals met mijn behoefte aan informatie over audio.
Hoewel ik al vanaf mij jeugd geïnteresseerd ben in audio en muziek en ik al op jonge leeftijd een groot gedeelte van mijn budget uitgeef aan apparatuur en geluidsdragers, begin ik mij aan het eind van de tachtiger jaren pas echt te verdiepen in de beschikbare hifi literatuur. Concreet betekent het dat ik in dat stadium begin met het lezen van audio magazines. En op dat moment gaat er werkelijk een wereld voor mij open. Ik begin met de Nederlandse bladen, de tegenwoordige HVT en MusicHome, en met een enkel Duits blad. In die tijd hoor ik bij die verstilde silhouetten die, verdiept in de inhoud van hun favoriete tijdschrift, langdurig in de boekhandel of het warenhuis voor de wand met kleurrijke magazines staan. Het mooie is dat niemand je aanspreekt, laat staan aanspoort, om toch vooral snel een keus te maken. Het eindigt er steevast mee dat ik met enkele bladen huiswaarts keer.
Dat gaat zo jaren door tot ik een abonnement neem op beide magazines van eigen bodem. Vanaf dat moment lees ik ze eerst van a tot z waarna ik ze in de woonkamer onder handbereik laat liggen. Bepaalde artikelen worden herlezen en af en toe wordt er nog wat in gebladerd en wordt verheerlijkt naar plaatjes van mooie producten gekeken. Eén en ander herhaalt zich tot op het moment dat het nieuwste exemplaar in de bus valt en het alleen in figuurlijke zin stukgelezen blad op de bekende stapel van eerdere uitgaven terechtkomt. Elk blad heeft zijn eigen stapel en aan de ruggen is te zien op welke momenten de lay-out verandert omdat er bijvoorbeeld een nieuwe hoofdredacteur aangetrokken wordt. Ik blijf daarnaast bij de kiosk of boekhandel de Duitse bladen inzien en koop iedere maand zowel de Stereo als de Audio.
Vervolgens ga ik ook blikken werpen in de Angelsaksische bladen en uiteindelijk neem ik een abonnement op HIFI Choice. De stapels groeien en geleidelijk tekent zich een verandering af. Het is niet langer vanzelfsprekend dat ik alles lees. Evenmin is het zo dat ik altijd voorin begin om uiteindelijk achterin het blad te eindigen. Ik ga voorkeuren ontwikkelen. Recensies waarin producten van bepaalde merken centraal staan worden als eerste gelezen. Andere productnamen maken dat ik het niet interessant vind om kennis te nemen van het artikel. Nog later krijg ik voorkeuren voor bepaalde recensenten. Deze in toenemende mate kritische opstelling heeft tot gevolg dat ik uiteindelijk één voor één mijn abonnementen opzeg en in de losse verkoop kies voor andere bladen.
Geruime tijd later is mijn keuze bepaald en mijn volgende abonnement wordt er één op het Amerikaanse blad Stereophile. In de boekhandel koop ik dan maandelijks HiFi News & Record Review. Een sterke kant van het Amerikaanse blad is voor mij op dat moment het onderdeel cd besprekingen. Belangrijker nog vind ik echter de inbreng van een aantal recensenten. Juist omdat elk van die recensenten een eigen stijl van schrijven heeft en zich profileert als een specifiek type audiofiel kan ik hun artikelen waarderen. Je kunt merken dat iedere recensent de vrijheid heeft om zijn eigen verhaal te schrijven zonder dat er later nog eens een redigerende correctie van bijvoorbeeld een hoofdredacteur overheen gaat. Juist die verscheidenheid in meningen en schrijfstijlen maakt dat de lezer zich in ieder geval altijd wel met één van die schrijvers kan identificeren. Sam Tellig, iemand die niet onder stoelen of banken steekt dat hij zeer gecharmeerd is van een bepaald type buizenapparatuur, schrijft voor de audiofiel met de kleine beurs terwijl Jonathan Scull de ware audio snob is die audiofielen bedient die zich kunnen veroorloven om een apparaat aan te schaffen zonder eerst naar de prijs te vragen. Michael Fremer op zijn beurt is de “mister analog” van het Amerikaanse periodiek. Wes Phillips bespreekt in zijn pakkende schrijfstijl componenten uit alle prijsklassen. HiFi News & Record Review onderscheidt zich in die periode van de andere Britse bladen door de serieuze, zorgvuldige berichtgeving. Favoriete schrijver van dat moment is voor mij onmiskenbaar Ken Kessler.
