COLUMN

WAF

Jan de Jeu | 11 december 2001

Misschien zijn er enkele verdwaalde lezers die nu denken; gaat dit artikel over een hond? De meeste lezers zullen echter audio liefhebbers zijn en de ware audio liefhebber, die zijn hifi abc beheerst, weet dan onmiddellijk dat dit stuk niet over honden gaat maar over de binnen het audio wereldje zo belangrijke “Wife Acceptance Factor”. Wanneer je je oor te luisteren legt dan blijkt dit voor veel audiofielen zelfs dé belangrijkste factor te zijn waar van af hangt of een component al dan niet aangeschaft zal worden. Onlangs werd ik door een lezer van mijn column “ Woonkamer, luisterkamer of………kinderkamer” er op gewezen dat ik toch wel heel erg bof met een vrouw die zo meegaand is op het gebied van mijn audio hobby. Zijn situatie verschilt aanmerkelijk van de mijne. En dan heb ik het niet over het feit dat hij een liefhebber is van meerkanaals audio/video systemen terwijl ik tweekanaals stereo weergave prefereer. Lees en huiver.

Het jonge stel betrekt hun nieuwe woning en de mannelijke surround liefhebber bedenkt een opstelling. Het audiomeubel wil hij tegen een zijwand met aan weerszijden nieuw aan te schaffen B&W Nautilus luidsprekers, elk op ruim een halve meter afstand van de wand. Daar tegenover, op drie meter afstand, als luisterplek de driezitsbank die daarmee midden in de kamer komt te staan. Haaks daarop wil hij dan de tweezitsbank plaatsen, waarmee een gezellige zithoek gecreëerd wordt. Achter de bank kan dan het nieuw aan te schaffen dressoir komen, geflankeerd door zijn huidige, wat kleinere B&W speakers. Zijn niet door enige audiofiele neigingen gehinderde vriendin wil de twee in haar ogen al grote speakers echter niet naast haar nieuwe dressoir hebben. Verder vindt zij de doorloopruimte tussen de driezitsbank en haar nieuwe dressoir te smal worden.

De man zoekt naarstig naar alternatieven en denkt die gevonden te hebben in de vorm van kleinere B&W speakers die aan de achterwand bevestigd kunnen worden. In dit scenario kunnen zijn huidige B&W’s dan verkocht worden en de nieuw aan te schaffen grotere B&W’s als front speakers dienen. Zijn vriendin vindt echter dat dan de muur te vol hangt. Ook vindt ze de grotere B&W’s uit de Nautilus serie te massief. Als klap op de vuurpijl kondigt ze vervolgens aan dat ze vindt dat het huidige open audiomeubel vervangen moet worden door een gesloten exemplaar omdat ze de kleur van zijn componenten niet mooi vindt en dus uit het zicht wil halen. Ook de centerspeaker moet in deze kast dan een plaatsje vinden. Voordat de man de tijd gelaten wordt om zich te bedenken hoe een en ander gaat klinken voegt ze er nog aan toe dat het meubel bovendien tegen de tegenoverliggende wand geplaatst moet worden. Dus op de plek waar eerst het nieuwe dressoir gepland was. Een aanschaf waar zij verder van af wil zien.

Hij weet haar van het idee af te brengen dat die center speaker geĂŻntegreerd moet worden in het audio/video meubel en als compromis wordt besloten dat deze center, naar de man hoopt tijdelijk, bovenop het meubel geplaatst wordt. Hij moet vervolgens wel lijdzaam toestaan dat zijn subwoofer gedirigeerd wordt naar de enige plek waar hij uit het zicht staat; onder een tafeltje dat tussen de beide haaks op elkaar geplaatste banken staat. Blijft het probleem van de surround speakers waarvan zijn vriendin duidelijk stelt dat het er niet meer dan twee mogen zijn. Uiteindelijk vindt hij een alternatief dat er niet alleen goed uit ziet (en in de beleving van zijn vriendin bij plaatsing op de muur ook klein genoeg is) maar bovendien in combinatie met zijn subwoofer ook erg goed klinkt. Zij blijkt inmiddels de prijs van de speakers, die ze enkele maanden daarvoor al eens gezien en gehoord hebben, gelukkig vergeten te zijn en stemt tot zijn opluchting toe in de aankoop ervan. Hij accepteert daarmee zuchtend dat hij op deze wijze niet volledig gebruik kan maken van de 7 kanaals mogelijkheid die zijn versterker te bieden heeft.

