Eens in de zoveel tijd komt een klein groepje vrienden die dezelfde hobby delen wij elkaar. Soms bij de een, soms bij de ander, maar altijd thuis. Het vergt een lichte mate van voorbereiding, zoals onlangs bij hem thuis. Zijn vrouw verdween naar badminton, dat kostte weinig moeite. Zijn zoon is met vrienden gaan zwemmen en zijn dochter hield zich angstig schuil met aan haar oor de onvermijdelijke mobiel die haar schakel vormt met de wereld vol vriendjes, vriendinnetjes en school. Je kunt helaas maar een gesprek tegelijk voeren, dus ICQ staat ook vol open. Op de achtergrond staat haar TV en zapt ze en passant ook nog continue langs MTV, TMF en The Box.
In de huiskamer staan in de aanslag naast de normale set een extra stel speakers, een overgebleven D/A converter en alvast wat grammofoonplaten. De ultieme test gaat plaatsvinden, welke vorm wint, CD of LP?
Tegen acht uur neemt de spanning toe. Het gaat gebeuren. De koffie staat klaar, de koek op tafel, de bel! Begroeten en dan als een speer naar de audio. In het eerste kwartier heeft niemand een stoel nodig. Want hoewel alle kastjes er zwart uitzien en op elkaar lijken, is het uiterlijk voor een audiofiel kennelijk iets bijzonders. De aanwezige platenspeler is een trekker. Vragen worden gesteld, opmerkingen over kabels, wat zijn dat voor nieuwe speakers, wat is er veranderd, onderwerpen die de revue even passeren voor de ogen worden gesloten. Drie volwassen mannen op een twee-en-een-half zitbank die bij de eerste CD klanken wegzakken in hun eigen wereld en trachten te doorgronden welke diepere betekenis de woorden van Kari Bremnes hebben. Zou je het ze vragen, dan hebben ze geen idee, maar dat ene tikje na dat andere pingeltje op de piano kunnen ze je precies beschrijven. Zucht, het is mooi, als gastheer ben je toch benieuwd of je het juiste audiospul in huis hebt gehaald. De normen gaan steeds een trapje hoger. Dan het ultieme, een plofje, wat knispers, een stofje en weer Kari, weer datzelfde nummer, maar nu anders, ze is er meer, haar stem groeit, de instrumenten staan beter op hun plaats en er lijkt een digitaal scherm te worden weggehaald. De platenspeler graaft zich door het vinyl en laat zich van zijn beste kant zien. Genot en de ogen blijven dicht tot de laatste toon langzaam uitsterft.
En dan begint het, wat kost dat, waar gekocht, wat voor element, wat voor plaat, wat kost die, waar, de gastheer geeft geduldig antwoord terwijl hij een glimlach nauwelijks kan verbergen. Goed he? Meer platen worden gehaald, lekker hard Dire Straits en heel even Buddy Holly. Een van de heren had nog LP’s thuis en haalt ze uit zijn tas, Kate Bush en iets ondefineerbaars. Weer zuchten en weer complimenten. Ja ja, zo’n club is leuk hoor. Maar de avond is om voor je het weet, dus even terug naar digitaal grijpen. Een paar opstellingen worden snel achter elkaar aangesloten, zodat er enig vergelijk mogelijk is. Dac A t.o.v. Dac B, met en zonder jitterbox, zelfs platen gaan heel even via een A/D converter naar de D/A converter en dan valt zo’n Sony minidisk speler niet eens tegen als analoog digitaal omzetter. Je hoort trouwens direct wat analoog en digitaal voor verschil hebben op die manier. Een wat groter verschil dan in de professionele wereld, maar in essentie gelijk. Lucht weg, minder ruimte, minder “echt”.
Luisteren maakt dorstig, bier komt en worst. Als zijn vrouw thuiskomt, loert ze met de buurvrouw om de hoek van de kamer en ze schateren het uit als ze de drie mannen tegen elkaar aan zien zitten op de bank. Snel werkt hij beiden de deur weer uit. De dames hebben namelijk de neiging om dwars door de muziek heen te praten, wat een heiligschennis op deze avond! Zoutjes wisselen af met opmerkingen over de platen en de cd’s. Meer komt er uit de diverse tassen en gaat de speler in. Oh ja, nog even die andere speakers aansluiten, sub afregelen en daar naar luisteren. Valt een beetje tegen, passen niet in deze kamer, teveel laag. Trucjes zijn al uitgehaald, maar het is niet goed te krijgen. Het tweede stel speakers gaat weer snel uit en de normale set moet nog even zijn beste beentje voor zetten.
Na elf uur is zijn vrouw het zat en komt haar territorium terug veroveren. Ze gaat naast hem op de bank zitten en kletst honderduit. Luisteren is over. Nog een drankje, wat zoutjes, worst en dan is het echt tijd om afscheid te nemen. In de gang gaat het nog even over uitgaven voor audio, een volgende keer bij elkaar, de komende Lenteshow in Rotterdam en zoals altijd sluit eens de deur. De eigenaar van de set blijft achter, voldaan, het werkte allemaal weer en zijn platenspeler oogstte veel lof.
Zijn vrouw zet hem met beide benen op de grond. Nu alles uit, afwassen en naar bed.