Dan verschijnen er een aantal bladen op de markt die specifiek gericht zijn op een wat kleinere, meer selecte groep audiofielen. Ze hebben namen als The Tracking Angle en ze zijn een genot om te lezen. De muziekbeleving komt meer centraal te staan. En geleidelijk aan geef ik de voorkeur aan deze wijze van benadering. Ik behoud mijn abonnement op Stereophile, koop zeer regelmatig het Amerikaanse Fi en één van de kleinere Amerikaanse bladen en geniet van de inhoud. De enige met echte nieuwswaarde is voor mij dan nog de Stereophile. De rest is puur het genot van het lezen. Nederlandse en Duitse bladen horen daar niet langer bij. Ook bij de Engelse bladen vind ik steeds minder wat ik zoek
En momenteel? Nog steeds, om de nog immer geldende redenen, dat abonnement op Stereophile. Daarnaast een abonnement op het typisch Britse HiFi +. Vanwege deskundigheid, zorgvuldigheid waarmee onderwerpen uitgediept worden, lay-out, fotografie, etc. maar met name stijl van schrijven en taalgebruik. Voor mij steeds weer een genot om te lezen. Helaas verschijnt het maar zes maal per jaar. Dit blad is precies wat ik in een audio magazine zoek. Uiteraard is dit puur persoonlijk en kan ik mij voorstellen dat de gemiddelde lezer van audio magazines veel meer geïnteresseerd is in een blad met een bredere opzet. Eén waarin bijvoorbeeld de nadruk ligt op het melden en bespreken van nieuwe ontwikkelingen, het belichten van nieuwe producten, het onderling met elkaar vergelijken van componenten, het presenteren van lijsten van “best buys” en “recommended components” enzovoort, enzovoort.
Dat een blad als HiFi + nog steeds bestaansrecht heeft hangt denk ik voor een groot deel samen met het feit dat het in een wereldtaal uitgegeven wordt. Al is dit geen garantie want de eerder genoemde, in diezelfde wereldtaal gepubliceerde, kleinere Amerikaanse periodieken zijn inmiddels ook vrijwel allemaal van de markt verdwenen. Binnen het beperkte Nederlandse taalgebied heeft een blad met een dergelijke signatuur al helemaal geen kans om te overleven. Ten eerste is de behoefte aan een dergelijk magazine in het Nederlandse taalgebied momenteel waarschijnlijk niet echt aanwezig en ten tweede is de kans groot dat die behoefte in de toekomst alleen nog maar verder af zal nemen omdat de Nederlandse taal steeds meer terrein prijs moet geven aan het Engels. Zo lees ik in de Volkskrant van 12 januari 2002 dat met ingang van het schooljaar 2002/2003 vooralsnog 45 scholen zullen starten met tweetalig onderwijs waarbij een deel van het lessenpakket in het Engels gepresenteerd zal worden. Het zou me niet verbazen wanneer op enig moment in de toekomst deze lessen zelfs nog uitsluitend in het Engels gegeven zullen worden. Ik ben zelfs bang dat dit minder lang zal kunnen duren dan wij op de dag van vandaag voor mogelijk houden.
Er zijn heel veel audio liefhebbers die een abonnement op één of meerdere van de magazines hebben of exemplaren in de losse verkoop kopen. Ik hoop dan ook dat deze hifi periodieken nog een lange toekomst hebben. En hoewel ook ik in termen van genieten nog steeds het liefst met een mooi magazine languit op de bank lig, oriënteer ik me als het gaat om het tot mij nemen van informatie steeds meer op het internet. Zeker sinds ik auteur ben van hifi.be bezoek ik regelmatig sites als onhifi.com, enjoythemusic.com of tnt-audio.com. Wat ook hier weer opvalt is de grote hoeveelheid Engelstalige sites. Alleen de laatste site is afkomstig uit een relatief klein taalgebied. Misschien zie ik het daarom ook wel als een soort zuster site. Het grootste verschil met hifi.be is echter dat het aanbod inmiddels niet langer uitsluitend in de landstaal gepresenteerd wordt. Naast de Italiaanse versie kan de bezoeker nu ook kiezen voor een Engelse. Zuster site? Italiaans en Engels? Uh…. Nederlands en Engels?
Tijdschriften
Stereo (DU)
HIFI Choice (ENG)
Stereophile (VS)
HiFi News & Record Review (VS)
HiFi+ (ENG)
The Tracking Angle (de server stottert af en toe)
Enkele websites
www.onhifi.com
www.enjoythemusic.com
www.tnt-audio.com
Nederlandstalige tijdschriften