Bij hem blijft uiteraard het verlangen om zijn set verder uit te bouwen. Zo heeft hij de hoop op de Nautilussen nog niet opgegeven. Ook wil hij dan graag een of twee aparte eindversterkers aanschaffen en natuurlijk moet er dan ook een andere dvd speler komen. Hij durft er echter nog niet over te beginnen. Hoort haar in gedachten alweer zuchten. Wel overweegt hij om een keer de speakers op proef in huis te halen, het liefst in combinatie met een betere versterking. Door vervolgens de favoriete muziek van zijn vriendin te draaien hoopt hij haar te overtuigen van de meerwaarde en haar vervolgens zo ver te krijgen dat ze zal accepteren dat de nieuwe componenten aangeschaft gaan worden.

Ik blijf een hulpverlener en kan het dan ook niet nalaten de situatie te analyseren. Zelf denk ik dat hij een cruciale fout maakt door te denken dat hij haar kan overtuigen met een argument, zijnde de te verwachten toename van geluidskwaliteit, dat alleen valide is voor een echte audiofiel. En als zijn vriendin iets niet is, dan is het wel….. Mag ik een advies geven? Geen zorg, er zijn geen kosten aan verbonden. Ik denk dat hij terug moet naar de basis. Ieder mens heeft één of meerdere passies in het leven. Voor hem is audio zo’n passie. Als het goed is weet hij ook wat een vergelijkbare passie van haar is. (Indien dit niet het geval is wordt het hoog tijd dat hij daar achter komt) Door paralellen te trekken tussen beide passies en daar uitgebreid bij stil te staan kun je komen tot een wederzijds begrip en aanvoelen van, gevolgd door een inleven in, de passie van de ander. Ik denk zelf dat dit een beter uitgangspunt is dan het steeds maar weer opnieuw bedenken van manieren om de ander over te halen tot het instemmen met iets waar hij of zij alleen maar een steeds grotere aversie tegen zal voelen. Toegegeven, het is maar een aanzet, maar wat wilt u? U moet zich bedenken dat het een gratis advies is. Een vervolgconsult gaat u geld kosten.

Het zal inderdaad niet zo vaak voorkomen dat de “most significant other” zo meegaand is als bij mij het geval is maar wat ik met dit stuk aan wil geven is dat deze meegaandheid voor een belangrijk deel samenhangt met de eigen opstelling. Concreet naar de hiervoor beschreven situatie toe moet me overigens wel van het hart dat ik me voor kan stellen dat de vriendin vindt dat haar partner de lat wel erg hoog legt. Waarschijnlijk zou zelfs mijn vrouw daar een probleem mee hebben. En ook ik als audiofiel moet even slikken bij de gedachte aan het verwoestende effect dat een 7.1 systeem op mijn woonomgeving zou hebben. !k moet er niet aan denken dat ik in een woonkamer moet leven met minimaal vier speakers die stuk voor stuk het formaat hebben van de Nautilus 804. Voor degenen die zich een voorstelling willen maken; dit specifieke type is 1015 mm hoog, 238 mm breed en 344 mm diep. En dan heb ik het nog niet eens over al die kabels. Bovendien zou ik dan weer zo’n glazen televisieoog in mijn huiskamer moeten tolereren en het verbannen van dat monster naar de slaapkamer en de studeerkamer vind ik ook na 15 jaar nog steeds één van mijn betere beslissingen.

Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me ineens dat het niet helemaal eerlijk is wat ik net aan het papier toevertrouwd heb. Ik kan er prima tegen dat er meer audioapparatuur in de huiskamer staat dan ik strikt genomen nodig heb voor het beluisteren van stereo opnames. Zolang het tweekanaals is mag het zelfs mijn woonomgeving enige mate van geweld aandoen. Tenslotte heb ik nu regelmatig twee stereo installaties tegelijk in mijn woonkamer opgesteld staan. Wat zegt u? Hoe mijn vrouw daar over denkt? Ach, laat ik dit zeggen; wij kunnen ons beiden uitstekend inleven in de passies van de ander.


EDITORS' CHOICE