Op de een of andere manier jeukt het ontzettend. Ik mag bijna aansluiten in de rij naar Frankrijk. Samen met al die andere Nederlanders die zo gek zijn hun huis achter te laten. De auto vol te gooien met de meest achterlijke dingen als zwemplankjes, BBQ, stoeltjes en overbodige kledij. En weet u wat, ik vind het heerlijk. Al zal ik dit jaar het traditiegetrouw vloeken bij het inpakken van de voiture node missen. Voor het eerst gaan er geen kinderen meer mee. Dat schept ruimte. Veel ruimte, om ruim in de rij te kunnen staan. Zwetend, tierend op gestoorde Fransen, uren op de Periférique, om uiteindelijk neer te vallen op een veel te smal bed in een nietig hotel ergens aan de Creuse. De volgende dag vervolmaken we de tocht en zullen we eindigen in een dorp niet ver van Brive. Volgens Internet wonen er 496 mensen. Gaat u daar maar eens op zoek naar het Kruitvat, de Hema en V&D. Kijk dat is ultiem genieten. Om die winkels te kunnen mijden. Dat is vakantie Jan.

Twee weken zal ik doorbrengen met het nuttigen van cholesterolbommen bestaande uit crème brûlé, profiterol, foie gras en eend. Besproeit met rosé, witte wijn en op zijn tijd een biertje. De Franse keuken kan al vast inkopen want dit jaar ben ik vast van plan geen gram af te vallen door enige inspanning. Wel om aan te komen door ruimschoots genieten van wat de kok mij te bieden heeft. En raakt het geld op dan smullen mijn vrouw en ik samen van het vlees van Limousin koeien. De fik in de BBQ. En dat vlees is zo verrukkelijk. Wat we eten? Geen idee, we spreken beide nauwelijks een woord Frans, dus we wijzen aan wat er wel goed uitziet. Ook in een restaurant. Slecht één maal is het wat minder uitgevallen. Al ontdekte ik pas thuis dat ik vogelpens had gegeten. Niet dat ik er ziek van werd, maar het uiterlijk en de smaak nodigden niet uit tot overmatig schransen. Het bord vers fruit dat als dessert diende, verdween naar mijn vrouw. Die is minder avontuurlijk en hield het bij bekende gerechten. Haar toetje werd mij toe eschoven waardoor ik bleef zitten met een truttig ijsje.

Drie maanden geleden heb ik reeds een restaurant in Brive besproken. Ik kan haast niet meer wachten om daar te genieten van een Chablis met een verrukkelijke foie gras. Toch zal ik moeten lijden tot de eerste dinsdag daar. Die idiote Fransen gooien hun eetgelegenheid dicht op zondag. En zaterdag als we aankomen zak ik eerst onderuit. Dan ga ik niet uitgebreid uit eten. Ik "geniet" dan na van mijn blij in de rij gevoel. Zondag het eerste meer bezoeken en alleen als het te warm wordt een beetje zwemmen. Audioboekjes mee die al maanden op een stapel liggen en krijg ik slaap, geen paniek, ik geef me helemaal over. Zo strompel ik op de dinsdag af. Wel zielig voor de ganzen dat ze zo vetgemest worden. Ze doen mij denken aan het begin van ons huwelijk. In die tijd maak je het snel te gezellig en is het avond na avond gebak, lekker uitgebreid smikkelen, zoutjes bij een glaasje en vooral overal uit eten. Deze gans is dan ook 20 kilo aangekomen na het betreden van het bootje.

En de audio dan? Maakt u geen zorgen. Ik ga er over lezen. Ik ga naar een winkel in Limoges en wie weet heb ik er een rit van 170 kilometer voor over om in de eerste grote plaats een paar winkels te bezoeken. Maar ik beloof niets. Stel je voor dat ik daar de Hema tegenkom. Of het Franse equivalent van het Kruidvat. Ik moet er niet aan denken. Weet u trouwens waar ik ook zo graag kom? In de Franse supermarkten. Al eens gezien wat daar te drinken staat? En op de prijzen gelet? Whisky is nergens zo goedkoop als in het Franse. In het voorjaar nog een surplus Glen Morangie gescoord. Scheelde 25 euro de fles. Zelfs een doorgewinterde Schot loopt er het Kanaal voor over. Terug naar audio, het minst belangrijke. Ik kom zeker Jadis tegen. En Metronome en al die andere mooie Franse producten. Speakers te kust en te keur en wie weet kan ik mij nu niet meer bedwingen en gaat er een paar Triangle in de achterbak mee naar huis. Of een leuke tweedehandse Axa monitor. Een Pierre Lurné loopwerk wellicht of eindelijk mijn Verdier. We zullen zien. Visa is al ingeseind dat grote sommen uitgegeven gaan worden. En weet u, ze vinden dat niet eens erg. Of ik soms een verhoging van de limiet op prijs stelde? Zie je wel, in de vakantietijd is iedereen aardig.

Zo vlak voor het vertrek is er nog wat te regelen. Phil krijgt tijdelijk mijn eindversterkers om een droom van hem te gaan beluisteren. Een voortrap die op de foto al hebberigheid opwekt. Jan en René krijgen de nieuwste ontdekking. Een d/a converter uit de pro audio die ons versteld heeft doen staan. Kabels gaan mee van een Amerikaanse firma waar ik eindelijk de juiste man trof. Alle teksten die ik nog moest maken zijn klaar. Om een tipje van de sluier op te lichten, u kunt uitzien naar Teac, JM Lab, Nordost en Creek. Hou de site in de gaten. Na de vakantie ga ik met frisse moed proberen u aan het verstand te brengen dat digitale kabels, subwoofer kabels en interconnects van goede kwaliteit de moeite waard zijn. Pas daarna komt er andere apparatuur in huis. Ik heb er al veel te lang mee gewacht. Ik kon het zo lekker uitstellen tot ……………na de vakantie.

Hoor je Jan, Vakantie, heel makkelijk uit te spreken hoor. En weet je wat, ik ga zelfs op vakantie. Blij aansluiten in de rij. Braden onder een wolkeloze hemel terwijl ik stijf van het vet en de muggenolie sta. Ik luister nergens anders naar dan krekels, een beekje en gerinkel van bestek. Een therapie voor mijn oren die dagelijks in de Randstad worden geteisterd door verkeerslawaai, zoemende computers en teveel audio. Wie weet ga ik zelfs naar mijn vrouw luisteren nu we voor het eerst samen op pad gaan. En dit keer is er geen noodzaak voor haar om boven de decibellen uit te komen.

Kortom …………. En vacance.